Баъзи жониворлар ўзларининг ҳис-туйғуларини ташқи кўринишида шундай маҳорат билан акс эттирадики, бундан ҳар қандай одамнинг таъсирланиши аниқ.
«Итим мушуклардан қўрқади, буни билиб қолган мушуклар унинг йўлини пойлашмоқда».
Бечора, ҳайратдан қотиб қолди.
«Йўқолган чақалоқ сўрғичини итимиз топди».
«Уйга келганимда бошқа мушукларнинг ҳидини сезган Стелланинг ҳолати».
Шундай ёрдамчинг бўлса...
Булар қандай қилиб эритишни билишади: иккитаси раҳмингни келтиришга ҳаракат қилаётганда биттаси ҳаракатини бошлайди.
Ҳаддан ташқари ташвишланаётган кучукча.
«Машина ҳайдаб кетаётганимда тиззамга ўтиролмаса, у шундай ачинарли ҳолатга тушиб олади».
«Менга барибир, бу менинг тушлигим, мен уни барибир ейман».
«Менинг уйқучи мушугим».
Бу кучук қуёш нурларидан роҳатланмоқда.
«Дам олиш мана бунақа бўлади».
Хавфсизлик камерасига тушиб қолган сўнгги тасвир.
Бу унинг севимли ўйинчоғи.
Бундай масалада асосийси бирдамликдир.
«Агар у севгилингизга кўз қисган бўлса, ундан аниқ айрилибсиз».
У жим туриб, сизни ўзига қаратишга мажбур қилади.
«Кечирасиз, жаноб, бир дақиқа вақт ажратолмайсизми?»
«Бўлиши мумкин эмас».
Изоҳ (0)