“Charxpalak” serialidagi Buvijon roli bilan tomoshabinlarga yaxshi tanish bo‘lgan aktrisa Nargiza Abdullayeva “Daryoga” bergan intervyusida ruhiy holati, farzandlarining bergan dakkisi va asl sanʼat vakillari eʼtibordan chetda qolayotgani haqida gapirdi.
— Ko‘pchilik tabassum qilib yurgan insonlarda g‘am yo‘q, deb hisoblashadi. Aslida, tabassum qilayotganlar hayotda ancha narsani bosib o‘tgan va dardlarini uning ortiga yashiroladigan insonlar bo‘lishadi. Baxt uy, mashina yoki sevimli ish bilan bog‘liq emas. Ko‘ngil xotirjamligi — eng katta baxt. Boshimdan yaxshi-yomon kunlar ko‘p o‘tdi. Xuddi hayotda bir bo‘ron, to‘fondan o‘tgandek bo‘ldim. Ammo Allohim bergan sinoviga yarasha kuch ham berarkan. Emotsional qizman, arzimagan narsa uchun ham yig‘lashim mumkin. Hatto o‘sha serialda o‘zimdek aktyor va aktrisalar rol ijro etayotganini bilaman, ammo ularga achinib yig‘layman.
Bu hayotda hech kimga, hatto sevgan yoringizga ham ishonib, o‘ta mehr berish kerak emas ekan. Chunki hech bir inson boshqa inson uchun vafodor bo‘lishga majbur emas ekan. Bu hayot haqiqatini 45 yoshga kirib endi angladim.
Aktrisa ozodalikni yaxshi ko‘rishi va bu borada farzandlaridan tanbeh eshitgani haqida gapirdi.
— Haddan ortiq ozodaman. Aslida, bu ham bir kasallik ekan. Nimadandir qattiq asabiylashsam, bor alamimni ishdan olaman. Biror narsa joyida turmasa, bolalarni ham urishaman. Bu holat miyaning xotirjam emasligidan dalolat beradi. Bir kuni qizimning gapi qattiq taʼsir qildi. “Ona, nega siz farroshga o‘xshaysiz? Restoranga borsangiz ham, idishlarni yig‘ib qo‘yasiz, bu sizning vazifangiz emas-ku”, dedi. 12 yoshli qizimning “Ozgina o‘zingizni seving”, degan gapi yuragimni o‘rtab yubordi. Bir necha kundan keyin esa o‘g‘lim “Nega hammaga joningizni berasiz? Hammaga yordam berasiz, ammo ular sizga kerak bo‘lganida kelishga ularning vaqti bo‘lmadi-yu”, dedi. Bu gaplarni eshitib, nima deyishni bilmay qoldim. Bilmadim, bu gaplarni o‘g‘lim qayerdan eshitgan? Chunki bu masalada bolalar bilan gaplashmayman. Biroz o‘tib bolalarimning ulg‘ayganini his qildim.
Nargiza Abdullayeva qanday jamoalar bilan ishlashni yoqtirishi va sanʼatdagi nohaqliklar haqida gapirdi.
— Albatta, ssenariyni o‘rganaman. Shu bilan birga, jamoa bilan ham tanishib chiqaman. Aktrisalikdan umuman xabari yo‘q, labi boteks, ulama kipriklar ham rol ijro etayotgan bo‘lsa, o‘zimni sekin chetga olaman. Balki partnyorni tanlashimga hali vaqtlidir, o‘zimga ortiqcha baho berayotgandirman. Ammo aktrisa partnyoridan energiya ololmasa, rolni qanday his qiladi? Xafa bo‘lishmasin-u, unday aktrisalar qo‘g‘irchoqqa o‘xshaydi, kimningdir jazmani bo‘lgani yoki pul berib rol ijro etayotgani uchun ularga chidab ishlashga majbur bo‘linadi. Biz asosiy rolda bo‘lsak ham, rejissyorlar bilan “oshiq-moshiq” bo‘lgan qo‘g‘irchoqlar asosiy planga chiqib qolishadi.
Serial va kinolarimizda muammolar juda ko‘p. Kostyumerlar yo‘q, masʼuliyat yo‘q, tayyorgarlik haqida-ku umuman gapirmasa bo‘ladi. Ustoz sanʼatkorlar vaqtida kelishadi, ammo falonchining pismadonchisi bo‘lgan tushdan keyin chiqqan aktrisalar xohlagan vaqtlarida kelishadi. Eng alam qiladigani — professional ijodkorlar ularni kutib o‘tirishadi. Mana shu narsalar alam qilgani uchun ham keyingi paytlarda kam rol ijro etyapman, deydi aktrisa Nargiza Abdullayeva.
Suhbatni to‘liq holda quyidagi havola orqali tomosha qiling.
Izoh (0)