“Дарё” интернет-нашрининг YouTube’даги каналида хушовоз хонанда Шуҳрат Дарё билан суҳбат уюштирилди. Хонанда Дарё тахаллусининг танланиши, нега шифокорлик касбидан кетиб, санъатни танлашга қарор қилгани ҳақидаги саволларга қуйидагича жавоб берди.
— Ижодни Шуҳрат Йўлдошев номи билан бошлаганман. Аммо ўша йиллари бу фамилиядаги санъаткорлар сони ортиб кетди. Дўстларим орасида шоир ва ёзувчилар жуда кўп. Бир куни улардан “Бирор тахаллус танласаммикан? Нима маслаҳат берасизлар?”, деб сўрадим.
“Қўшиқларингизни эшитганда одам дарё бўлиб оқади”, деб эътироф этишди, аммо шуни тахаллус қилинг, дейишмади. Мана шу суҳбатдан кейин мақсадим қўшиқлар дарёсини яратиш, демак, Шуҳрат Дарё бўлиб ижодимни давом эттираман, деб ният қилдим. Аммо 5 йилга қадар бу тахаллусни оммага эълон қилишга ҳайиқиб юрдим.
Иқбол Мирзо шеъри асосида “Кўйлаклари билан чўмилган қизлар” қўшиғини ижро этганимдан кейин режиссёрлар “Ака, энди қўшиқни тахаллусингиз билан эълон қиламан. Халқ жуда яхши қабул қилади”, дейишди. Илк марта шу қўшиқни Шуҳрат Дарё тахаллуси билан эфирга бердик. Бу қўшиқ ҳақиқатан ҳам ижодимда янги бурилиш ясади ва ташриф қоғозимга айланди, — дейди хонанда Шуҳрат Дарё.
Хонанда 2008 йилга қадар тиббиёт соҳасида фаолият юритгани ва санъатни танлашига нима ундагани ҳақида ҳам сўзлаб берди.
— Ҳақиқатан ҳам 1994—2008 йиллари профессионал шифокор сифатида фаолият юритганман. Бу жуда катта муддат. Тиббиёт олийгоҳида ўқиб юрган кезларимда ҳам санъатга қизиқишим кушли эди. Институт тадбирларида қўшиқ куйласам, мени яқиндан билмаганлар “Яхши хонанда экан”, дейишарди. Болалигимдан санъатга қизиққанман. Мактабни битирган йилим дадамга Ўзбекистон давлат консерваториясига ҳужжат топшириш ниятим борлигини айтганман. Шунда дадам раҳматли “Яхши-куя, аммо эркак киши жиддий соҳанинг этагидан тутиши керак. Бир пайтлар оқ халат кийишни орзу қилардингиз, доктор бўлақолинг”, деган. Дадамнинг гапини қайтармаслик учун тиббиёт олийгоҳига ҳужжат топширганман. Баҳоларим аъло бўлгани учун кириш имтиҳонларида ҳам қийналмаганман.
Бир соҳага меҳр қўйгандан кейин уни осонликча ташлаб кетиб бўлмас экан. Ўқишларим аъло бўлгани учун ҳар бир кафедра мудири ишга таклиф қиларди. Аммо ошқозон-ичак касалликларини ўрганишга ва даволашга иштиёқим баланд бўлгани учун шу мутахассисликни танладим.
У пайтларда санъат севимли ҳоббиларимдан бири эди. Бўш вақт топдим дегунча гитарамни қўлга олиб, устоз санъаткорларнинг қўшиқларини ижро этардим. Ботир ва Фаррух Зокировлар, Охунжон Мадалиев ва Муҳриддин Холиқовларнинг қўшиқларини ёд олардим.
Бир куни “Анор” қўшиқлар телетанлови ҳақида эшитиб қолдим. Ўша танловда қатнашгим келди. Ўша пайтларда Муҳаммад Юсуфнинг “Уйқудаги қиз” китобини қўлимдан қўймай ўқирдим. Ичидан битта шеърни танлаб, уни ижро этдим. Аммо телетанловда ютиш учун профессионал мусиқа безакчиси билан ишлаш керак эди. Шу орада қишлоққа борадиган бўлиб қолдим. Кираверишда катта 10 та қопга ёнғоқ жойлаб қўйишган экан. “Дада, ҳаммаси ўзимизнинг ҳосилми?” деб сўрадим. Дадам ҳа, деганидан кейин унинг икки қопини сўрадим. Уйдагилар “Шунча ёнғоқни нима қиласан?”, деб ҳайрон бўлишди. Мен ёнғоқларни Тошкентга олиб келиб, бозорда сотганман. Шу кунгача бундай иш қилмаган инсоннинг савдо қилиши ҳам ажойиб бўлган. Уялганимдан юзимни яшириб, арзонга бўлса-да, ёнғоқни сотиб кетгандим. Ана ўша икки қоп ёнғоқнинг шарофати билан қўшиққа мусиқий безак берганман.
Қўшиқ танлов ҳайъатига ёқиб, ғолиб бўлганман. Аммо яна бир муаммо бор эди. Улар сёмкага чиройли кийиниб келишимни сўрашган. Аксига олиб бирорта тузукроқ кийимим бўлмагани учун курсдошимдан сўраганман. Аммо унинг барча костюм-шимлари катта келган. Кейин театрдан ижарага кийим олиб, сёмкага борганман. Ана шу воқеадан кейин санъаткор бўлиш умидим яна-да кучайди. Аввалига икки соҳани бирдек олиб боришга ҳаракат қилдим. Аммо бу жуда қийин эди. Шу боис тиббиётни тарк этиб, бор эътиборимни ижодга қаратдим. Бу қароримдан ҳеч қачон афсусланмайман, — дейди Шуҳрат Дарё.
Агар хонанда ижоди ҳақидаги қизиқарли суҳбат ва жонли ижродаги қўшиқларни тинглашни истасангиз, “Дарё” интернет-нашрининг YouTube’даги каналида видеони томоша қилинг.
Изоҳ (0)