Дилдора ШариповаЗангиоталик уй бекаси, 23 ёш
1 ёшу 8 ойлик ўғлим ўткир диарея (ич кетиш) касаллиги билан оғригани учун 8 июль, шанба куни Зангиота туманидаги юқумли касалликлар шифохонасига боришга мажбур бўлдик. Шифохонага келганимизда шифокорлар ва ҳамширалар шанбалик қилаётган эди.
Бизни навбатчи шифокор қабул қилди. Болани текширувдан ўтказиб, унинг ҳолати ҳақида маълумот олгандан сўнг, шифокор бизга беморлар кўплиги, касалхонанинг бир қисми таъмирланаётгани туфайли ҳозирча фақат йўлакларда жой борлигини айтди. Иккинчи қаватдаги палаталардан биридаги беморлардан бирига яқин соатларда жавоб берилиши, ўғлим унга тайинланган муолажаларни олганидан сўнг, бироз йўлакда ётиб турса, жой бўшашини айтишди. Ўғлимнинг ичидан қон кетиш бошланганлиги туфайли бу таклифга розилик билдиришга мажбур бўлдик.
Муолажаларни олгандан кейин, 1—2 соат йўлакда ётдик ва палатада жой бўшашини кутдик. Иккинчи қават 5 та палата, муолажа хонаси, ювиниш хонаси ва ҳожатхонадан иборат. Хоналар кам ва кичиклиги туфайли тор йўлакка каравотлар қўйиб ташалган, ўтиш қарийб имконсиз. Йўлак охирида бутун қават учун битта кондиционер ўрнатилган. Аммо унинг кучи ҳеч қайси хонага етиб бормайди, боз устига қурилма остидаги томга олиб чиқувчи эшикнинг тешиклари шу қадар кўпки, кондиционернинг совуқ ҳавосини тутиб қолишнинг деярли имкони йўқ.
Иккинчи қаватда фақат ўткир диарея билан оғриган ёш болалар онаси билан ётибди. Касалхонанинг бир қисми таъмирланаётгани туфайли жой камлиги, диарея билан касалланган беморлар кўплиги учун шифохона юқумли касалликларга чалинганларни қабул қилмаётганини айтишди.
Биз жойлашган 5-хона беш кишига мўлжалланган. Тушдан сўнг хонага қуёш нурлари тўғри тушар, шу сабаб бу вақтда хонада ўтириш имконсиз эди. Ёш болалар йўлакка чиқиб кетишга уринади, у ерда кондиционернинг салқини, хонада эса жазирама иссиқ туфайли даволанишга келган болалар қўшимча касалликлар орттириб, иситмалаб, шамоллашга чалинаётган эди. Кўпчилик уйидан вентилятор олиб келган, аммо, аксига олиб, палатада фақат битта розетка ишлайди.
Ювиниш хонасида иккита раковина бор. Биз даволанаётган вақтда улардан бири синиб тушди, натижада идиш-товоқлар ҳам, болалар кийимлари ҳам, санитарларнинг пол артадиган латтаси ҳам бир жойда ювила бошланди.
Шифохонада асосан диареяга чалинган болалар ётгани учун уларнинг ичи соатига бир неча марта келади ва болаларнинг кийимини тез-тез ювишга тўғри келади. Биз шифохонага ётган кун соат 19:30 лар атрофида иссиқ сув ҳам, совуқ сув ҳам ўчирилди. Кейинроқ сув ҳар куни бир пайтда ўчирилишига гувоҳ бўлдим. Биз дўкондан 5 ва 10 литрли тоза ичимлик суви ташишни бошладик.
Биринчи куни кечки пайтдан бошлаб мендан олдин келган беморлар ўрин-кўрпасини биринчи қават томига ташишни бошлади — улар тунда хона жуда иссиқлиги сабабли томда ётишлигини айтишди. Томга чиққанимда иккинчи қаватдаги барча беморлар у ерга чиқиб олганини кўрдим. Мен ҳам ўғлим билан томда ётишга мажбур бўлдим. Том очиқ жойда бўлганлиги туфайли бу ерда шамол эсиб турарди, аммо қуёш нури томга кундузи тўғридан-тўғри тушгани боис тунда ҳам бетондан иссиқлик чиқиб турарди.
Касалхонадаги шароит унчалик яхши эмаслигига қарамай, докторлар, ҳамширалар ва санитарларнинг беморларга нисбатан эътибори яхши эди. Мисол учун, хонамиздан суварак чиққанини бош шифокорга етказганимизда санитарлар хонамизни дарҳол дезинфекция қилиб берди. Касалхоналарнинг овқатлари ёмон бўлиши ҳақида кўп эшитганмиз. Лекин бу ернинг овқатлари мени ҳайрон қолдирди, десам ҳам бўлади. Ошпазлар тайёрлаган таомлар худди уйнинг овқатидек мазали, унга солинаётган масаллиқлар ҳам мўл эди. Кунига беш маҳал овқат беришди. Беморлар учун дорилар, уколлар шифохона ҳисобидан қилинди. Қон тўхтатувчи уколни дорихонадан олиб келдим. Шифохонадаги дорилар бироз кучсиз эди, улар натижа бермаганидан сўнг, шифокор мендан: «Бундан кучлироқ дорини сотиб олишга қурбингиз етадими?», деб сўради. Болам тезроқ тузалиши учун ўша дорини дорихонадан олиб келдим. Дори нархи атиги 3 минг сўм экан.
Шу ерда бир «лекини» бор. Шифохона жамоаси томонидан амалга оширилган бир иш бу ерда ётган болаларнинг соғлиғига хавф солди. Юқорида шифохона фақат диареяга чалинган беморларни қабул қилаётганини айтиб ўтгандим, бироқ шифохонага ташқаридан сувчечак билан оғриган 3—4 ёш атрофидаги болани олиб келишди. Биз ётган қаватдаги муолажа хонасида болага осма уколлар қилишди. Биз, оналар ҳамширага эътироз билдириб, бу касаллик ҳаво орқали болаларимизга юқиши мумкинлигини айтиб, нима учун уни қабул қилишганини сўрадик. Ҳамшира бош шифокорнинг танишига хизмат кўрсатаётганини айтди. Бош шифокорнинг ўзи шундай қилиб турган пайтда эътирозимизни кимга билдиришни билмай қолдик. Осма уколлар олгандан сўнг сувчечакка чалинган болани олиб кетишди, бизнинг қатъий талабимиздан кейин муолажа хонасини гипохлорит натрий билан тозалаб чиқишди. Бу ерда 3 ойликдан бошлаб 4 ёшгача бўлган болалар диареядан даволанаётган эди. Бир ёшга тўлмаган болаларга сувчечак юқса, уларнинг ҳаёти хавф остида қолиши ҳам мумкин.
Беш кунлик даволанишдан сўнг ўғлим соғая бошлагач, шифокорлар жавоб беришди ва даволанишни давом эттириш учун уйга дорилар ёзиб беришди. Шифохонага ҳеч қандай тўловлар тўламасдан, шифокорлар Назокат опа ва Барно опа, ҳамширалар Дилором опа, Феруза ва Мастуралардан миннатдор бўлган ҳолда уйга қайтдим.
Аввало ҳеч ким касал бўлмасин, аммо шифохона хизматларига эҳтиёж сезганда, бу ерга даволаниш учун келганларнинг аҳволи янада ёмонлашмасин, деган умид билан кўрган муаммоларимни ёздим. Бу касалхонада шифокорлар беморларни жуда яхши парвариш қилишига ўзим гувоҳи бўлдим, аммо касалхона аҳволи бироз абгор. Шифохонадаги шарт-шароитларни яхшилаш борасида ишлар олиб боришни расмийлардан сўраб қоламан.
Изоҳ (0)