Salkam 30 yil oldin ekranlarga chiqqan Jeyms Kemeronning “Titanik” fojiasi kino olamida katta shov-shuvga sabab bo‘lgan edi. Film birdaniga 11 ta “Oskar” mukofotini qo‘lga kiritdi va uzoq vaqt davomida eng yuqori daromad keltirgan film sifatida tarixda qoldi.
Leonardo Di Kaprio ijrosidagi Jek va Keyt Uinslet o‘ynagan Rouzning achinarli tarzda yakunlangan muhabbat hikoyasi yosh auditoriya orasida mashhurlikka erishdi. Premyeradan keyingi bir necha yil davomida “Titanik” suratli kiyimlar ham urfda bo‘ldi. Ammo har qanday yirik loyiha kabi, bu film ham xatolardan xoli emas edi.
O‘ta murakkab konstruksiyaga ega kema
Jeyms Kemeronning har bir loyihaga katta mas’uliyat bilan yondashishini inkor qilib bo‘lmaydi. Film suratga olinayotganda rejissyor “Titanik”ning asl chizmalaridan foydalanib, nafaqat kema ichki ko‘rinishi, balki xonalar joylashuvini ham tarixdagidek tiklagan. Biroq u ba’zi xatoliklarni ko‘zdan qochirgan.
Kema yo‘lga chiqayotgan paytda kamera vintlarning bir vaqtda aylanishini ko‘rsatadi — ular suv tubidagi loyni ko‘taradi. Aslida esa, rul orqasida joylashgan markaziy vint faqat dengizda suzish uchun ishlatilgan va portda harakatsiz turgan. Yana bir xatolik: parraklar payvand qilingandek ko‘rinadi, holbuki 1912-yilda bunday texnologiya hali mavjud emas edi. Qizig‘i, bu xatolik kema cho‘kayotgan sahnalarda yo‘q.
To‘liq o‘lchamdagi kemani qurish nihoyatda qimmatga tushgani uchun filmda ko‘plab sahnalar kompyuter grafikasida yaratilgan. Bu, ayniqsa, kemaning umumiy ko‘rinishidagi odamlarning soya tushirishidagi noaniqliklarda seziladi. Yaqin planlarda ham ayrim kamchiliklar bor. Masalan, Rouz “uchayotgan” mashhur sahnadagi kema burni boshqa kadrlardan ancha farq qiladi.
Tarixiy xatoliklar
“Titanik” tarixiy film bo‘lgani uchun eng ko‘p xatoliklar aynan tarixiy faktlarda aks etadi. 1912-yilda dunyo bugungidan butkul boshqacha edi, shu sababli, filmda o‘sha zamonga mos kelmaydigan sahnalar tez-tez uchraydi.
Masalan, Jek Rouzni Atlantikaga sakrashdan qaytarayotgan sahnada, u Vissota ko‘lida qishki baliq ovini eslaydi. Ammo bu ko‘l Viskonsin shtatida 1917-yilda qurilgan GES tufayli vujudga kelgan. Yana bir sahnada Jek Rouzga Santa Monika shahridagi bog‘ga birga borishni va’da qiladi, ammo Rouz nazarda tutgan attraksionlar halokatdan to‘rt yil o‘tib, ya’ni 1916-yildan keyin paydo bo‘lgan.
Rouzni qutqargach, uning qallig‘i Spayser (Devid Uorner) Jekka minnatdorchilik bildirish maqsadida 20 dollarlik banknotani uzatadi. Biroq uning dizayni 1914 yoki 1918-yilga tegishli bo‘ladi.
Nyu Yorkka etib kelgan sahnada Rouz yashil rangdagi porlab turgan Erkinlik haykalini ko‘radi. Aslida esa 1912-yilda haykal hali o‘zining dastlabki qizg‘ish-jigarrang mis rangida edi. Mash’ala esa faqat 1986-yildan yoritila boshlagan.
Yana bir tarixiy xato bu 1-toifa yo‘lovchilarining madhiya aytadigan sahnasidir. O‘sha qo‘shiq, ehtimol, 1912-yilda mashhur bo‘lgandir, ammo unda aytiladigan misralar faqat 1930-yillarda yozilgan.
Rouz o‘zi kim edi?
Keyt Uinslet obrazidagi Rouz o‘zini yuqori jamiyat vakili sifatida emas, balki unga qarshi chiqayotgan ayol sifatida tutadi. Masalan, nonushta vaqtida chekish 1910-yillarda yashagan ayol uchun odatiy hol emasdi.
Ammo ba’zida tomoshabinda Rouz kelajakdan kelgan mehmondek taassurot uyg‘otadi. Masalan, u ibodatxonadagi sahnada shlyapasiz yurgan yagona ayol edi. 60-yillardan oldin ibodat paytida boshyalang yurish ham mumkin bo‘lmagan. Shuningdek, Rouz lablarini yorqin qizil lab bo‘yog‘i bilan bo‘yaydi, bu 1910-yillarda faqat yomon xulqli ayollarga xos bo‘lgan.
Rouz kema dizayni haqida gaplashayotib, Bryus Ismeydan “Siz Freyd haqida eshitganmisiz?” deb so‘raydi. Ammo Zigmund Freydning mashhur asari 1920-yilda e’lon qilingan.
Izoh (0)