Oyxon Iforzoda: qomatingizning tashvishini qilmang, muhimi — farzandingizning salomatligi

“So‘g‘diyona” gazetasi boshlovchi Oyxon Iforzoda bilan intervyu uyushtirdi. Bu haqda “Darakchi.uz” xabar berdi.

— Yosh, ijodkor onaning hayoti qanday o‘tyapti?

— Juda qiziq! “Kechalari uyqu yo‘q” degan so‘zlar rost ekan. Bunga o‘zim guvoh bo‘lyapman. Ammo shunga qaramay onalikning yoqimli, shirin tashvishlari-da bu! Menimcha, har bir ayol bola parvarishining qanday mashaqqati bo‘lishidan qat’i nazar ona bo‘lishni niyat qiladi!

— Ilk bor farzandingizni qo‘llaringizga tutqazishganidagi hissiyotlarni eslaysizmi?

— “Nega bu bunchalik og‘ir?” — degandim (kuladi).

—Katta vaznda tug‘ildimi?

— To‘rt kilo-yu uch yuz gramm vaznda dunyoga keldi pahlavonimiz! Bo‘yi 58 santimetr. Amirshohni menga ko‘rsatishganida, avvaliga akamga o‘xshatdim, keyin bo‘lsa, “Otasining xuddi o‘zi” deganim yodimda. Farzandli bo‘lish eng katta orzum edi! Bolajonimga alla aytayotib, “Sen mening orzumsan”, deyman. Kimdir yaxshi yashashni, chet el safarlarini, karyera qilishni niyat qilar balki, men bo‘lsam chiroyli oilam bo‘lishini, qaynota-qaynonamning xizmatini qilish va sevgan insonim bilan baxtli bo‘lib, bir etak bolalarni voyaga yetkazishni istayman. Asli niyatlarim juda ko‘p, shukr, ulardan ayrimlari bugun amalga oshdi!

— Qolganlarining ham ro‘yobini ko‘ring!

— Aytganingiz kelsin!

— Adashmasam, homiladorlikning so‘nggi oylarigacha ijoddan ortmadingiz?

— Homiladorlikning yettinchi oyiga kelib, o‘zimga-o‘zim ta’til berdim. Ammo “To‘yimizga sizlarni niyat qilgandik”, “Yana bitta syomkada qatnashsangiz, bas, shu oxirgisi” qabilidagi iltimoslarga yo‘q deyolmay, yana bir oyni o‘tkazib yubordim. Dekabr oyi boshlanganida esa “Endi dam olmasam bo‘lmaydi” deya, ko‘proq sayr qildim. Chiroyli manzaralarni tomosha qildim, bama’ni insonlar bilan hamsuhbat bo‘ldim, yoqimli musiqalar tingladim. Ko‘zim yorishidan ikki hafta oldin men boshlovchilik qilib kelayotgan ko‘rsatuvning Yangi yil sonini suratga olishdi. Tabiiyki, men ham syomka jarayonida ishtirok etdim, “Kelmasangiz, bo‘lmaydi”, — deyishdi-da.

— Qiynalmadingizmi, axir homiladorlikning so‘nggi oylari nisbatan og‘irroq o‘tadi?

— O‘ylab ko‘rsam, homiladorligimda juda erkatoy bo‘lib qolibman. S’yomka jarayonida hamma ko‘nglimga qarardi, shirinlik yeyishni istasam, darrov muhayyo etishardi. Yaqinlarimning asrab-avaylashlari bilan to‘qqiz oyni o‘zimni urintirmay o‘tkazdim.

— Bugun “oyisi” deyishlari qanday eshitilyapti?

— Noodatiy, rosti. Sababi “Falon insonning rafiqasi” deyishsa, g‘alati bo‘lardim, endi bo‘lsa “Amirshohning onajoni”, deya chaqirishyapti. O‘rganishim biroz qiyin bo‘lyapti-yu, lekin yoqimli! Go‘yo uzoq yillar farzand kutgan ayoldek to‘lib-toshib so‘zlayotganimga hayron bo‘lyapsizmi? Tabiatan bolajonman, jiyanlarimni o‘zim katta qilganman. Rayhon opamning kenjatoyi Maryam, turmushga chiqqanimdan so‘ng dunyoga kelgani bois uni boshqa jiyanlarim singari parvarishlolmadim. Ammo hozir xola-jiyan til topishib qolganmiz. Rayhon opam syomkaga ketadigan bo‘lsalar, Maryamni menga qoldirib ketadilar, xuddi egizaklari bor onadek, ikkisiga qarab o‘tiraman (kuladi). Tez-tez ko‘rishib turganimizgami ba’zan Maryam opam ikkimizni adashtirib qo‘yyapti.

— Amirshoh olti oylik bo‘ldi-a?

— Yettinchi oyga qarab ketyapmiz!

— O‘ziga xos qiliqlari paydo bo‘la boshlagandir?

— Har kuni yangi qiliq chiqaryapti. Ayrimlarini ko‘rishga ham ulgurmay qolyapmiz. Ishdan qaytganimda, oyijonim “Kutib turing, bugun mana bunday qildi”, deydilar-u, so‘ng hammamiz nima qiliq chiqardiykan, deya kutib o‘tiramiz. Aksiga olib o‘sha kuni uxlab qoladi. Bir kunlik chaqaloqlik payti boshini ko‘tarib qo‘yardi, bir oylik bo‘lganida qorniga, yon tomonga o‘girila boshladi. Hozir bo‘lsa, arazlashni o‘rganib olgan. Odam ajratadigan odat chiqargan. O‘tirgan bo‘lsangiz, sizga bormaydi. Tik tursangiz, yo‘q demaydi, chunki siz bilan sayr qilish mumkinligini biladi-da.

— Hoynahoy chaqaloqligidanoq tez-tez sayrga olib chiqqansiz, shunday?

— Kichik chillamiz chiqishi bilan sayrga chiqa boshlaganmiz. Yomg‘ir yog‘adimi, qormi, kun quyoshlimi yoki bulutli, albatta, sayr qilardik. Ko‘cha aylanishni yaxshi ko‘rishi shundan. Favvoralarni tomosha qiladi, daraxt barglarining shitirlashini kuzatadi. Lekin qizaloqlardan o‘zini olib qochadi, biror kim u bilan o‘ynamoqchi bo‘lsa, darrov qovog‘ini uyib oladi. (o‘g‘liga qarata) Judayam jiddiy, doim qoshi chimirilgan, hammaga ham tabassum qilavermaydi, sizni yoqtirsagina kulib qo‘yishi mumkin.

— Buni qarang, o‘zi kichikkina-yu, halitdan xarakterini ko‘rsatyapti?..

— Nimasini aytasiz, fe’l-atvori shakllanib boryapti. Tug‘ilgan kunidan boshlab to hozirgacha har uch soatda ovqatlanadi, buni atay o‘rgatmaganman. Har uch soatda qorni ochiqqanini bildirib, g‘inshib qo‘yadi, ungacha sira injiqligi yo‘q. Buni aytishim joizmi yoki yo‘q, bilmadim-u, ammo farzandimni 10-yanvar sanasida dunyoga kelishini niyat qilgandim.

— Buning biror sababi bormi?

— 1-yanvar kuni tug‘ilsa, Yangi yil bayramining ertasi bo‘lardi. Ulg‘aysa do‘stlari bilan qanday nishonlaydi, bayramdan keyin hamma charchagan bo‘ladi, kim keloladi, kim esa yo‘q, deb o‘ylandim. Negadir 10-yanvar sanasini mo‘ljallayverardim, o‘zimcha. Va buni qarangki, 9-yanvar sanasining eng so‘nggi daqiqalarida to‘lg‘oq boshlanib, 10-yanvarga o‘tganida ko‘zim yoridi.

— Punktuallikka o‘zingiz o‘rgatgan ekansiz-ku, Oyxon?

— Ehtimol, lekin haqiqatan ham shunday. O‘g‘lim bilan xuddi kattalardek suhbatlashaman. Iltimos qilsam kechasi uyg‘onmaydi, injiqlik qilganida koyib bersam, boshini egib oladi. Amirshoh kelgusida o‘ta jiddiy, ammo shu bilan birga mehribon yigit bo‘lib ulg‘aysa kerak. Men farzandimni ana shunday tasavvur qilyapman.

— Jiddiyligi kimdan o‘tgan?

— Bilmasam, homiladorligimda his-hayajonga beriluvchan bo‘lib qolgandim, sal narsaga ko‘nglim bo‘shab ketardi. Turmush o‘rtog‘im drama janridagi filmlarni tomosha qilishni taqiqlab qo‘ygandi hatto. Negaki ikki sevishgan bir-biriga dil izhor qilayotganiga ko‘zim tushsa ham, yig‘lab yuborardim. Kimdir menga yaxshi gapirsa ham, ko‘z yoshim yumalab ketardi. Amirshohdagi jiddiylik dadasidan o‘tgan, menimcha. Umr yo‘ldoshim sahnada hazilkash inson, hayotda esa jiddiyligi bor.

— Bola parvarishida kim bilan ko‘proq maslahatlashyapsiz?

— Birinchi o‘rinda eng yaqin maslahatchilarim, bu oyijonim va volidamdir. Opam va kelinoyimdan ko‘p narsalarni o‘rganyapman. Ijtimoiy saytlardagi forumlarni kuzatib boraman. Ko‘z tegmasin, shu choqqacha biror muammoga duch kelganim yo‘q, faqat bir marotaba isitmasi ko‘tarilganida, mustaqil chora ko‘rishimga to‘g‘ri keldi. Soat allamahal bo‘lib qolgani bois kattalarni uyg‘otishga ko‘zim qiymadi va jiyanlarimga qaraganimda opam, kelinoyim qanday yo‘l tutishganini esga oldim. Spirt eritmasi bilan qo‘llarimni ishqalab, bolajonimning badaniga surtdim. Shukr, isitma tushdi.

— Enagangiz ham bor ekan?

— Enaga emas, bola parvarishida yordamchim desak, to‘g‘riroq bo‘ladi. Qaynota-qaynonam ishli odamlar, turmush o‘rtog‘imning ham vaqti tig‘iz, shunga ham yordamchi olishga qaror qildik. Ayni dam ijodga qaytyapman, tabiiyki, bola bilan bir o‘zim qiynalib qolishim mumkin.

— Nilufar Usmonova bilan suhbatda, xonandaning qirq kunlik chillada 11 kilogramga ozganini bildik. Sizda ham qomatni tartibga keltirish masalasi ko‘tarilgandir?

— Farzand kutayotganimda xamirli taomlarga boshqorong‘i bo‘ldim. “Semirtiradi” deya o‘ylanib qolganimda, turmush o‘rtog‘im bir gap aytdilar: “Sen hozir yo qomatingni o‘yla, yoki tug‘ilajak farzandimizni. Senga qay biri muhimroq”. Tug‘ruqdan so‘ng ozroq to‘lishdim, ammo bu iste’mol qilganlarimga bog‘liq emas. Negaki homiladorlikning oltinchi oyiga qadar hech nima yeyolmaganman. Chilla paytida anchagina ortiqcha vazndan xalos bo‘ldim, chunki bolajonimni ko‘krak suti bilan parvarishlayotgandim. Ammo Amirshoh bir yarim oylik bo‘lganida ko‘krak sutidan yuz o‘girdi. Shuni bildimki, bola ona suti bilan boqilsa, ayolning ozishi ham osonlasharkan. Hozir bo‘lsa, fitnes mashqlariga qatnayapman, asta-sekin avvalgi vaznimga qaytaman hali. Asosiysi, farzandim sog‘-salomat, qomat esa o‘zgaruvchandir.

— Qo‘ng‘iroqlashganimizda ish jadvalimga qarab olay degandingiz?

— Hamma ayollar kabi tug‘uruq ta’tilida bola parvarishi bilan band bo‘laman, deb rejalashtirgandim. Qayda, farzandim ikki oylik bo‘lganidayoq, ijodga qaytdim. Lekin bu bilan faqat ish, ish derkan-da, deya tushunmang. O‘zim uchun ish jadvalini tuzib olganman, qachon, qayerga borishim, kim bilan uchrashishim tartibga keltirilgan. Buning orasida o‘g‘lim bilan sayr qilish, uni parvarishlashga esa alohida vaqt ajratiladi. Yangi mavsumda telekanallarning birida turmush o‘rtog‘im bilan yangi loyihani havola etamiz.

— Er-xotinning hamkasb bo‘lishida qanday murakkabliklari bor? Oson tarafi-chi nimada?

— Turmush o‘rtog‘im bilan o‘n yil mobaynida do‘st bo‘lganmiz, so‘ng munosabatlarimiz muhabbatga aylangan. Ish jarayonida bir-birimizni to‘ldirib turamiz, yarim og‘iz so‘zdan tushunamiz, kayfiyatimizni bila olamiz. Murakkabligi esa zimmamdagi mas’uliyatning kattaligi, nazarimda. Tadbir yoki to‘y xizmatlariga yo‘l olsak nafaqat o‘zimning, balki umr yo‘ldoshimning ham ust-boshini tayyorlayman, tartibga keltiraman. Shularni aytmasa, birga ijod qilishimiz ikkimizga ham qulay.

— Akangiz Jahongir yaqinda ikkinchi bor ota bo‘ldi, sal avval opangiz Rayhonning qizalog‘i dunyoga keldi, keyin siz. Oilangiz safi kengayib boryapti?

— Xudoga shukr. Bir sirni ochishim mumkin, nasib qilsa, kuz oylariga singlim Zulayho ham farzandli bo‘ladi. Hozir onam olti nabiraning buvijonisilar!

— Opa-singlingiz Rayhon va Zulayho bilan birgalikda ijro etilgan qo‘shiq internetda mashhur bo‘lgandi. Yana shu kabi chiqishlarni kutib qolamiz degan izohlarga javob bo‘lmadi keyin?

— Asli bu tasodifiy videorolik. Uch opa-singil tadbirdan qaytib, rasmga tushayotgandik. Qo‘shiq kuylashimiz esa opa-singillar an’anasi. Akamning videoga olayotganini bilmay kuylayveribmiz, keyin bilsak, rolik internetga joylanibdi. To‘g‘ri, ko‘plab izohlar bo‘ldi, yana bo‘lsin degan mazmunda. Lekin bugun uchovimizning ham o‘z oilamiz bor, yig‘ilib qolsak, qo‘shiq kuylashimiz mumkindir-u, ammo gapimiz tugamaydi-da. Bir xonaga kirib olib, soatlab suhbatlashamiz, onajonimiz safimizga qo‘shilsalar, to‘rt dugonaga aylanamiz. Uchovimizning oramizda yetti yildan farq bor, shunday bo‘lsa-da biz xuddi dugonalardekmiz.

— Ahilchiligingizga ko‘z tegmasin!

— Rahmat!

Blits:

—Shaxsiy omad formulangiz?

—Oilam!

—Oyxon avval gapiradi, keyin o‘ylaydimi?

—Ba’zida.

—Erning achchig‘i kelganida ayol...

—Past kelishi kerak.

—O‘zi bilan gaplashadigan odam telbami?

—Yo‘q, o‘zi bilan gaplashadigan inson dono bo‘lsa kerak, deb o‘ylayman, mendayam bor-da bunaqa odat.

—Yaxshi ona bo‘lish uchun Oyxon nimalarni o‘zi uchun muhim deb bilyapti?

—Farzandimiz uchun ba’zan o‘z ehtiyojlarimizni chetga surishimiz kerak ekan. Mana shu men uchun muhim qoida.

Dildora Yusufbekova suhbatlashdi.