Ўзбек қизиқчилигида яккахон ижод қиладиганлар ҳам, гуруҳ бўлиб саҳнага чиқадиганлар ҳам талайгина. Аммо “ота-ўғил” бир жамоа бўлиб ижод қилишини фақат “Қаҳқаҳа”да кўриш мумкин. “Дарё” яқин кунларда “Халқлар дўстлиги” саройида концерт бериши кутилаётган ушбу гуруҳ билан уларнинг 30 йиллик ижодий ҳамкорлиги сири, пулсиз кунлар ва бачканаликдан йироқ ҳазиллари ҳақида суҳбатлашди.
Кулги жамоларининг барча ҳазилларини ҳам оила даврасида томоша қилиб бўлмайди. Билмайсизки, лоп этиб бирор нўжоя саҳна кўриниши чиқиб қолиши ҳеч гап эмас. Тоҳир ака ва Соҳиб ака бу борада ўз фикрларини билдирди:
— Бизнинг дастуримизда ҳазиллар тоза ўзбекона бўлади, бемалол, уялмай опа-сингил, ота-онанинг ёнида томоша қилса бўлади. Энди ҳамма ҳам ўзини мақтайди-ю, лекин бизнинг концертларимиз, кўрсатадиган томошаларимизда қўпол ёки уятли нарса йўқ. Ҳозир айрим кулги жамолари уятсиз ҳазиллар қилишга, шу билан томошабин йиғишга ўтиб кетган, уларнинг мухлисини қарасангиз ҳам 80-90 фоизи ёш йигитлар. Мухлислар ҳам шундай нарсага ўч бўлиб қолдими, билмайман. Бизга ҳам “бузуқ” ҳазиллардан қўшинглар, одам кўп келади, деганлар бўлган. Йўқ, биз бузилмаймиз, майли, кам бўлса ҳам, ўзимизнинг мухлисларимиз келсин, дейди Соҳиб Ҳасанов.
— Ижодимизга ҳам 30 йил тўлибди, сочига оқ тушган эркаклар тўй-ҳашамдаги хизматларимизда сизларни кўриб катта бўлганмиз, деб қолишади, дейди Тоҳир Раҳимов.
“Қаҳқаҳа” илгарига нисбатан ҳозир эфирда кўринмай қолди, авваллари жамоани телеканаллар орқали ҳар ҳафта кўришга одамлар ўрганганди. Бунинг сабаби сўралганда ижодкорлар шундай жавоб берди:
— Биз 2002 йилдан 2016 йилгача “Ёшлар” телеканали учун кўрсатув тайёрлаган бўлсак, доим бир оила ўз ҳовлисини сёмка учун бўшатиб бериб, овқатларимизгача қилиб берарди, бир сўм пул олмасди. Улар ҳам раҳматли бўлиб кетди. Ҳозир кўрсатув қиламан десангиз, фалон сўмга оператор чақирасиз, монтажчи гаплашасиз, камида 300-400 долларга, сёмка учун жойга пул тўлайсиз — бу ҳам пул, декорация — пул, ижодий гуруҳнинг тушлигини қилиб берасиз — 500-600 минг сўм ҳар куни. Канал берадиган пулни ижодий гуруҳга тарқатайликми ёки бола-чақа боқайликми? Ўзимизга нима қолади? Энг қийини — сценарий ёзиш. Асабни кетказиб ёзилган сценарий ва бошқа нарсалар учун бериладиган ҳақ ўзини оқламайди. Ундан кўра тинчгина тўйга чиқиб, концерт бериб юраверганимиз маъқул. Биров ёзган саёз сценарийда обрўмизга путур етказиб рол ўйнагандан кўра, шунча йиллик ҳурматимизни сақлаб қолиб ўйнамаганимиз яхши.
Камига кўрсатувларни ҳар ҳафта қилиб беришимизни сўрашади. Бошқа хизматларга чиқмай қилган меҳнатимиз, кетган харажатга уларнинг берадиган пули умуман ўзини оқламайди. Шу сабабли ҳамма телефонда ўз ижодини кўрсатяпти, дейди Соҳиб Ҳасанов.
30 йил давомида бирга ижод қилиш осон эмас. Гуруҳ бўлиб ижодни бошлаганлар ҳам кўп ўтмай молиявий тарафлама, чиқишолмаслик, буёғига бирга ижод қилишни хоҳламаслик кабилар туфайли ажралиб кетади. “Қаҳқаҳа”да ҳам шундай вазиятлар бўлганми?
— Одамзотнинг ичида алоҳида “мен”и бор, айниқса, ижодкорларда кучли. Ўша “мен”нинг бошига болта билан уриб, пасайтириб қўйиш керак. Шу сабабли ҳам ажралиб кетишади. Бизнинг ҳали ҳам биргалигимиз сабаби балки оилавий муносабатлардир, балки “мен”имизни уриб-уриб, тарбиялаб турганимиздандир. Хафагарчилик, келишолмай қолиш бўлади, албатта, аммо 2-3 кунда яна телефонлашиб, гаплашиб кетаверамиз.
Яқинда қўяётган концертимизда ҳам аввал мен саҳнага чиқиб, Тешавойнинг ҳазилларини эшитаман деб келибсизлар-да, Болтавой санъатдан кетди, деб энди ўзим ижод қилишимни айтаман, деди Тоҳир Раҳимов.
— Биз пулни тийин-тийинигача тенг бўлишиб оламиз, 500 сўм тушса, униям бўламиз. 500 сўм, 1000 сўм ҳам уёқ-буёққа адашиб ўтиб кетмайди, шунда одамнинг ичида унга кўпроқ кетиб қолди, деган гумон ҳам бўлмайди. “Отам” ҳам пулга жуда пишиқ, дейди Соҳиб Ҳасанов.
“Ота-бола” қийинчиликда ўтган кунлари кўп бўлганини, уларни тез-тез эслаб туриш кераклиги ва пулсизликдан овқатнинг ҳидигагина қорин тўйдиришгани ҳақида эслашди.
— Вилоятда қизиқчилар фестивали бўлган, муваффақиятли чиқишимиздан сўнг устозлар энди ижодни бошлайверинглар, деб Тошкентга боришни маслаҳат беришган. Қиш фаслида Тошкентга келганмиз. Автобусда узоқ йўл юрганмиз, ҳамма ўзи билан нон, колбаса, сомса олиб чиққан экан. Биз автобусга йўлкирага тўлаганмиз ва адашмасам 1000 сўмгина пулимиз қолганди. Энди ҳамма колбасанинг ҳидини чиқариб еб кетяпти, автобус салони иссиқ, ойналар парланиб кетган. Бизнинг ҳам қорнимиз жуда оч, уйдан ҳеч нима олмагандик. Автобуснинг деразасига Соҳиб н ҳарфини ёзган. Мен о ҳарфини ёзганман, яна н ҳарфини ёзолмай роса кулганмиз. Нон егимиз келган-да. Кечки овқат қилиш учун автобус Жиззахда тўхтаган, ҳамма чойхонага кириб кетганда, биз кўчада кабоб пишираётган кабобчининг олдига бориб, ўша ерда туриб “қорин тўйдирганмиз”. Фақат ҳидига! Кейин Каттақўрғонга етиб боргач тўйида хизмат қилган бир укамизнинг олдига бориб пул сўраб, олганмиз. Ўша кундан кейин иситмалаб 20 кун ётиб қолганман. Қийин кунлар кўп бўлган, дейди Тоҳир Раҳимов.
Қизиқарли ўтган суҳбатни тўлиқ ҳолда “Дарё” Lifestyle YouTube каналида томоша қилинг.
Изоҳ (0)