«Деманг, шоир тиниб кетди». Ўзбекистон Қаҳрамони Эркин Воҳидов шеърларидан намуналар

Ўзбекистон халқ шоири, Ўзбекистон Қаҳрамони Эркин Воҳидов ўз шеърларида миллат дардини очиқ айта олган, юксак туйғулар ҳақида куйлаган, айни вақтда, фақат ўзигагина хос ҳазил-мутойиба билан жамият ҳаётидаги муаммоларга ойна тутган.

Қуйида Эркин Воҳидовнинг баъзи шеърлари билан танишишингиз мумкин (шеърлар «Ziyouz.com» сайтидан олинди).

Қуллуқ қил демасман.Юрт тупроғин ўп,Унга қуллар эмас, фидолар керак.Унинг сену мендек шоирлари кўп,Буюк элга энди даҳолар керак.

Қаддингни баланд тут,Бўлма сертаъзим,Чўққи бўлолмасанг, маҳкам қоя бўл,Пиллапоя бўлдим сенга, азизим,Сен ҳам гал келганда пиллапоя бўл.

***

— Орол ўлаётир,Сир ўлаётир,Ўлаётир заҳардан тупроқ.Шоир бунга қарши не қилаётир?— Шоир дафтарида каттакон сўроқ.

У фақат қичқирар:Бундоқ бўлмайди.Алам билан ёш тўкар, бироқУнинг кўзёшидан Орол тўлмайди,Фақатгина ер бўлар шўрроқ...

Бу кўҳна ҳасрат

«Ёраб, қандоқ кунга қолдик, бу нечук савдо?Одамларда на шафқат бор, на меҳру вафо.Йигитларда одоб йўқдир, қизлар ҳаёсиз,Хотин зоти кун ўтказмас бир можаросиз.Қўйиб берса эл бир-бирин ўяр кўзини,Овбошилар эса фақат ўйлар ўзини...Дунё охир, биродарлар, йўқ энди ҳаёт.Куни кеча тамом бўлди охирги мамонт...».Қадим аждод ўкинч билан чўкиб сояга,Бу сўзларни чўкич билан ёзди қояга.

Камтарлик ҳақида

Гарчи шунча мағрур турса ҳам,Пиёлага эгилар чойнак.Шундай экан, манманлик нечун,Кибру ҳаво нимага керак?

Камтарин бўл, ҳатто бир қадамЎтма ғурур остонасидан.Пиёлани инсон шунинг-чунЎпар доим пешонасидан.

Қаро қошинг

Қаро қошинг, қалам қошинг,Қийиқ қайрилма қошинг, қиз.Қилур қатлима қасд қайраб —Қилич қотил қарошинг, қиз.

Қафасда қалб қушин қийнаб,Қанот қоқмоққа қўймайсан.Қараб қўйгил қиё,Қалбимни қиздирсин қуёшинг, қиз.

Садоқат

Кекса қарағайнингИлдизин очиб,Тортдилар қўш арқон солиб белидан.Лекин у тупроққа панжасин санчиб,Сира қўзғалмасдиУнган еридан...

Ниҳоят, гурс этиб ерга қулади,Бутаб, сўнг кўтариб кетдилар,бироқ — У ўз панжасида олиб жўнадиЯшаган еридан Бир сиқим тупроқ.

Хайрли кеч

Тилак қадрин билар одамлар,Яхши ният қилар одамлар.Дўстга тунги ором олдиданХайрли кеч тилар одамлар.

Хайрли кеч — ҳикматли истак,Бу истакни буюрмиш юрак.Хайрли кеч — фараҳли тунингОсойишта, тинч бўлсин, демак.

Ер юзида яшаган инсонМайлига, у қаерлик бўлсин,Тинч меҳнатда кунлари шодон,Кечалари хайрли бўлсин.

Шоиру шеъру шуур

То тирикдирки табиат,То қуёш сочгайки нур,Уч эгиз бордир тушунча,Уч бу сўз ёндош бўлур:

Моҳиру меҳру маҳорат,Олиму илму амал,Ошиқу ишқу машаққат,Шоиру шеъру шуур.

Туш

Бир ой бўлди,Такрор-такрорМен бир хил туш кўраман,Тушларимда мудраб юрганЭл ичида юраман.

Улар биланМен ҳам мудраб,Аста қадам судрайман.«Бу — туш», - дейман,«Уйғон!», - дейман,Уйғонолмай мудрайман.

Ҳар тун шу ҳол,Фалак берганБу не бало, қийноқдир?!Эй, Худойим,Эй, Худойим,Кеча бунча узоқдир!

Ўзбек Навоийни ўқимай қўйса...

Ўзбек Навоийни ўқимай қўйса,Олтин бошнинг калла бўлгани шудир.Бедил қолиб Демян Беднийни суйса,Қора сочнинг малла бўлгани шудир.

Ўзбек Навоийни ўқимай қўйса,Дод демоққа палла бўлгани шудир.Маърифатдан айру ўйнаса, кулса,Аза чоғи ялла бўлгани шудир.

Ўзбек Навоийни ўқимай қўйса,Алдангани, алла бўлгани шудир.Юлғич азиз бўлиб, билгич хор бўлса,Пайтаванинг салла бўлгани шудир.

Эл комил бўлмаса юрт эмас улуғ,Беқадр маҳалла бўлгани шудир.Қалб тўла нур халқнинг ризқи ҳам тўлуғ,Омбор тўла ғалла бўлгани шудир.

Ўзбек ўзлигини англаса бекам,Унинг «Баракалла» бўлгани шудир.Оламга Навоий наслиман деганОвози баралла бўлгани шудир.

Тайёрада

Парвоз чоғи тайёранинг дилбар келиниКўк тоқини бизга тахти Сулаймон қилди.Лекин эълон ўқиганда ўзбек тилиниДавлат тили бўлганига пушаймон қилди.

Қаламҳақи ва ойлик

— Шоир, нега кўнмасданШеърдан келган бойликка,Эртаю кеч тинмасданИшлаяпсан ойликка?

— Чунки ойлик ҳамхонаЁрдек содиқ ошнодир.Қаламҳақи — жононаҚизлардек бевафодир.

Уч байт

Агар дўстинг билантенг кўрсанг баҳам,Шодлик тенг кўпаяр,тенг бўлинар ғам.

Сўзлаганда оқилдилингга жо қил,Аммо ўз дардинггаўзинг даво қил.

Қўрқувнинг кўзи катта,Юраги кичик бўлур,Қўрқув зўр келган юртдаАрслонлар кучук бўлур.

Қарсак ҳақидаги шеърга жавоб

Мен шеър ёзсам,Ўқисам уни,Тинглаганлар қарсак чалмаса.Бирор кимса бирор сўзиниЁдида ҳам сақлаб қолмаса.

Фақат биттагина бўз ўғлонУйга қайтгач, йиғласа тўлиб.Йиғлаб-йиғлаб тонг бўзарган онУйғонса у Альпомиш бўлиб.

Қалин пули

Қалин пули — уч минг. Минг — қизи учун,Яна минг — сандиғи, кийгизи учун.Хўш, яна минг нега? Ҳар лаҳза сенгаСанчиб турадиган бигизи учун.

Бизлар арра тортмоқдамиз

Бизлар арра тортмоқдамиз,Аррамизнинг тиши йўқ.Нега арранг тиши йўқ, дебСўрайдиган киши йўқ.

Чунки бизлар анойимас,Пишиб кетган кўзимиз.Арра тушган ўша шохдаЎлтирибмиз ўзимиз.

Трамвайда

Тунда трамвайда сархуш ўспиринТинмай ҳайдовчига ёлворар эди.Ана у кўчага юз қадам киринг,Уйим ўша ерда, жон ака, дерди.

Бу — трамвай, дерди ҳайдовчи хуноб,Темир из бор, четга қандоқ бураман?Йигит қулоғига кирмасди жавоб,— Беш сўм олинг, майли, ўн сўм бераман...

У сархуш йигитга ўхшайди кўнгил,Орзулари парвоз этар қайдадир.Талпинма, эй кўнгил,Сен гапга кўнгил!Ахир маконимиз трамвайдадир.

Тилсим

Аёл хатосидан кулган хатодир,Тортишган ундан ҳам улкан хатодир.Аёл ҳеч бир баҳсда енгилмас тилсим,Уни фақат севиб қилурлар таслим.

Ёлғон ҳақида

Гар ҳаким ўсалга тасалло бергай,Сўзи ёлғон бўлса, Оллоҳ кечиргай.

Айрилган дўстларни қовуштирган зотАлдаса, тадбири гуноҳдан озод.

Хунук хотинингга айт, юзинг — офтоб,Бу асли ёлғонмас, гуноҳмас, савоб.

Росту ёлғонларнинг ҳисоби бордир,У дунё, бу дунё жавоби бордир.

Ёлғончи оламда гуноҳимиз кўп,Кечирувчи танҳо парвардигордир.

Жаҳонда ёлғон бор лекин энг ёмон —Элни жаҳолатга бошлаган ёлғон.

У халқ юрагига отилган ўқдир,Унга икки оламмағфират йўқдир.

Изтироб

Бетавфиқ раҳбарни сўкканим учунУч йил ётар бўлсам ётганим бўлсин,Унинг йўқ обрўсин тўкканим учунТўлов берсам борим сотганим бўлсин.

Халқимга қадрингни бил десам агар,Кураш, ҳақни ошкор қил десам агар,Бу қутқу аталса давлатга зарарҚанча азоб бўлса тортганим бўлсин.

Амалдор дер эса, тузум — мен ўзим,Фармон фармонимдир, сўз менинг сўзим,Мен бундай тузумдан ўгириб юзимТамом жиноятга ботганим бўлсин.

Тифлисда халқ узра танк юборган зотШаънин қилар бўлса қонун эҳтиёт,Ўша зот коммунист бўлса, мен, ҳайҳот,Фирқа дафтаримни отганим бўлсин...1989