Zarnews нашри юмалоқ хат ёзишни ўзига касб қилиб олган айрим «гажак ёзувчи»лар ҳақида сўз юритган.
Бу «ёзувчи»лар наф келтирмайди, ёзганлари бирор жойда босилмайди ҳам, аммо сизу бизнинг вақтимизни ўғирлаб, ишдан қолдиради, асабларни эговлайди. Таниш-билиш, аламзада ёхуд ҳасадгўйларнинг қармоқларига илинган ҳолда уларнинг олдига тушиб «ҳожатбарорлик» қилишади.
Ана шундай «ёзувчи»лар орасида бугун ёши бир жойга бориб қолган кексалар, давлат томонидан ижтимоий ҳимояга олинган ногиронларнинг ҳам борлиги айниқса, ачинарли.
Бир пайтлар колхоз ва совхоз тузуми даврида ҳам жамоадан, раҳбарлар иш тутумидан норози бўлиб турли идора ва маҳкамаларга юмалоқ хат ёзиб, орқасида турган ҳомийларига кўмак бериб турадиган кексалар бўлар эди. Одамлар «Ҳа, фалончи бобо яна ёзибдими?», дея уларга кўникиб ҳам қолишганди.
Бугун ҳам айрим кекса отахонлар икки-учта аламзада шикоятчиларга пешволик қилиб идораларга хат кўтариб юрибди. Тўғри, шикоят ва арз қилиш ҳар кимнинг ҳуқуқи. Адолат бузилибдими, уни тузатиш учун жон койитганларга тасанно. Бироқ кўп ҳолларда турли идоралар, жумладан, таҳририятларга ҳам арз билан келувчиларнинг аксариятини кексалар ташкил этаётганлигини ҳеч нарса билан изоҳлаб бўлмайди.
«Отахон, сизни нима қийнаяпти?», деб сўрасангиз «Ҳа, халқ дарди билан келдим, фалончи фермер ер бермаяпти ёки писмадончи уй олди, ўғлимга ҳам уй берсин», қабилидаги гапларни тўкиб солишади. Эътибор берсангиз, отахон айтган «халқ», яъни икки-уч киши ташқарида турган бўлади.
Гапнинг исботи учун Самарқанд вилояти ҳокимининг туманларда ўтказаётган сайёр қабулини олинг, ҳақиқий томошани ўша ерда кўрасиз. Бирор киши умумий муаммони ўртага ташламайди. Ҳамма ўз дардини айтиб, бир нарса ундириб олиш пайида бўлади. Ачинарлиси, қабулга ногиронлар, қўлтиқтаёқда юрадиган кексалар, икки-учталаб боласини етаклаб олганлар «ташриф» буюраётганлигидир.
Уларни халқ тилида «навбатчи» мурожаатчилар ҳам дейишар экан. Тартиб ўрнатувчилар «сиз олдинги қабулда ҳам келган эдингиз, дамингизни олиб ўтирсангиз бўлмайдими», дейишса балога қолади.
Бир сайёр қабулда вилоят ҳокими шундай шахсларга қарата аччиқ, бироқ ибратли бир гапни айтди.«Аввало, Яратган оёқ-қўлингизни бут қилиб қўйибдими, нега сизнинг ҳовлингизни кимдир бориб ўраб бериши керак? Нега кўчангиздан ўтган ариқни қазиб қўйишга ярамайсизу бошқалардан уйингизни таъмирлаб беришларини сўрайсиз? Нега меҳнат қилишдан қочасиз? Энг қўрқинчли одам — боқиманда одам. Бу тоифалар на ўзига, на оиласига, на жамиятга наф келтиради. Ишлашни истамайсизми, аравангизни бировга тортиришга ҳаракат қилманг. Эл қатори ишланг, бировдан ёрдам сўрашга уялинг. Ҳар доим меҳнат қилган яхши яшайди».
Бу фикрга қўшилган ҳолда бировга ҳожатбарорлик қилиб, идорама-идора хат кўтариб юришга одатланган, кўча-кўйда ғийбатчиликни ихтиёр этганларга қарата худди шу гапни айтган, «уялинг» деган бўлардик.
Изоҳ (0)