Мурод Ҳакимов Шавкатович
47 ёшда
Тошкент тиббиёт академиясининг госпитал жарроҳлик факультети кафедра мудири.
Бизнинг «Меҳнатсевар» рукнимизнинг бу галги қаҳрамони – Мурод Ҳакимов Шавкатович. У тиббиёт фанлари доктори, профессор, шунингдек, олий тоифали шифокор. Бу қадар кўп унвонларни олиш учун тўғриси ўз ишини жуда яхши кўриш ва ҳақиқий «меҳнатсевар» бўлиш керак.
Илк бор қачон ва нима сабабдан шифокор бўлишга қарор қилганингиз ҳақида сўзлаб беринг.
«Болалигимдан мен ҳар доим қурувчи бўлишни орзу қилардим. Мен ота-онамга ўхшашни хоҳлардим. Менга уларнинг ишлари ва турмуш тарзи ёқарди. Мен 8-синфгача шу орзу билан ўқидим. Ҳеч ким менинг бирор аниқ бир касб эгаси бўлишим учун ҳаракат қилмаган. Фақатгина 8-синфга ўтганимда онам менинг шифокор бўлишимни исташини айтганди. Мен ёлғиз ўғлим эдим, ўшанда онам қарилик чоғида ёнида нафақат унга ғамхўрлик қиладиган, балки соғлиғини ҳам назорат қиладиган кишиси бўлишини хоҳлашини айтди. Тиббиёт ўзи нима эканлиги ҳақида бироз тушунчага эга бўлиш ва касб танлашда аниқ бир тўхтамга келиш учун 9 ва 10-синфларда, ўқиш билан бир қаторда, дам олиш кунларида туман касалхонасида навбатчилик қилдим. Бу менга шифокорлар ҳаёти билан яқиндан танишишимга ёрдам берди, мен уларнинг ҳаёти қандай кечишини англай бошладим. 10-синфни тугатганимда эса мен аллақачон шифокор бўлишга қатъий қарор қилган эдим».
Сиз ишлаётган ТТА клиникаси коронавирусга чалинган беморлар учун тайинланган пайт тўғрисида айтиб бера оласизми? Бу қандай юз берган эди?
«Мен коронавирус ҳақида биринчи марта январь ойининг бошларида эшитгандим ва унга унчалик аҳамият бермагандим. Аммо оммавий ахборот воситаларида ушбу патология ва касаллик географик жиҳатдан кенгайиб бораётгани ҳақида тобора кўпроқ гапира бошлашди. Март ойининг бошида бу касаллик пандемия миқёсига кўтарилди ва биз аллақачон бу муаммо бизнинг мамлакатимизни ҳам четлаб ўтмаслигини англаб етган эдик ва бунга руҳҳан тайёр эдик. Республикамизда ушбу касалликнинг биринчи ҳолати қайд этилганидан сўнг, ушбу патологияни даволаш учун Тошкент клиникаларини тайинлаш тўғрисида Ўзбекистон Республикаси Соғлиқни сақлаш вазирлиги томонидан буйруқ берилди. Дунё миқёсида касаллар сонининг кўплигини инобатга олган ҳолда, бу мақсад учун жой (койка) сиғими етарлича катта бўлган клиникалар тайинланди. Бизнинг клиникамиз – 1000 та ўринжойга эга бўлган кам сонли ва кўп тармоқли муассасалардан бири. Руҳий жиҳатдан, бизнинг клиникамиз мазкур тоифадаги беморларни даволашда иштирок этишга тайёр эди. Соғлиқни сақлаш вазирлигининг буйруғига кўра, бизнинг клиникамиз короновирусни даволаш учун мўлжалланган, вирусология ва юқумли касалликлар институтидан кейин учинчи ўринда турган касалхона эди».
Ҳар куни эрталаб сизни ишга боришга ундайдиган сабаб нима? Сизга ўз ишингизда кўпроқ нималар ёқади?
«Одамлар билан ишлаш истаги, ҳар куни янги ниманидир кутиш. Кундалик одатий иш тартибига қарамай, ҳар бир янги бемор бу сизнинг касбингиздаги янги тажриба ва ҳиссиёт демакдир, чунки биз ҳамма нарсани беморлар билан бирга бошдан кечирамиз. Ишимда менга ёқадиган энг ажойиб нарса – бу муваффақиятли бажарилган жарроҳлик амалиёти ва беморнинг тузалиши».
Ишда сиз қандай қийинчиликларга дуч келасиз?
«Бизнинг ишимизда қийинчиликлар нисбатан жуда тез-тез учраб туради, чунки бизнинг ишимиз жуда масъулиятли, ахир ўртада инсон ҳаёти ва саломатлигига оид масала туради. Беморларнинг руҳан тайёрлиги билан боғлиқ қийинчиликлар бўлиб туради, жарроҳлик амалиётидан кейинги асоратлар ҳам бу ишда эътибор қаратилиши керак бўлган жуда муҳим нарсалардан биридир ва бу беморларга нисбатан ўзига хос эҳтиёткорлик ва чидамлиликни талаб қилади. Мен қўшимча равишда ўқитувчи бўлганим сабабли, талабалар билан ишлаш ҳам алоҳида эътибор ва куч талаб қилади, чунки ҳар бир кишига индивидуал ёндашиш керак бўлади.
Ишингизда сизга қайси инсоний фазилатлар ёрдам беради?
«Бизнинг ишимизда кўплаб фазилатлар жуда муҳим, масалан, клиник фикрлаш, жарроҳлик аралашувига эҳтиёжни мантиқий асослаш қобилияти, шифокорларга хос хушмуомалалик, жасорат, билимдонлик, сабр-тоқат. Шу билан бирга, масъулият ҳисси ва доимий равишда ўрганишга бўлган хоҳишни ҳам алоҳида таъкидлаб ўтмоқчиман ва албатта, яхши соғлиққа эга бўлиш ҳам жуда муҳим омил».
Иш фаолиятингиз давомида ишингизни ташлаб кетишни хоҳлаган, қандайдир кескин ҳолатлар ҳам бўлганми?
«Афсуски, бўлган. Жарроҳлик аралашувининг асоратлари, беморлар ва уларнинг қариндошларининг асоссиз шикоятлари – ишимдаги бундай салбий ҳолатлар туфайли мен ҳамма нарсани ташлаб, ишдан кетишни хоҳлаган вақтларим ҳам бўлган. Аммо ҳар сафар соғлом фикр устун келади ва мен ишлашда давом этаман, чунки мен ишимни яхши кўраман».
Мурод Шавкатович ҳақида унинг қизи шундай дейди: «Менинг дадам ўз ишини яхши кўради. Карантин даврида касалхона коронавирус билан касалланган беморларни даволашга мослаштирилган пайтда унинг барча талабалари ва қўл остидаги ходимлари коронавирус билан касалланган беморларни даволаш учун ўз ихтиёри билан боришди. Лекин улар бу ишда менинг отамнинг ёрдам беришига рухсат беришмади, чунки у аллақачон 47 ёшда ва унинг таваккал қилмагани яхшироқ. Мен ҳар куни дадам бундан қайғураётганини ва чиндан ҳам ёрдам беришни хоҳлаётганини кўрардим. Шунда мен ундан: «Дадажон, нега у ерга бормоқчисиз? У ер хавфли-ку, уйда қолганингиз яхшироқ ва тинчроқ эмасми», – деб сўрадим. Дадам: «Мамлакатимизда кўплаб одамлар касалликка чалинган вақтда менинг уйда ўтиришим нотўғри бўлади, уларни даволаш – менинг бурчим», — деб жавоб бердилар.
Шунинг учун, масофадан туриб ҳам у доимо ўз жамоаси билан алоқада бўлиб турибди. У ишлашни давом эттирди ва ўқитувчи сифатида даволанган беморларни касалхонадан чиқариш учун ҳам борди.
Шу пайтгача мен бу иши унга барқарор даромад, асабийлашиш ва оёқларидаги доимий оғриқдан бошқа нима беришини тушунмасдим. Фақатгина вақт ўтиши билан мен дадамнинг барчамизнинг соғлигимизни таъминлаш учун ўз ишини жуда яхши кўришини ва унга бутун қалбини бағишлаганини англадим.
Реклама ҳуқуқи асосида.
Изоҳ (0)