O‘zbek qiziqchiligida yakkaxon ijod qiladiganlar ham, guruh bo‘lib sahnaga chiqadiganlar ham talaygina. Ammo “ota-o‘g‘il” bir jamoa bo‘lib ijod qilishini faqat “Qahqaha”da ko‘rish mumkin. “Daryo” yaqin kunlarda “Xalqlar do‘stligi” saroyida konsert berishi kutilayotgan ushbu guruh bilan ularning 30 yillik ijodiy hamkorligi siri, pulsiz kunlar va bachkanalikdan yiroq hazillari haqida suhbatlashdi.
Kulgi jamolarining barcha hazillarini ham oila davrasida tomosha qilib bo‘lmaydi. Bilmaysizki, lop etib biror no‘joya sahna ko‘rinishi chiqib qolishi hech gap emas. Tohir aka va Sohib aka bu borada o‘z fikrlarini bildirdi:
— Bizning dasturimizda hazillar toza o‘zbekona bo‘ladi, bemalol, uyalmay opa-singil, ota-onaning yonida tomosha qilsa bo‘ladi. Endi hamma ham o‘zini maqtaydi-yu, lekin bizning konsertlarimiz, ko‘rsatadigan tomoshalarimizda qo‘pol yoki uyatli narsa yo‘q. Hozir ayrim kulgi jamolari uyatsiz hazillar qilishga, shu bilan tomoshabin yig‘ishga o‘tib ketgan, ularning muxlisini qarasangiz ham 80-90 foizi yosh yigitlar. Muxlislar ham shunday narsaga o‘ch bo‘lib qoldimi, bilmayman. Bizga ham “buzuq” hazillardan qo‘shinglar, odam ko‘p keladi, deganlar bo‘lgan. Yo‘q, biz buzilmaymiz, mayli, kam bo‘lsa ham, o‘zimizning muxlislarimiz kelsin, deydi Sohib Hasanov.
— Ijodimizga ham 30 yil to‘libdi, sochiga oq tushgan erkaklar to‘y-hashamdagi xizmatlarimizda sizlarni ko‘rib katta bo‘lganmiz, deb qolishadi, deydi Tohir Rahimov.
“Qahqaha” ilgariga nisbatan hozir efirda ko‘rinmay qoldi, avvallari jamoani telekanallar orqali har hafta ko‘rishga odamlar o‘rgangandi. Buning sababi so‘ralganda ijodkorlar shunday javob berdi:
— Biz 2002-yildan 2016-yilgacha “Yoshlar” telekanali uchun ko‘rsatuv tayyorlagan bo‘lsak, doim bir oila o‘z hovlisini syomka uchun bo‘shatib berib, ovqatlarimizgacha qilib berardi, bir so‘m pul olmasdi. Ular ham rahmatli bo‘lib ketdi. Hozir ko‘rsatuv qilaman desangiz, falon so‘mga operator chaqirasiz, montajchi gaplashasiz, kamida 300-400 dollarga, syomka uchun joyga pul to‘laysiz — bu ham pul, dekoratsiya — pul, ijodiy guruhning tushligini qilib berasiz — 500-600 ming so‘m har kuni. Kanal beradigan pulni ijodiy guruhga tarqataylikmi yoki bola-chaqa boqaylikmi? O‘zimizga nima qoladi? Eng qiyini — ssenariy yozish. Asabni ketkazib yozilgan ssenariy va boshqa narsalar uchun beriladigan haq o‘zini oqlamaydi. Undan ko‘ra tinchgina to‘yga chiqib, konsert berib yuraverganimiz ma’qul. Birov yozgan sayoz ssenariyda obro‘mizga putur yetkazib rol o‘ynagandan ko‘ra, shuncha yillik hurmatimizni saqlab qolib o‘ynamaganimiz yaxshi.
Kamiga ko‘rsatuvlarni har hafta qilib berishimizni so‘rashadi. Boshqa xizmatlarga chiqmay qilgan mehnatimiz, ketgan xarajatga ularning beradigan puli umuman o‘zini oqlamaydi. Shu sababli hamma telefonda o‘z ijodini ko‘rsatyapti, deydi Sohib Hasanov.
30 yil davomida birga ijod qilish oson emas. Guruh bo‘lib ijodni boshlaganlar ham ko‘p o‘tmay moliyaviy taraflama, chiqisholmaslik, buyog‘iga birga ijod qilishni xohlamaslik kabilar tufayli ajralib ketadi. “Qahqaha”da ham shunday vaziyatlar bo‘lganmi?
— Odamzotning ichida alohida “men”i bor, ayniqsa, ijodkorlarda kuchli. O‘sha “men”ning boshiga bolta bilan urib, pasaytirib qo‘yish kerak. Shu sababli ham ajralib ketishadi. Bizning hali ham birgaligimiz sababi balki oilaviy munosabatlardir, balki “men”imizni urib-urib, tarbiyalab turganimizdandir. Xafagarchilik, kelisholmay qolish bo‘ladi, albatta, ammo 2-3 kunda yana telefonlashib, gaplashib ketaveramiz.
Yaqinda qo‘yayotgan konsertimizda ham avval men sahnaga chiqib, Teshavoyning hazillarini eshitaman deb kelibsizlar-da, Boltavoy san’atdan ketdi, deb endi o‘zim ijod qilishimni aytaman, dedi Tohir Rahimov.
— Biz pulni tiyin-tiyinigacha teng bo‘lishib olamiz, 500 so‘m tushsa, uniyam bo‘lamiz. 500 so‘m, 1000 so‘m ham uyoq-buyoqqa adashib o‘tib ketmaydi, shunda odamning ichida unga ko‘proq ketib qoldi, degan gumon ham bo‘lmaydi. “Otam” ham pulga juda pishiq, deydi Sohib Hasanov.
“Ota-bola” qiyinchilikda o‘tgan kunlari ko‘p bo‘lganini, ularni tez-tez eslab turish kerakligi va pulsizlikdan ovqatning hidigagina qorin to‘ydirishgani haqida eslashdi.
— Viloyatda qiziqchilar festivali bo‘lgan, muvaffaqiyatli chiqishimizdan so‘ng ustozlar endi ijodni boshlayveringlar, deb Toshkentga borishni maslahat berishgan. Qish faslida Toshkentga kelganmiz. Avtobusda uzoq yo‘l yurganmiz, hamma o‘zi bilan non, kolbasa, somsa olib chiqqan ekan. Biz avtobusga yo‘lkiraga to‘laganmiz va adashmasam 1000 so‘mgina pulimiz qolgandi. Endi hamma kolbasaning hidini chiqarib yeb ketyapti, avtobus saloni issiq, oynalar parlanib ketgan. Bizning ham qornimiz juda och, uydan hech nima olmagandik. Avtobusning derazasiga Sohib n harfini yozgan. Men o harfini yozganman, yana n harfini yozolmay rosa kulganmiz. Non yegimiz kelgan-da. Kechki ovqat qilish uchun avtobus Jizzaxda to‘xtagan, hamma choyxonaga kirib ketganda, biz ko‘chada kabob pishirayotgan kabobchining oldiga borib, o‘sha yerda turib “qorin to‘ydirganmiz”. Faqat hidiga! Keyin Kattaqo‘rg‘onga yetib borgach to‘yida xizmat qilgan bir ukamizning oldiga borib pul so‘rab, olganmiz. O‘sha kundan keyin isitmalab 20 kun yotib qolganman. Qiyin kunlar ko‘p bo‘lgan, deydi Tohir Rahimov.
Qiziqarli o‘tgan suhbatni to‘liq holda “Daryo” Lifestyle YouTube kanalida tomosha qiling.
Izoh (0)