Хаёлингизга ҳам келтиролмайсиз: кутилмаган якун билан тугайдиган 7 та фильм

Фильм томоша қилаётганда охиригача қизиқтирадиган сюжет каби ҳеч нарса томошабинни экран қаршисига михлаб қўёлмайди. Қуйида якуни сизни ҳайратда қолдирадиган фильмларни тақдим этамиз.

“Лаънатланганлар ороли”

ХХ аср ўрталари. Маршалл Тедди Дэниэлс (Леонардо Ди Каприо) ва унинг шериги Чак Оул (Марк Руффало) Шаттер оролидаги руҳий касалликлар шифохонасига юборилади. Тоғ-у тошлар билан ўралган бу жойдан қочишнинг имкони йўқ. Аммо маршаллар мўжизавий тарзда қочишга муваффақ бўлган сериали қотил Рейчел Соландонинг (Эмили Мортимер) ғойиб бўлишини текширишлари керак. Тедди кундан-кунга бу воқеага тобора кўпроқ қизиқиб қолади, оролда содир бўлаётган ҳамма нарса аста-секин кенг кўламли фитнага ўхшаб кета бошлайди.

Мартин Скорсезенинг Деннис Лихененинг худди шу номдаги романига асосланган қизиқарли ва сирли триллери максимал концентрацияни талаб қилади— бу фильмдаги ҳар бир детал муҳим аҳамиятга эга. Классик фактлар тўпламидан бошланадиган тергов бирдан онгости чалкашликларига айланади, сўнгги кадр эса томошабинни саросимага солиб қўяди.

“Етти”

Детектив Уильям Сомерсет (Морган Фриман) нафақага чиқишидан бир ҳафта олдин шаҳарда сериали қотилликлар содир бўлади. Иложи борича тезроқ нафақага чиқишни орзу қилган тажрибали детектив ишни янги келган, аммо ҳали тажрибасиз Миллс (Брэд Питт) билан олиб бориши керак бўлади. Шериклар ўртасидаги келишмовчиликка қарамай, улар умумий тил топишлари лозим. Қотилликлар бирин-кетин содир бўлади ва қонхўр жиноятчи қолдирган излар туфайли улар борган сари мазкур қотилликлар ўлимга элтувчи еттита гуноҳга асосланганини тушунишади.

Дэвид Финчер триллери томошабинни детективлардан бир неча қадам олдинда юрган маняк Жон Доу (Кевин Спейси) жиноятларининг даҳшатли гирдобига тортади. Детективлар ва қотиллар ўртасидаги мушук-сичқон ўйини ким кимни ов қилмоқда деган саволни қўяди. Фильмнинг шафқатсиз хотимаси продюсерларга ёқмайди, аммо Брэд Питт агар охири ўзгартирилса, лойиҳани тарк этиш билан таҳдид қилгач, якун ўзгаришларсиз қолдирилади. 

“Бошқалар”

Иккинчи жаҳон уруши йиллари. Грэйс Стюарт (Николь Кидман) икки фарзанди билан Жерси оролининг чеккасидаги катта уйда яшайди. Сўнгги 2 йилдан бери дараги бўлмаса-да, оила отанинг урушдан қайтишини кутмоқда. Болаларда кам учрайдиган касаллик (кундузги ёруғликка тоқат қилмаслик) туфайли уйда қатъий қоидалар ҳукмронлик қилади: барча деразалар парда билан ёпилган бўлиши керак. Стюартларнинг ёлғизликлари бир вақтлар қасрда ишлаган ва ўз вазифаларига мамнуният билан қайтган учта нотаниш одамнинг келиши билан бузилади. Грэйс хизматчиларга қолишга рухсат берганидан сўнг, уйда тушунарсиз ва даҳшатли воқеалар содир бўла бошлайди.

Алехандро Аменабарнинг қўрқинчли фильми энг кенг тарқалган арвоҳли уй сюжетини эслатади. Грэйс ва унинг болаларини таъқиб қиладиган доимий шарпалар бошингизни айлантириб юборади. Фильм охиригача нима содир бўлаётганини тушуниш қийинлашади.

“Муқаддима”

Баъзи одамларнинг тушларида яширинган маълумотлар шунчалик қимматли бўлиб чиқадики, у учун ҳақиқий ов бошланади. Кобб (Леонардо Ди Каприо) — тушлар орқали ҳамма нарсани билиб олиши мумкин бўлган ўғри. У нафақага чиқиб, уйига болаларининг олдига қайтишни орзу қилади, лекин бунинг учун жуда қийин вазифани бажариши керак. Кобб жабрланувчининг миясига фикр киритиш учун энг яхшилардан иборат жамоани ёллайди. Бироқ миссия қанчалик чўзилиб кетса, Кобб учун тушлар оламига қарамлиги туфайли бир вақтлар йўқотган севимли аёлининг хотиралари билан курашиш шунчалик қийин бўлади.

Кристофер Ноланнинг кўплаб фильмлари бошқотирмага ўхшайди. Нолан “Муқаддима” сценарийси устида 8 йил давомида ишлайди. Илмий-фантастик жанр бўлишига қарамай, фильмни яратишда махсус эффектлардан воз кечиш, бор диққатни фильмнинг ўзига қаратиш учун қилинган. Драматик сюжет туфайли оддий ҳикояга айланиш хавфи остида қолган фильм шедевр асар бўлади.

“Тафаккур ўйинлари”

Жон Нэш (Рассел Кроу) болалигиданоқ рақамлар ва ҳисоб-китоблар дунёсига шўнғиб кетган. Йиллар ўтиб, ёш математик Принстондаги ўқишини тугатади ва у ерда тадқиқот олиб боради. Ўқитувчилик қилиб юрганида тақдир унга бўлажак рафиқаси Алисияни (Женнифер Коннелли) рўбарў қилади. Бир куни Жон унга Марказий разведка бошқармасида ишлашни таклиф қилган агент Парчер билан танишади — у газеталарда яширинган Қўшма Штатлар душманларининг шифрланган хабарларини излаши керак. Нэш янги иш билан шуғулланар экан, кимдир уни доимий равишда кузатаётганидан шубҳалана бошлайди ва кейинчалик ҳаммани шубҳа остига олади.

Рон Ҳовард америкалик математик Жон Форбс Нэш ҳақидаги драмани олимнинг таржимайи ҳолига айлантиришга интилмайди. Сценарий ва йўналиш шундай тузилганки, томошабин дунёга бош қаҳрамоннинг кўзи билан қарайди ва дастлаб ҳақиқат сифатида кўрсатилган нарсага ишониш мумкинми, деб ҳайрон бўлади. Мазкур фильм 2002 йилда 4 та “Оскар”ни, жумладан, “Энг яхши фильм” номинациясини ҳам қўлга киритади.

“Паразитлар”

Кимлар оиласи қашшоқликда яшайди. Бир куни сўнгги йилларда инглиз тилини қунт билан ўрганаётган Ким оиласининг кичик фарзанди бўлган Ки У (Чхве У Шик)га яқин дўсти ўзининг ўрнига бадавлат оиланинг қизига репетиторлик қилиб беришни илтимос қилади. Шаҳар ташқарисидаги тепаликда жойлашган ҳашаматли Паклар уйида сохта диплом билан ишга жойлашиб олган Ки У бу бутун оиласи учун имконият эканлигини тушунади. Асосийси, Паклар оиласида бир вақтнинг ўзида ишлай бошлаган 4 нафар ишчининг ҳаммаси бир оила эканини сир тутиш лозим.

Жанубий кореялик режиссёр Пон Жун Хонинг ушбу фильми кино оламида ҳақиқий сенсацияга айланади. Фильм аввалига Канн кинофестивалининг томошабин ва ҳакамлар ҳайъатини ҳайратга солади. Кейин эса Америка академиясининг эътирофига сазовор бўлади ва “Энг яхши фильм” учун “Оскар”ни қўлга киритади. Саргузаштли комедия сифатида бошланган фильм аста-секин триллерга айланади, у замонавий Жанубий Кореянинг кундалик ҳаётини метафорик тарзда тасвирлайди. Фильмнинг мантиғи жанр чегараларига тўғри келмайди, бунинг натижасида якун кўплаб томошабинларни ҳайратда қолдириши мумкин.

“Мутлақо бегоналар”

7 нафар қадрдон дўст кечки овқатга йиғилади. Улардан баъзилари оила қурган, бошқалари эндигина муносабатларни бошлаган, аммо бир стол атрофида ҳозир бўлганларнинг барчаси бир-бирларини жуда яхши билишларига амин. Дўстлар оддийгина ўйин ўйнашга қарор қилишади: ўша пайтда мобил телефонга келган барча хабарлар баланд овозда ўқилади ва қилинган қўнғироқларни ҳамма эшитиши керак. Шундан кейин кутилмаган ҳодисалар бошланади.

Италиялик режиссёр Паоло Женовесенинг нозик сатираси, ҳатто комедик мелодрамалар ҳам интригани сақлаб қолиши мумкинлигини исботлайди. Ушбу режалаштирилмаган “ҳақиқат ўйини”даги олдиндан айтиб бўлмайдиган бурилишлар мобил телефонлар ўз эгалари ҳақида яқинларидан кўра кўпроқ билишини исботлайди. Натижада фильм ҳам кулгига, ҳам кўз ёшларига сабаб бўладиган ҳақиқий реалликка айланади.