«Darakchi.uz» Ўзбекистонда хизмат кўрсатган артист Зуҳра Ашурова билан уюштирилган суҳбатни чоп этди. Қуйида ундан олинган энг қизиқарли савол-жавобларни келтирамиз.
— Сизни саҳнани қадрлайдиган актриса, дея таърифлашади.
— Актриса бўлиш орзусига эришишим осон кечмаган. Онам раҳматли «Артист бўлсанг, сени ким келин қилади?» — дея хавотир аралаш қаршилик кўрсатганлар. Отам кўнглимга қараганлар, у киши бизга доим «сиз»лаб мурожаат қилардилар. Тўғри, падарим кўпроқ сухандон бўлишимни орзулаганлар. Қўни-қўшни ўртасида ҳар хил миш-миш гаплар ҳам тарқалган. Саҳнада кимлар биландир эр-хотин бўлиб чиқсам, «Вой, Жўра аканинг қизи фалончининг хотини бўлиб чиқибди», — дейишган. Уйга йиғлаб келган кезларим ҳам бўлган. «Ҳали шундай актриса бўлайки, гап-сўз қилганлар уялиб қолсин. Онам эса қувониб юрсинлар», — дердим. Орадан йиллар ўтгач, волидам мендан, касбимдан рози бўлди. «Мен Зуҳра Ашурованинг онасиман», — дея фахр билан сўзлаганларида кўзим ёшланарди. Қисматни қарангки, авваллари артистнинг қизини ҳамма келинликка олмаган бўлса, бугунги кунда бунинг акси бўлиб чиқяпти. Санъаткорга қиз берсам, артистдан куёвим бўлса, қанийди, дегувчи инсонлар орамизда анчагина топилади. Санъаткорга қиз бермайман, деган кишиларнинг набиралари бугунги кунда санъаткор бўлиш учун ҳаракат қилишаяпти. Санъаткорлик анча машаққат талаб этилишини, афсуски, ҳамма ҳам ҳис этавермайди. Санъатни эгаллаш учун Зуҳра Ашурова тирноқлари билан тирмашганини билишмайди. Шунга қарамасдан тиришиб, орзумга, олдимга қўйган мақсадимга эришганман. Мана шунақа қийинчиликлардан ўтганим учун ҳам саҳнанинг қадрига етаман.
— Кино, сериалларда ҳам суратга тушасиз. Санъатнинг бу йўналишидаги ижронгиздан қониқасизми?
— Рости, ўзимни кинодан омади келган актриса, деб санамайман. Тўғри, ролларим бор, бироқ ўзим истаган ва қониқтирадиган тўлақонли образни яратганим йўқ. Масалан, томошбаинлар «Келинлар қўзғолони» деса Дилбар Икромовани, «Ўткан кунлар» ҳақида сўз кетса, Гулчеҳра Жамиловани, «Севгинатор» деганда эса Муқаддас Ҳолиқовани кўз олдига келтиришади. Менда мана шундай роллар йўқ. Вилоятларга борганимда кўпроқ телепостановкалардаги Хонзодабегим, Лайли образларимни эслашади. Яна «Оталар сўзи — ақлнинг кўзи» кўрсатуви орқали эслаб қолишган. Бунинг учун Мираббос Мирзааҳмедовга раҳмат айтаман.
— Режиссёрларимиз қиёфангизни қандай ролларга мос дейишади?
— Режиссёр Мақсуд Юнусовдан «Нима учун Зуҳра Ашурова ижобий, лирик ролларни гавдалантиради? Нега Хонзодабегим, Лайлиларни бергансиз?» деб сўрашган экан. Ўша кезларда режиссёримиз «Бибихоним» фильми устида ишлаётганди. Мен Бибихоним ролига тайёргарлик кўраётгандим. «Зуҳрада ҳақиқий ўзбекона юз, ўзбекона муомала бор», — дея жавоб қайтарган. Яқинда бир режиссёр ёрдамчиси билан суҳбатлашиб қолдим. «Сизнинг кўзларингиз маъюс, уларга қаҳр бегона бўлгани учун мана бу фильмга ололмадик», — деди. Буни ўзим ҳам тан оламан. Серқирра актриса бўлишни орзу қиламан, лекин ташқи кўринишим фақат ижобий ролларга мос тушади. Салбий роллар ижро этишни истайман-у, томошабинни алдаб бўлмайди, кўзингиз сотиб қўяди.
— Янглишмасам, қизингизни турмушга узатгансиз. Қуда-андачиликда нималарга кўпроқ риоя этгансиз?
— Очиғи, аввало қизимизнинг бу борадаги танловига қаршилик билдиргандик. Узоқ жойга узатишни истамадик. Чунки куёвимиз Наманганлик. Қизим билан куёвим Жаҳон тиллари университетининг журналистика факультетида бирга ўқиб, бир-бирларига кўнгил қўйишган. Биласиз, кўнгилга буйруқ бериб бўлмайди. Менинг ота-онам ҳам кўнглимга қараб иш тутишган. Шуларни ўйлаб, қизимнинг кўнглига қарши бормасликка қарор қилдик. Куёвим Баҳодиржонни ўз фарзандимдек кўраман. Қизим айни кунда Тошкент телеканалида «Китобхон шоу» кўрсатуви бошловчиси ва муҳаррири. Улар икки фарзанднинг ота-онаси.
— Четдан қараганда юмшоқ табиатли аёлга, суҳбатлашганда эса шаддодга ўхшайсиз. Аслида, табиатан қандайсиз?
— Саҳна бошқа, ҳаёт бошқа. Самимийликка интиламан. Бироқ мен ҳам кўплар қатори бандаман. Кўнгилни ранжитадиган гаплар эшицам, фарзандларимни, ўзимни иззат-нафсимни топтайдиган сўзлар бўлса, тўнимни тескари кийиб оламан. Идеал инсон бўлмайди, ўта маданиятли одамда ҳам, сабр-тоқат чегараси бўлади.
— Қийинчиликларни қандай енггансиз?
— Ўз шиорим бор. «Бундан ҳам ёмон бўлиши мумкин эди-ку!» — дея ўзимни тинчлантирганман.
— Тузатиб бўлмас камчилигингиз?
— «Зуҳранинг жаҳли чиқмасин. Жаҳли чиқса ҳеч кимни танимайди», — дейишади дугоналарим. Жаҳлим чиққанда ҳурмат даражасини йўқотиб қўяман. Катта-кичикнинг фарқига бормай қоламан.
Изоҳ (0)