Инсон бошқаларга ўзидан кўра яхшироқ маслаҳат беришининг сабаби нимада?

Юз берган муаммоли вазиятларда инсон бошқа бир кишига маслаҳат беришни яхши кўради, лекин ўзига келганда нима қилишни билмай боши қотиши мумкин.

Француз психотерапевти Аврора Ле Моиннинг сўзларига кўра, инсон ўзидан кўра оила аъзолари, дўстлари ва ҳамкасбларига маслаҳат бериш осон бўлади. Бунинг сабаби эса нарциссизм билан боғлиқ. Инсонни биров эшитиши ва уни фикрини инобатга олиши ҳамиша ёқимли, бировга маслаҳат бераётганда инсон ўзини ҳар доимгидан ҳам руҳан кучлироқ ҳис этади. Инсон ўзига ёрдам кераклигини тан олмагани сабаб ҳам ўзига ўзи бошқаларга бергани сингари доно тавсия беролмайди.

Аммо Моиннинг фикрича, инсон эҳтиёж ва ёрдам кераклигини қабул қилиши, ўзининг заифлигини тан олишни ҳам билиши керак.

Бизнинг асаб тизим шундай тузилганки, биз ҳаммага объектив баҳо, тавсия бера олишимиз мумкин, лекин ўзимизга эмас. Аслида бошқалар билан маслаҳатлашганда уларнинг фикри бизни бироз қўрқитади, биз ҳамиша ҳам ҳақиқатни эшитиш ва уни тан олишга тайёр бўлмаймиз. Биз бошқаларга тегишли бўлган муаммоларни таҳлил қила олишимиз, баҳо, ҳатто ечим бера олишимиз мумкин, лекин гап биз ҳақимизда кетганда ундай бўлмайди.

Атрофдагиларга маслаҳат бериш яхши, лекин ҳар доим ҳам холис ёки объектив бўлишнинг иложи йўқ. Чунки сиз ўзингиз ва тажрибангиздан келиб чиқиб тавсия берасиз, бу эса кимгадир мос тушади, кимгадир эса йўқ.

Шуни инобатга олган ҳолда ҳар кимга ҳам маслаҳат бериш ёки маслаҳат олиш тавсия қилинмайди. Шунинг учун фикрингизни билдиринг, лекин ҳал қилишни, қай йўлни танлашни ўша инсоннинг ўзига қолдиринг.