Birinchi mavsum katta muvaffaqiyat qozonganidan so‘ng, “Uenzdey”ning ekranga qaytishi faqat vaqt masalasi edi. Ikkinchi mavsum esa yanada kengroq va mazmunan chuqurroq bo‘lishi va’dasi bilan taqdim etildi. Umuman olganda, bu va’dalar o‘z ifodasini topdi, biroq ayrim kamchiliklar ham yo‘q emas. Serial hali ham o‘zining vizual uslubi va o‘ziga xos muhiti bilan quvontiradi, ammo ba’zan o‘z syujetining tarmoqlarida chalg‘ib, asosiy mavzudan uzoqlashadi.
Yaratuvchilar asosan tomoshabinni muhitga, “Nevermor” akademiyasining an’analari va kundalik hayotiga singdirishga urg‘u beradi. Birinchi mavsum tafsilotlarini unutganlar uchun bu, albatta, foydali: ko‘plab xotiralar va tushuntirishlar voqealarni yangilashga, syujet iplarini tiklashga va kim kimligini eslashga yordam beradi. Ammo yangi hikoyaning tezkor boshlanishini kutganlar uchun bunday kirish qismi cho‘zilib ketgan va hatto zerikarli bo‘lib ko‘rinishi mumkin.
Shunga qaramay, birinchi qismda ham yoqimli, kutilmagan lahzalar bor. Eng muvaffaqiyatli lahzalardan biri Tim Burtonning o‘ziga xos gotika uslubida ishlangan qisqa multfilmi bo‘ldi. Bu qism muxlislar uchun kichik sovg‘a hisoblanadi: u nafaqat muhitni boyitadi, balki “Uenzdey”da tomoshabinlar juda qadrlaydigan muallif ohangini ham qo‘shadi.
Ikkinchi seriyadan boshlab serial haqiqatan ham jonlana boshlaydi. Syujet keskin tezlashadi, bir nechta qiziqarli voqealar paydo bo‘ladi va harakatlar bir vaqtning o‘zida turli yo‘nalishlarda rivojlanadi. Darhol qaysi voqeani diqqat bilan kuzatishni bilish qiyin, chunki har bir voqea muhim va hayajonli burilishlarga to‘la. Aynan shu tartibsizlikda serialning jozibasi yashiringan — alohida voqealar bir-biri bilan bog‘lanib, bitta katta detektiv hikoyaga aylanadi.
Ushbu jonli voqealar oqimiga hayajonli va rang-barang musiqa yanada kuch bag‘ishlaydi. Yaratuvchilar faqat gotik klassikada cheklanmaydi. Musiqiy bezak nafaqat syujetga hamroh bo‘lib xizmat qiladi, balki uning ritmini ta’kidlaydi, kerakli paytlarda esa qo‘shimcha hayajon va energiya beradi.
Izoh (0)