Анвар Обиджон 1947 йилнинг 25 январида Фарғона вилояти Олтиариқ туманининг Полосон қишлоғида туғилган. 1964 йилда ўрта мактабни тугатгач, Самарқанд молия техникумида, 1969—1971 йилларда жамоа хўжалигида ҳисобчи, клуб мудири, туман газетаси, вилоят радиосида турли вазифаларда ишлаган.
Тошкент Давлат университети (ҳозирги Ўзбекистон Миллий университети)нинг журналистика факультетини сиртдан тамомлади. 1981 йилда «Ёш гвардия» нашриётида, «Ёш куч», «Муштум» журналларида ишлаган. Кейинчалик «Чўлпон» нашриётида бош муҳаррир, Ўзбекистон телевидениесида муҳаррир сифатида фаолият олиб борган.
Анвар Обиджон болалар адабиётига дастлаб «Она Ер» (1974), «Баҳромнинг ҳикоялари» (1984) тўпламлари орқали шоир сифатида кириб келган. Унинг «Масхарабоз бола» (1980), «Оловжон ва унинг дўстлари» (1983), «Эй, ёруғ дунё» (1983), «Кетмагил» (1985), «Безгакшамол» (1985), «Жуда қизиқ воқеа» (1987), «Олтин юракли автобола» (1988), «Даҳшатли Мешполвон» (1990) каби шеърий, насрий китоблари чоп этилган.
Кейинги йилларда «Қўнғироқли ёлғончи», «Паҳлавоннинг ўғирланиши», «Рамазон ва Гулмат ҳангомаси» (1992), «Мешполвоннинг жанглари» (1994), «Алишер ила Ҳусайн ёки уч доно ва ўғри» (1996), «Тўтиқуш», «Топсанг ҳай-ҳай…» каби қисса, песа ва шеър, достонларини ҳам эълон қилинган.
Анвар Обиджон 1997 йилда «Шуҳрат» медали, 1998 йилда Ўзбекистон халқ шоири унвони, 2011 йилда эса «Фидокорона хизматлари учун ордени» билан тақдирланган эди.
«Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси жамоаси, аъзолари Анвар Обиджоннинг оиласи, яқинлари ва адабиёт мухлисларига ҳамдардлик билдиради. Марҳумни Аллоҳ раҳматига олсин», — дея қўшимча қилинган Ёзувчилар уюшмаси ахборотида.
Изоҳ (0)