“Sevgi” qo‘shig‘i bilan muxlislar e’tiboriga tushgan xonanda Nargiz Yandasheva 26-fevral kuni 46 yoshni qarshi oldi. Hamisha kulib turadigan xonandaning ham o‘ziga yarasha armonlari va qalb og‘riqlari bor.
“Tashabbuskor o‘quvchi bo‘lganman”
Qahramonimiz Nargiz Yandasheva Namangan viloyati Chust tumanining Olmos qishlog‘ida dunyoga kelgan. Oilada uch qiz farzanddan, o‘rtanchasi bo‘ladi. Xonanda bolaligi bilan bog‘liq voqealarni quyidagicha eslaydi.
— Ota-onam bir-birlarini sevib, ardoqlab oila qurishgan. Bolaligim juda go‘zal o‘tgan, o‘rtancha qiz bo‘lsam ham erka, bolalarcha sho‘x-shodon qiz edim. Uch qiz bir-birimizning kiyimlarimizni kiyib katta bo‘ldik. Keyinchalik o‘lchamim biroz kattaroq bo‘lgani uchun menga alohida kiyim oladigan bo‘lishgan.
Maktabdagi eng tashabbuskor va aʼlochi o‘quvchilardan biri bo‘lganman. Har narsaga qiziqib, uddasidan chiqolardim, deydi xonanda.
“Onamga qiyin bo‘lgan ekan”
Nargiz Yandasheva ota-onasining ajrashgani va bunda onasiga qiyin bo‘lgani haqida esladi.
— O‘g‘lim Alibekni o‘zim bog‘chaga tashlab kelsam ham xavotirlanaman. Ammo oilamizdagi uch qizning bari tahsil olish uchun har yerga tarqab ketganmiz. Onam yolg‘iz qolardi, hozir o‘sha paytda ularga qanchalik qiyin bo‘lganini his qilaman. Sanʼatkor bo‘lish umidida Toshkentga keldim, lekin bunga onam hech qachon qarshilik bildirmagan. Uning bizdan orzu umidlari ko‘p bo‘lgan, deydi xonanda.
“Ota-onam bolaligimda ajrashib ketishgan”
Xonanda ota-onasi bolaligida ajrashib ketgani va u hamisha ularning yarashishidan umidvor bo‘lgani haqida gapirdi.
— Men doim xayollarim bilan yashayman, o‘zim yaratgan oilam, sharoitim bor. Baribir nimagadir ovunib yashash chiroyli. Menda bir umr otam bilan onam birga yashaydi, biz birgamiz degan xayol bor, aslida esa birga yashamaymiz, 40-yildan oshdi, ota-onam ajrashgan. Biroq men otam unaqa dedi, onam bunaqa dedi, deb gapirib kelganman. Televizorda qo‘shiq aytgani chiqsam, Nargiz degan yozuv chiqadi, dadam: “Familiyangni yozmaganingga seni tanimabman”, deb xafa bo‘ladi.
Onam esa familiyam bilan chiqsam, “Kechasi-yu kunduzi boqib katta qilsam, meni xafa qilding”, deb arazlab oladi. Shuning uchun ikkalalarining ko‘nglini qoldirmasdan Nargiz taxallusi bilan chiqishni to‘g‘ri deb bildim. Chunki dadamni ham yaxshi ko‘raman. Dadamning qiziman, ko‘rinishimiz ham juda o‘xshash. Dadam hamma orzularimga motivatsiya beradigan inson, hozirgacha ham shunday. Menga nima yarashishini aytib turadi, dadam mening do‘stim, deydi xonanda.
“Dadamni oilasidan qizg‘anaman”
Xonanda otasining boshqa oilasi va farzandlari borligi, shu yoshda ham uni qizg‘anishi haqida gapirdi.
— Dadam qishloqning u chetida, biz esa bu chetida yashaganmiz. Hozir ham dadamning uylariga borib turaman, dadamni rosa qizg‘anaman. Boshqa oilasi bor, yana xayolimga qaytaman. Shuning uchun men ham o‘zimning turmushimda nima voqea-hodisa bo‘lsa ham, bolamni yetim qoldirmayman, lekin yetim bolalarga ham hech qachon xalaqit bermayman. Ayb bolalarda emas, ular ota-onasi bilan birga yashashi kerak. Mening hamma narsam: uyim, mashinam, farzandim bor, lekin ota-ona bilan katta bo‘lish boshqa.
Ota-onaga dardni aytish boshqa, sho‘x edim, shuning uchun ko‘p muammolar bo‘lardi, hattoki hozirgacha ham kimdir xafa qilib qo‘ysa, dadamga aytib beraman, deydigan erkaligim bor. Dadamning himoyasi men uchun katta himoya, ular menga rosa kerak bo‘ldi. Ancha yillar sahnada ko‘rinmay qolganimda va kimdir ijodimga surunkali xalaqit berganida rosa dadamga aytib bermoqchi bo‘lganman. Hozir ham dadam: “Qizim, mening yo‘qotadigan narsam yo‘q, biror kim xafa qilsa, ichingga solib yuraging siqmasin, o‘zim dabdalasini chiqaraman”, deb qo‘yadi.
“Farzandsizlik bilan siylandim”
Xonanda 12 yil davomida farzandsizlikdan qiynalgani, ammo biror marta umidini uzmagani haqida gapirdi.
— O‘qish bilan bo‘lib, kechroq turmushga chiqdim. Chunki hammasiga o‘z kuchim bilan erishganman, Toshkentga kelib, hammasini noldan boshlashim oson kechmagan. U paytlari sanʼatkorlarning ishga olinishi ham, televizorga chiqishi ham bir masala edi. Yig‘ib terib bor budingizni tikib klip olasiz “Ammo falonchiga yoqmadi, o‘tmadi”, deb shuncha qilingan mehnatni bir pul qilishardi. Hozirda imkoniyat ko‘p, ekranga bo‘lmasa ham klipni ijtimoiy tarmoqlarga joylab, muxlislarga yetkazsa bo‘ladi. Bandasi istagani emas, Yaratganning aytgani bo‘larkan. Turmushga chiqdim, ammo Yaratgan meni uzoq vaqt farzandsizlik bilan sinadi. Bunday vaziyatda sevishgan insonlar ham bir-biridan uzoqlasharkan, deydi xonanda.
“Turmush o‘rtog‘imga boshqa ayolga uylanishni taklif qilganman”
Xonanda hamkasbining gapidan qattiq ranjiganini va gap-so‘zlar uni charchatganini eslaydi.
— Ona bo‘lgach, eski xotiralarning barini unutib yubordim. Ammo farzandsizlikdan qiynalayotgan ayollarga umid berish uchun ularni eslab turaman. 12-yil davomida homilador bo‘lishga harakat qilganman. Ko‘rinmagan shifokorim, tabibim qolmagan. Hatto o‘zbek shifokorlariga ishonmay ham qo‘ygandim. Baʼzi hamkasblarimning “Voy, hali ham tug‘madingizmi?”, “Bolangiz yo‘q-ku, bizdan keyin sahnaga chiqsangiz ham bo‘ladi?” kabi gap-so‘zlari yuragimga xanjardek sanchilardi. Turmush o‘rtog‘imga ajrashishni yoki boshqa ayolga uylanishni ham taklif qilganman. Homilador ekanligimni eshitganimda hayotim tubdan o‘zgarib ketdi. Farzand haqiqatan ham oilaga baraka, fayz va mehr olib kirarkan, deydi xonanda Nargiz.
“O‘lib qolsam farzandim onamda qolsin”
Nargiz Yandasheva o‘lib qolishdan qo‘rqqani va bolasini onasiga vaziyat qilgan kunni quyidagicha esladi.
— 42 yoshimda ona bo‘ldim, har xil gaplarni eshitgandan keyin odam qo‘rqib qolarkan. Tug‘ruq paytida o‘lib qolsam-chi, farzandim kimda qoladi? Axir bu yoshda tug‘ish juda xavfli deyishadi-ku, deb ko‘p o‘ylardim. Hatto, bir kuni onamga “Agar o‘lim netib qolsam, farzandim siz bilan qolsin, uni sizdan boshqa hech kimga ishonmayman, hatto otasiga ham”, deganman. Xayriyatki, o‘zim farzandli bo‘ldim, ammo odamlar orasida quvonchli xabarni ham negativ qabul qiladiganlar bo‘larkan. Chunki homiladorligimning so‘nggi oyida “Biror narsa bo‘lib qolsa bolamga esdalik bo‘lib qolar” deb fotosessiya uyushtirgandim. “Katta xotin bo‘lganingizda uyalmaysizmi? Bitta siz tug‘ibsizmi? Ssenariy tuzilgan shekilli, kimdir tug‘ib beradi”, kabi juda xunuk gaplarni yozishdi. O‘qib yuragim ezilgandi. Birovning tanasidagi dardni his qilish qiyin, men o‘sha paytda o‘zimdan o‘tganini o‘zim bilardim, deydi xonanda.
“40 yoshimda hamshiralikda ishladim”
Xonanda 40 yoshida kasbini o‘zgartirgani va bir muddat tibbiyot birlashmasida ishlagani haqida gapirdi.
— Kasbimni yaxshi ko‘raman, ammo yana nimadir qilgim keldi. Men sanʼat institutidan tashqari, tibbiyot texnikumida ham o‘qiganman. Muolaja qilish qo‘limdan keladi. Amaliyotimni oshirish bir muddat ishladim. Turmush o‘rtog‘im “Sanʼatkor inson bu ishni qilolmaydi, u yerda rang-barang kiyimlar yo‘q, hamma narsa tartibli”, degandi. Ammo bu meni qo‘rqitmadi. Shifokorlikka o‘qish haqida ham o‘yladim, ammo yoshim 40 dan oshdi, qachon o‘qishni bitirib, keyin ishlay olamanmi deb ikkilandim, deydi xonanda.
“O‘g‘lim bilan qiyinchiliklar rohatdek tuyuladi”
Xonanda yolg‘iz farzandi Alibekni o‘zbekona qadriyatlar bilan tarbiyalashi va uni enagaga ishonmagani haqida gapirdi.
— Farzandim tug‘ilganidan keyin hamma qiyinchiliklar menga rohatdek tuyuldi. Chunki uning dunyoga kelishini uzoq yil kutganman, qachon beshik quchar ekanman, deb o‘zimcha tayyorgarlik ko‘rardim. “Bolam tug‘ilsa quvonganimdan hushimdan ketib qolmasmikanman?” deb o‘ylardim. Bolamni beshikda katta qildim, oddiy mato tagligidan foydalandim. Uyalmay aytishim mumkinki, uni ortiqcha kiyintirib, dabdaba bilan o‘stirayotganim yo‘q. Bog‘cha yoshiga yetguniga qadar enagaga ishonmadim, dedi xonanda.
Izoh (0)