Xonanda Azamat Sharipov “O‘zimizning gap” ko‘rsatuviga bergan intervyusida hayot yo‘li, qiyinchiliklari va san’atga bo‘lgan muhabbati haqida so‘zlab berdi.
Azamat Sharipov 80-yillarda guruh tuzib, to‘ylarga chiqishni boshlagan. Uning otasi yoshligida vafot etgan, shundan so‘ng onasi bilan birga qiyin kunlarni boshdan kechirgan. “To‘y — bu xalq uchun xizmat, oddiy narsa emas”, deydi xonanda.
Odam endi yashayman deganda umr tugay deb qolarkan. Men ham yotgan vaqtlarimda so‘nggi manzilga keldim, deb his qilganman. Sog‘lig‘im bilan bog‘liq muammolarim ham bo‘lgan. Ammo hozir yaxshiman, jigarim bezovta qilmayapti, deydi u.
Sharipov ukasi Ikrom haqida ham gapirib o‘tadi: “Ukalarim orasida meni eng yaxshi tushunadigani — doirachim Ikrom. Meni xatti-harakatlarim orqali so‘zsiz tushunadi”.
Xonanda 60 yillik umr davomida duch kelgan sinovlari haqida ham so‘zlab berdi:
Hayotimni hozir yomon deb aytolmayman, hammasi o‘z joyiga tushdi. Oilamizda muammolar bo‘lgan, farzand dog‘ini ko‘rish esa eng og‘ir sinov bo‘ldi. Mana shu narsalar yigit kishini sindirib qo‘yarkan. Menda yo‘qchilik bo‘ldi deb aytolmayman, chunki san’atkorlar pul ichida yuradi, deydi xonanda.
Azamat Sharipov 22 yoshli qizini uzatgani haqida ham gapirdi.
Yolg‘iz qizimni to‘y qilib uzatdim. Ming afsuski, to‘y bo‘lganida ham uning kasalligini, umrining oz ekanini bilardim. U juda qisqa umr ko‘rdi. Bu voqealar ko‘z o‘ngimda sodir bo‘ldi. 1980-yillar otam 40 yoshida qo‘limda vafot etgan edi. Tildan qolib, jigarlari qurib, yotib qolgan vaqtlarida “dadangni qo‘lidan ushlab o‘tirgin”, deb men yosh bolani ichkariga olib kirishgan. O‘shanda 8-sinf edim, deydi u.
Shuncha yo‘qotishlardan so‘ng, san’atkor onasining ham ko‘z o‘ngida vafot etganini so‘zlab berdi.
Qizim vafot etganidan yillar o‘tib, onam ham mashinada yelkamga boshini qo‘yib jon berdi. O‘shandan keyin men jigar serrozi, insult bo‘lganman. Uchta eng yaqin odamingni yo‘qotish juda og‘ir kecharkan, deydi san’at vakili.
Farzandim vafotidan keyin ovozim qaltirab qolgan edi. Hamma yaqinlarim yig‘ilib tadbir uyushtirgandi. Ashula ayting deyishganda, aytolmayman deganman. Keyin chiqib sekin yig‘i ovozi bilan aytganman. Ovoz bir pardada tekis chiqmay qolishi yurakka bog‘liq ekan deydi, Azamat Sharipov.
Xonanda intervyuda hozir o‘zi xohlaganidek hayot kechirayotganini, o‘g‘illari va nabiralari borligini va hayoti ancha yaxshi ekanligini aytdi.
Ko‘pchilik “Judayam yosharib ketyapsiz, ko‘p ijod qilyapsiz, bu shijoatni qayerdan olasiz?” deb so‘raydi. Chunki hozir hayotim go‘zal, hammasi joyida, deyman. Maza qilib yashagim kelyapti, chekinish yo‘q, deydi Azamat Sharipov.
Oilada 7 o‘g‘ilmiz, onam Farmonbibidek bo‘lgan. Dadamning oyoq kiyimlarini maktabga kiysam, uyga kelgan odamlarga “qara, oyoq kiyimimni kiyib ketyapti, katta bo‘lib qolibdi”, deb xursand bo‘lardilar. Otam 40 yoshida vafot etdi, deydi u.
San’at sohasi ko‘p yillik tajriba va chuqur mahorat talab qiladi. Eski avlod san’atkorlari sahnaning haqiqiy tabarrukligini his etib, uning qadr-qimmatini bilishadi. Xonanda bu borada o‘z fikrlarini shunday bildirdi: “Afsuski, hozirgi zamon yoshlari sahnani oddiy joy deb hisoblashadi. Sahnaning tabarrukligini bizning davrimizda chiqqan san’atkorlar tushunadi. Axir bu sahnalarga qanchadan qancha buyuk insonlar chiqqan”.
Azamat Sharipov qo‘shiqlarini boshqa san’atkorlar kuylashidan xursand bo‘lishini ta’kidladi:
Qo‘shiqlarimni aytishyapti, bu zo‘r. Mendan-da ulug‘ san’atkorlar qo‘shiqlarimni kuylashadi, xursand bo‘laman. Axir bu qo‘shiq bolam-ku, men yaratganman-ku uni. Nega aytma, deyishim kerak? Faqat buzmasdan aytsa bo‘ldi, deydi san’atkor.
Xonanda oilasining tinch-totuv bo‘lishini va yana bir necha yil ijod qilishini tiladi. Ustozlarining so‘zlarini eslab, taniqli bo‘lish oson, ammo sevimli bo‘lish qiyin ekanini ta’kidladi. Shuning uchun u muxlislarning ko‘nglida sevimli san’atkor sifatida qolishni istaydi.
Izoh (0)