Navoiyning Shveysariyasi. Sintob qishlog‘idan fotoreportaj

Yaqinda Turizmni rivojlantirish davlat qo‘mitasi tomonidan OAV vakillari va turistik agentliklar uchun  Navoiy va Buxoro viloyatlariga infotur tashkil etildi. Unda “Daryo” muxbiri Xonzodabegim A’zamova qatnashdi. U Navoiyning Sintob qishlog‘ida bo‘lib, o‘ziga xos maskan haqida reportaj tayyorladi.

Ilk manzilimiz Navoiy viloyati bo‘ldi. Dastlab Nurotaning Sintob qishlog‘iga bordik. Qishloqqa soat 21:00 dan keyin borganimizgami, yoki atrof zim-ziyoligigami, bilmayman, xayolimda “qishloqning nimasi qadimiy? Nega o‘zi bu yerga keldik?”, degan savollar tug‘ildi. Lekin ertasiga qishloqni yana tomosha qilish maqsadida bordik.

Qishloqqa kirib borar ekansiz, bir tomonda chang-to‘zon, bir tomonda esa xuddi bahordek yam-yashillikka guvoh bo‘lasiz. Go‘yo ikki fasl bir qishloqda uyg‘unlashgandek.

Yo‘lboshchi Sintobning qadimiy obidalarini ko‘rish uchun ikki kilometr yuqoriga chiqish kerak degandi. Ammo qishloqning maydoni juda katta ekan. Aylanamiz deb naqd 14 kilometr piyoda yuribmiz.

Yo‘l-yo‘lakay “Sintob” MFY raisi Murod Mirzayevdan qishloq haqida qiziqarli ma’lumotlar bilib oldim.

Qishloq Nurotadan taxminan 120 kilometr uzoqlikda joylashgan. Mahalla raisining aytishicha, “sintob” so‘zi sanskrit tilidan olingan bo‘lib, “katta soy” degan ma’noni anglatadi.

Tog‘li hudud bo‘lgani uchun sel ko‘p keladi. Shunga moslab, sintobliklar uyini toshlardan qurgan. Aholisi 2 200 dan ziyod. Asosiy daromadi chorvachilik. Odatda transport va dastyor sifatida eshaklardan foydalanishadi.

Murod akaning aytishicha, qishloqda o‘nta avliyoning ziyoratgohi bor ekan.

Sintobga ilk sayyoh 2006-yilda Niderlandiyadan kelgan. Keyinchalik yevropalik turistlar oqimi kuchaygan. Boshqa obidalar qatori sayyohlarni Chashmai akko muqaddas bulog‘i (Sintob ko‘li)  ko‘proq qiziqtirarkan. Ayni paytda qishloqda o‘ndan ortiq mehmonxonalar bor. Mehmonxonalarning ham hammasi tosh va yog‘ochdan qurilgan.

Nurotadan qishloqqacha qatnovchi yengil mashinalar narxi 15-20 ming so‘m. Qoidaga muvofiq, belgilangan tezlikda borilsa, bir yarim soatda manzilga yetib borish mumkin.

Qishloq aholisi sodda va samimiy. Tojik tilida gaplashadi. Lekin ingliz, nemis va fransuz tillarini ham oz-moz bilishar ekan.

Yo‘lda chanqab bir hovlini taqillatib suv so‘radim. Qizaloqlar olib chiqib berdi. Suv bahona bo‘lib, onasini (ayolni) suhbatga tortdim. Internet yo‘q, gaz, svet muammo. Odamlar kam. “Qishda bu yerda yashash qiyin emasmi”, deb so‘raganimda ayol:  “Aslida biz bu yerda yashamaymiz. Qishloq bizga sizlarning tilingizda aytganda xuddi dachadek. Faqat issiq kunlari kelamiz. Ekin-tekin qilamiz. Hosilni yig‘ishtirib, yana o‘zimizning uyimizga qaytib ketamiz. Lekin nolimayman, hayotimdan juda manunman” deb javob berdi.

Eng qizig‘i, aksariyat navoiyliklar bu qishloq haqida bilmas ekan.

Mas’ullarning aytishicha, qishloq 2020-yilda turizm qishlog‘iga aylanishi kutilmoqda.

Xullas, infoturga borib Nurotaning bir chetida, shahar shovqin suronlaridan xoli yangi bir dunyoni kashf qildim.