Италиянинг Парма вилоятида жойлашган Торрекьяра (Нурли сарой) қасри мамлакатдаги энг кўркам бинолардан бири ҳисобланади. XV асрга оид жуда яхши сақланган қаср Италиядаги барча севишганлар учун ўзига хос масканга айланган. Сарой тарихи ҳудуддаги энг гўзал, охири яхшилик билан тугаган Эмилья—Романья муҳаббат қиссаси билан боғланган.
Бу ерга нафақат маҳаллий аҳоли вакиллари, балки мамлакатга меҳмонга келган сайёҳлар ҳам ташриф буюришга шошилади. Саройдаги муҳит Пьер Мария Росси ва Бьянка Пеллегринининг ёрқин ва бетакрор севгисига монанд.
Торрекьяра қасри Пармадан 20 километр узоқликда жануби-ғарбдаги Лангирано коммунасида жойлашган.
Суратдаги ушбу сарой 1448—1460 йиллар оралиғида Пьер Мария Росси томонидан севгилиси Бьянка Пеллегрини де Арлунога атаб бунёд қилинган.
Қаср яқинида бир нечта хонадонлар жойлашган ва уларда асосан саройда ишлайдиган фуқаролар истиқомат қилади.
Қаср ёнида Жузеппе Викарининг шароб ишлаб чиқариш кичик корхонаси жойлашган.
Жузеппе Викари ишлаб чиқаришнинг барча жиҳатлари ва ўзига хосликлари ҳақида эринмай гапириб бера олади.
Ишлаб чиқариш ҳам, сотув дўкони ҳам кичик бинонинг ўзида жойлашган.
Қасрга кираверишдаги ёзги мактаб ўқувчилари, улар қандайдир тарихий ўйинда иштирок этмоқда. Ўғил болалар кавалер, қизлар эса мулойим хонимлар.
Ушбу кичик уйда саройга кириш чиптахонасининг ходими яшайди.
Торрекьяра қасри Сан-Секондо графи кондотьер Пьер Мария II Росси (1413—1482 йилларда яшаган) томонидан қурилган. Пьер Мария 20 ёшида лотин, юнон, испан тиллари ва тиббиётни яхши билган, кучли жангчи ва Франческо Сфорцининг яқин дўсти ҳисобланган.
У шу даражада бой бўлганки, ҳатто император ва Рим Папаси билан бу борада рақобатлаша олган. Пьер Мария Росси Миландаги саройда Бьянка Пеллегрини билан учрашиб, уни севиб қолади.
Улар севги йўлидаги турли тўсиқларга қарамай асло таслим бўлмаган. Граф севгилиси Бьянка учун 1448—1460 йилларда Торрекьяра қасрини қурдирган.
Россининг иккита оиласи бўлган, иккиси учун алоҳида-алоҳида саройи бўлган: биринчи хотини Антонина ва болалари билан Сан-Секондода, Бянка билан эса Торрекьярада яшаган.
Саройнинг кўплаб хоналаридаги деворларга турли тасвирий асарлар чизилган. Асарларда натуралистик, фантастик ва ҳаётнинг ҳаддан зиёд бўрттирилиши, яъни гротеск мавзудаги сюжетлар акс этган.
Пьер Мариянинг қонуний рафиқаси 1468 йилда вабога чалиниб вафот этган, бироқ Пьер ва Бьянка ушбу воқеадан кейин никоҳдан ўтган ёки ўтмагани ҳақида маълумотлар йўқ.
Пьер Мария Сан-Никомедедаги ибодатхонага дафн қилинган, Бьянканинг қабри ҳам унинг ёнида. Кейинчалик севишганларнинг қабри бошқа ерга кўчирилган.
Пьер Мария графлик даврида деворлардаги гипсдан ясалган шакллар олтин билан қопланган, бироқ кейинчалик саройнинг бошқа эгалари тиллаларни йиғиб олиб, сотиб юборган.
Торрекьяра саройининг харитада акс этган кўриниши.
2008 йилда зилзила юз бериб сарой талофат кўрди, 2010 йилда таъмирлаш ишларидан кейин қайта очилди.
Қаср айвонидан узумзорларни томоша қилиш мумкин.
Европадаги кўплаб саройларда бўлгани каби Торрекьяранинг ҳам ўз арвоҳи бор. Маҳаллий аҳоли вакилларининг айтишича, ой тўлин бўлган тунда, туман ичида сарой ҳовлисига жуда гўзал аёл шарпаси кириб келади.
Қаср вилоят муниципалитетининг балансида туради.
Қасрда ҳозир ҳам ҳаёт қайнайди — сайёҳлар келади, байрамлар ўтказилади, жозибали мусиқа янграйди… Ҳар йили ўтказиладиган фестиваллар, жаз, опера ва либослар билан боғлиқ тадбирлар шулар жумласидан. Ушбу тадбирларнинг мавзуси эса ўлмас севги қиссалари.
Изоҳ (0)