«Уэнздей» сериалидаги Женна Ортеганинг ғалати, аммо сеҳрли рақси Netflix’нинг YouTube каналида бир ой ичида 30 миллион марта кўрилди ва флешмобни бошлаб берди.
Актриса томонидан ихтиро қилинган хореографияни нафақат тенденциялардан ортда қолмаган Леди Гага ва Ким Кардашьян, балки Энтони Хопкинс томонидан ҳам такрорлашга ҳаракат қилинди, шунинг учун бу саҳнани аллақачон култ деб аташ мумкин. Келинг, жаҳон киноси тарихидаги яна қандай ажойиб ва машҳур рақслар бўлганини ёдга оламиз.
«Ёмғир остида куйловчилар» (1952)
«Singin in the Rain» қўшиғи худди шу номдаги мусиқий фильмни Голливуднинг «олтин даври» классикасига айлантирди. Бош ролни ўйнаган актёр суратга олиш майдончасида тез-тез тажриба ўтказади ва техник жиҳатдан мураккаб рақсларни ўйлаб топади, аммо уларнинг ҳеч бири томошабинларда бу қадар кучли таассурот қолдирмади. Бунга ажабланмаса ҳам болади: ёмғир ёғаётганда пиёдалар йўлакчасида қимматбаҳо туфлиси билан рақсга тушаётган, кўлмакларда ўйнаб, бордюрларда маза қилиб сакраб юрган Жин Келли ҳеч кимни бефарқ қолдирмади.
«Аёл таровати» (1992)
«Ҳаёт у ёқда турсин, тангода ҳам хатолик йўқ. Бу жуда оддий, шунинг учун танго жуда ажойиб рақс. Агар хатога йўл қўйсангиз — худди шундай бўлиши керак деб ўйланг ва рақсга тушаверинг. Нега ҳаракат қилмайсиз?» шундай деб «Аёл таровати» фильмида кўриш қобилиятини йўқотган нафақадаги подполковник Фрэнк Слейд ресторандан нотаниш аёлни рақсга таклиф қилади. Қиз, шубҳасиз, таклифдан хижолат бўлади, лекин барибир рози бўлади. «Por una cabeza» эҳтиросли мусиқасининг комбинацияси, аста-секин қаҳрамонлар ўртасида ҳиссий яқинлик ва ўчмас таассурот қолдиради.
«Жиноий асар» (1994)
Жиноий асар ўзига хос классика бўлиб, танловда бош совринни қўлга киритган Миа ва Винсентнинг ажойиб рақси Чак Беррининг 1964 йилда ёзилган «You Never Can Tell» қўшиғининг машҳурлигини том маънода қайтарди. Жон Траволта ва Ума Турман ўртасида сезиларли яқинлик пайдо бўлади. Бу шафқатсиз, бетартиблик билан тўлдирилган ҳақиқат ўртасида самимий завқ ва эркинлик лаҳзаси бўлиб, қаҳрамонлар бу контрастга қарши рақс билан жавоб беради.
«Гарри Поттер ва ўлим туҳфаси» (2010)
Агар ҳали ҳам эркак ва аёл ўртасидаги дўстликка ишонмасангиз, унда Роулинг «Гарри Потер»ининг бутун серияси орқали ҳақиқий дўстлик мавзусини бошқаради, бу эса одамга барча қийинчиликларни енгиш учун куч беради. Бутун учликнинг муносабатлари шундай эди, лекин Гарри ва Гермиона ўзига хос алоқага эга эдилар — магллар томонидан тарбияланган ва улар учун янги сеҳрли дунёда бир-бирларидан ёрдам топадиган болалар эди. Гарчи бу саҳна китоб версиясида бўлмаса ҳам, еттинчи фильмдаги чодирдаги рақс қаҳрамонларнинг деярли оилавий ришталарини энг самимий очиб беради. Рон кетган, чарчаган, ҳиссий ҳолдан тойган бўлса-да, Гарри ва Гермиона таслим бўлмайди, чунки улар ёлғиз эмасликларини билишади.
«Ла-Ла Ленд» (2016)
«Оскар» мукофотига сазовор бўлган «Ла Ла Ленд»даги энг ёрқин рақсни излаш бефойда, чунки уларнинг ҳар бири ўзига хос ғайриоддий. Асосий афишада ушбу рақсдан кадрлар акс эттирилган: қуёш ботиши осмонида ажралиб турадиган оч сариқ либосда Миа ва Себастьян кузатув майдончасида рақсга тушмоқда, фонда эса Лос-Анжелес оқшомини қоронғилик қоплайди.
Қаҳрамонларнинг ҳар бир ҳаракатида, ҳар бир нигоҳида томошабинга номаълум ўйинда ғалаба қозонишга уринаётгандек бир-бирига даъвогарлик қилаётгани сезилиб туради. Бу уларнинг севги ҳикоясининг бошланиши, фильм давомида ривожланадиган кучли ҳис-туйғуларнинг бошланиши, аммо хореография Миа ва Себастьян ўртасида севги учқуни аллақачон мавжудлигини кўрсатади.
«Жокер» (2019)
«Жокер» фильми нафақат ўзининг чуқур психологизми билан кино тарихига ҳисса қўшган, балки Бронксдаги зинапоялардан бирини машҳур сайёҳлик масканига ҳам айлантирган. Хоакин Феникс зинапоясида ижро этилган рақс қаҳрамоннинг ўзгаришини кўрсатди. Доимий равишда масхара ва хўрланишга чидашга мажбур бўлган, ишончсиз, аммо тан олинишга интилаётган масхарабоз аниматордан у Жокерга айланади. Инсоний шафқатсизлик Артурни одамларга ишончини йўқотади ва рақсга тушаётган зинапоялар руҳий таназзулни ифодалайди.
«Қора оққуш» (2010)
Натали Портманнинг Даррен Аронофскийнинг «Қора оққуш» психологик драмасидаги мураккаб роли унга ўз фаолиятидаги биринчи «Энг яхши аёл роли» учун Академия мукофотини олиб келди. Машаққатли машғулот ва қаттиқ тартиб-интизомга ўрганган истеъдодли балерина ички эркинликдан маҳрум бўлган «эсли қиз»дан ўзининг қоронғи моҳиятини қабул қиладиган ва ўз мақсади учун ҳамма нарсага қодир қизга айланади. Рақибини ойна бўлаги билан ўлдирган Нина саҳнага чиқади ва Одил ролини ажойиб ижро этади. Спектакль охирида унинг қўллари қора туклар билан қопланади — реенкарнация тугайди. У мукаммалликка эришиш ғоясига берилиб кетади, лекин охир-оқибат ўзини йўқотади, бу эса муқаррар равишда фожиага олиб келади.
Мавзуга доир:
- Уэнздей ролини қойилмақом ижро этган ва интернетни «портлатган» рақсни ўзи ўйлаб топган Женна Ортега ҳақида 20 та факт
- Йил сарҳисоби: 2022 йилнинг болалар ва катталар учун мўлжалланган энг яхши мультфильмлари (видео)
- Бред Питт доим нимадир чайнайди, Кира Найтли иягини ўйнатади, Натали Портман йиғлайди — деярли ҳар бир фильмида бир хил ҳаракатни такрорлайдиган актёрлар (фото)
Изоҳ (0)