Кўпинча ҳатто жиддий одамни ҳам кулдира оладиган қувноқ актёрлар экран ортида умуман кула олмайди. Бир неча йил ўтгач, улар қандай муаммолар ва касалликларга дучор бўлгани ҳақида маълум бўлгандагина бунинг сабаби аён бўлади.
Александр Демяненко
“И операцияси ва Шурикнинг бошқа саргузаштлари” комедияси Александр Сергеевичдан ҳақиқий машҳур одамни яратди, лекин шу билан бирга, уни битта образнинг гаровига айлантирди, бу эса унинг кейинги ишларига халақит берди. “Кавказ асираси ёки Шурикнинг янги саргузаштлари”, “Иван Василевич касбини ўзгартиради” фильмлари актёрнинг машҳурлигини янада мустаҳкамлади.
Албатта, унга бошқа лойиҳаларда ишлаш таклиф қилинади: “Майсазордаги нонушта”, “Маъюс дарё”, “Яшил фургон”, аммо бу картиналар муваффақиятга эриша олмайди.
90 йилларда Александр Сергеевич Москвада “Қулупнай” комедиясида суратга тушишга рози бўлган пайтда Санкт-Петербургдаги театрда ҳам ишларди. Доимий йўл азоби актёрни жуда чарчатади, шунинг учун у бир неча бор юрак хуружига учрайди. Шифокорлар унга режалаштирилган операция тайинлашади. Аммо унинг юраги операцияга 1 кун қолганда уришдан тўхтайди — актёр 1999 йил 22 августда 62 ёшида вафот этади.
Фрунзик Мкртчян
“Мимино” ва “Кавказ асираси” актёрга оламшумул машҳурлик олиб келади. Уни кўплаб кино мухлислари яхши кўришарди. У ҳақиқий муҳаббати — иккинчи хотини Донара Пилосян билан танишади, уларнинг бахтли никоҳидан қизи ва ўғли туғилади.
Айнан шу пайтда актёр ҳаётида қора кунлар бошланади: Донаранинг руҳий касаллиги борлиги аниқланади ва Фрунзик уни энг яхши шифокорларга кўрсатади, аммо барчаси натижасиз тугайди. Актёр рафиқасини даволатиш учун карьерасини қурбон қилади ва бир муддат кинони тарк этади.
Кучайиб борувчи шизофрения туфайли Мкртчян рафиқасини Францияга даволанишга юборади, болаларини эса ёлғиз ўзи тарбиялай бошлайди. Бир куни актёр ўғли Вазген ҳам ўзини ғалати тутаётганини пайқаб қолади. Маълум бўлишича, касаллик унга онасидан ўтган, шунинг учун Фрунзик ўғлини ҳам рафиқаси ётган клиникага юборишга мажбур бўлади. Афсуски, касаллик шу даражада зўраядики, ҳатто она-бола бир-бирини танимайди ҳам.
Актёр учинчи бор оила қуради, аммо бу никоҳи ҳам унга бахт келтирмайди. Кейин у спиртли ичимликларга муккасидан кетади. Айтганча, “Мимино” фильми суратга олинаётганда актёр деярли ҳар доим маст бўлган. Спиртли ичимликлар Фрунзикнинг жигарини емиради, у ҳатто клиник ўлимни ҳам бошдан кечиради. 1993 йил 29 декабрда актёрнинг укаси Алберт уни ўлик ҳолда топади. 63 ёшли юлдузнинг ўлимига юрак хуружи сабаб бўлган.
“Фрунзик ўлишни хоҳларди, унга интиларди, у ҳақда орзу қиларди. Уни ўлдирган вақт ҳам эмас, шароб ва тамакига бўлган мойиллиги ҳам эмас... Йўқ, у атайлаб ўз ўлими томон юрди, ўғли ва хотинининг касаллиги — улкан қайғудан омон қолишга ўзида куч топа олмади”, — дея таъкидлаган Алберт.
Юрий Яковлев
“Иван Василевич касбини ўзгартиради” комедиясида Яковлев характери икки хил бўлган қаҳрамонларни гавдалантиради: қудратли шоҳ ва қўрқоқ Бунша. Лекин унинг “Ўлик ҳужайралар”, “Кин-дза-дза”, “Идеал эр” ва бошқа фильмларини ҳам эътибордан четда қолдирмаслик керак. Яковлев, шунингдек, Достоевскийнинг “Телба” романига мослаштирилган фильмда ҳам иштирок этган.
Актёр уч марта оила қуради. Унинг сўнгги рафиқаси музей директори Ирина Леонидовна Сергеева билан турмуш қуриши уни умрининг охиригача бахтли қилади. Бироқ у билан учрашишдан олдин Яковлев ичкиликка муккасидан кетганди. Рафиқаси билан саёҳат пайтида актёр пиво ичиб олади, бу эса унинг уйқусини келтиради ва машина ариққа ағдарилиб кетади. Шифокорларнинг фикрича, актёр жуда омадли экан, чунки бундай бахтсиз ҳодисалардан омон қолиш деярли мумкин эмасди.
Уруш йиллари Юрий Василевич учун жуда қийин бўлган — у болалигида онаси билан Москвадан Уфага кетишга мажбур бўлади. Очлик туфайли шифокорлар унга иккинчи даражали дистрофия ташхисини қўйишади. Ўшанда ота-онаси ўғлининг омон қолиш эҳтимоли камроқ эканлиги ҳақида огоҳлантирилади, аммо 1943 йилда Яковлевлар ўз она шаҳарларига қайтишга муваффақ бўлишади, бу эса Юранинг барчанинг севимлисига айланишига ёрдам беради.
Надежда Румянсева
“Бензаколонка маликаси”, “Қизлар” фильмининг юлдузи ажойиб карьерага эга эди. Румянсева биринчи кадрданоқ томошабинлар қалбини забт этади. Шунингдек, у бўлажак турмуш ўртоғи — дипломат Вилли Хштоянни ҳам ўзига мафтун қилади.
Агар 90 йиллардаги воқеа бўлмаганда, эр-хотин узоқ ва бахтли яшаши мумкин эди. Ўшанда уларнинг уйига ўғри тушади, улардан бири Надежда Василевнага оғир тан жароҳати етказади. Шу воқеадан сўнг актрисанинг соғлиғи ёмонлашади. Бир куни зинапоядан йиқилиб, бошидан жароҳат олади.
Бу вақтда Румянсеванинг карьераси ниҳоясига ета бошлайди: у фильмлар ва мультфильмларга овоз беришни тўхтатади. 2000 йилларнинг бошида актриса бош оғриғидан азоб чекади, текширувдан кейин унинг миясида шиш борлиги маълум бўлади. Актриса бу ҳақда ҳеч кимга айтмайди ва операциядан бош тортади.
Надежда Василевна ҳаётининг сўнгги йилларини гуллар ўстириб, ёга билан шуғулланган ҳолда дала ҳовлисида ўтказади. Комедик фильмларнинг афсонавий юлдузи 2008 йилда 77 ёшида вафот этади.
Изоҳ (0)