Ўзбекистонда адабиётшунос олим, профессор, «Эл-юрт ҳурмати» ордени соҳиби Урал Носиров 79 ёшида 2018 йил 4 сентябрь куни вафот этди.
У. Носиров 1939 йили Жиззах вилоятининг Жиззах туманида зиёлилар оиласида туғилди. 1957 йилда Жиззах педагогика билим юртини, 1962 йилда Самарқанд давлат университетини тамомлади. 1967 йилда — Самарқанд давлат университети аспиранти.
Бўлғуси олим ўз меҳнат фаолиятини 1967 йилда Самарқанд давлат педагогика институтида бошлаган. 1969—1971 йилларда «Қашқадарё ҳақиқати» газетаси таҳририяти адабий ходими, масъул котиби ўринбосари лавозимларида, 1971—1974 йилларда Қарши давлат педагогика институти катта ўқитувчиси бўлиб ишлаган. 1974—1985 йилларда — Жиззах давлат педагогика институти кафедра мудири, факультет декани, 1985—1986 йилларда — Жиззах вилояти халқ талими бошқармаси инспектори лавозимларида фаолият юритган. 1986—1992 йилларда — Жиззах давлат педагогика институти доценти, профессори, факультет декани лавозимларида ишлаб илмий тадқиқотлар олиб борган.
У.Носиров қатор йиллардан буён Жиззах вилоятининг қадимий тарихини ўрганиб, ўрта асрларда шу ҳудудда туғилган, ҳали жамоатчиликка номаълум бўлган 170 га яқин тарихий сиймолар ҳақида маълумотларни нашрга тайёрлади. Шунингдек, «Ижодкор шахс», «Образларда услуб жилолари» (1991), «Жиззах вилояти» (1996), «Таъзим» (1996), «Жиззахнинг жаннат булоқлари» (2003), «Истиқлолим — истиқболим» (2007), «Маҳалла — фуқаролик жамиятининг асоси» (2008) каби китоб ва рисолалари, «Қанот қоқа бошлаган Ҳумо» (2003) телефильми, «Жиззахдан айтар сўзим» (2011), «Ўзбеклар шажараси» монографияси (2011), бир неча буклетлари, 300 дан ортиқ мақолалари билан маънавий-мафкуравий таълим ва тарғиботга улкан ҳисса қўшиб келган.
1992—1994 йилларда — Ўзбекистон халқ демократик партияси Жиззах вилояти Кенгашининг иккинчи котиби, 1994—2006 йилларда — Жиззах вилояти Маънавият ва маърифат Кенгашининг масъул котиби — «Маънавият ва маърифат» маркази вилоят бўлими бошлиғи ва 2006—2013 йилларда — Республика Маънавият тарғибот маркази Жиззах вилояти бўлими раҳбари лавозимларида ишлаб, вилоятда маънавий-маърифий тизимни шакллантириш, тарғиботчилар савиясини кўтаришда ҳиссасини қўшди.
У ўзининг 54 йиллик илмий-педагогик фаолияти давомида ўзбек филологияси, тарих, миллий маънавиятни ривожлантиришга, олий малакали мутахассислар тайёрлашга, одамлар онги ва қалбига миллий истиқлол ғоясини сингдиришга бағишлаган истеъдодли олим сифатли фаолият олиб борди.
Ёрқин истеъдод, илмий салоҳият эгаси бўлган заҳматкаш олим ўз фаолияти давомида кўплаб ёшларга устозлик қилди. Унинг бевосита раҳбарлигида ўнлаб докторлик ва номзодлик диссертациялари ҳимоя қилинган.
У. Носиров мамлакат илм-фанини ривожлантириш ва баркамол авлод тарбияси йўлидаги улкан хизматлари давлат томонидан муносиб тақдирланди.
У Ўзбекистон Республикаси Давлат мукофоти «Эл-юрт ҳурмати» ордени билан 2003 йилда мукофотланган эди. Узоқ йиллар Республика Маънавият тарғибот маркази Жиззах вилояти бўлимида самарали фаолият юритган меҳнат фахрийси, профессор Урал Носировнинг вафоти муносабати билан унинг оила аъзоларига яқинлари чуқур таъзия изҳор қилади.
Урал Носировнинг ёрқин хотираси қалбларимизда ҳамиша сақланиб қолади.
Изоҳ (0)