Oliy Majlis Qonunchilik palatasi deputati Doniyor G‘aniyev O‘zLiDeP tomonidan o‘tkazilgan intervyuda amakisi – Farg‘ona viloyati hokimi Shuhrat G‘aniyev haqida fikr bildirdi.
Foto: “Daryo”
Farg‘ona viloyati hokimi Shuhrat Madaminovich G‘aniyev mening amakim bo‘ladilar. “Doniyor G‘aniyevning erishgan yutuqlari Farg‘ona viloyati hokimining yordami orqali qo‘lga kiritilgan” deganga o‘xshash gap-so‘zlarni o‘zimga ham aytishgan, hokimning jiyani bo‘lganim uchun saylovoldi jarayonida blogerlar ham yozishgan. Menda bir prinsip bor: “Har qanday piar — bu yaxshi piar”. Shuning uchun ham blogerlar yoki boshqalarning har xil gaplarini o‘zimga olmayman. Endi bor narsani aytay, birinchidan, to‘g‘ri, Shuhrat Madaminovich juda ham ziddiyatli shaxs, afsuski, ijtimoiy tarmoqlarda tarqalgan audioyozuvlar sabab xalq orasida juda ham noto‘g‘ri siymo shakllanib qolgan. Lekin men sizga ikkita odam haqida gapirishim mumkin — Shuhrat Madaminovich haqida alohida, amakim haqida alohida.
Birinchi navbatda Shuhrat Madaminovich haqida gapiradigan bo‘lsam, bu inson viloyat hokimi sifatida — men u bilan birga ishladim — menga ustoz. Men bu inson bilan ishlab, juda ko‘p narsani o‘rgandim. To‘g‘ri, odamlar har xil gapiraveradi, lekin u bilan ishlab, yonida yurgan odam baho bersa, menimcha, shunisi to‘g‘ri bo‘ladi. Chunki birga ishlab yurgan jarayonimda bu odamdek haqiqiy vatanparvar, juda ham qattiq ishlaydigan odamni ko‘rmadim. Juda ko‘pchilik: “Jiyani bo‘lganing uchun senga nisbatan yumshoqroq muomala qiladi”, deydi. Shaxsan men viloyat hokimligi qabulxonasidan qo‘ng‘iroq bo‘ladigan bo‘lsa, shu raqamni ko‘rsam, qo‘rqadigan odam bo‘lib qolganman, shu darajada talabchanki, hatto meni ham ayab o‘tirmasdi. Buni u bilan ishlaganlar juda yaxshi biladi.
Shuning uchun men Shuhrat Madaminovich haqida gapirganda doim ijobiy narsalarni gapiraman. To‘g‘ri, ziddiyatli tomonlari bor. O‘zlariga ham juda ko‘p tanqidlarimni aytaman. Endi, ular eski davrda ishlashgan, ularning shaxsiyati, boshqaruv uslubi shunday shakllangan. Lekin imkon qadar, biz ham aytyapmiz, o‘zlari ham tushunib yetyaptilar — zamon o‘zgarganini, ijroda yangi boshqaruv tizimi yo‘lga qo‘yilayotganini, bundan buyon jamoatchilik bilan ishlash kerakligini tushunib yetib, boshqaruv shakllarini o‘zgartiryapti. Men bu insonning juda ko‘p yaxshi hislatlarini o‘rgandim, yomon hislatlarini ham qaysidir ma’noda ko‘ryapmiz — takrorlanmayotganini ham ko‘ryapmiz, xatolarini ko‘rib, o‘rganyapmiz.
Lekin men eng hurmat qiladigan jihatim — men bu insondek vatanparvarlik, mehnatsevarlik, davlatga, davlat rahbariga sadoqatni men hali atrofdagi rahbarlarda ko‘rmadim. To‘g‘risini aytish kerak, bizda shunaqa rahbarlar bor, jamoatchilikning ko‘z o‘ngida ular farishta — chunki ular jamoatchilik bilan ishlaydi, yaxshi gaplar gapiradi va shuning uchun ham ko‘pchilikning nazdida ular juda yaxshi, yangi formatdagi rahbar. Lekin biz hokimiyat tizimida, Oliy Majlis Qonunchilik palatasida ishlaganimiz uchun ularni yaqindan bilamiz va ularga to‘g‘ri baho bera olamiz. Mana shu juda ko‘pchilik qahramon darajasiga ko‘tarayotgan rahbarlar, ming afsuski, mehnat faoliyatini ko‘tarib ko‘radigan bo‘lsangiz, quruq gap xolos. Ya’ni, odamga yoqadigan gapni gapiradi, amalda esa hech narsa yo‘q.
Lekin Shuhrat G‘aniyevdek shaxslar va hududlardagi boshqa shunday rahbarlar... To‘g‘ri, ular jaydari, qo‘pol, odamlar bilan chiroyli, qulog‘iga yoqadigan gaplarni gapirishni bilmaydi, lekin ular juda mehnatsevar odamlar. Agar bu odamning mehnati bo‘lmaganida edi, ishonchim komil, uzoq yillar avval, dastlabki salbiy taassurotlar shakllangan vaqtdayoq davlat rahbari uni lavozimidan ozod etgan bo‘lardi.
Endi, menga to‘xtaladigan bo‘lsak. Bir narsani aytmoqchiman — bizning oilamizni, qo‘pol qilib aytganda, kommunist deyishadi, oila a’zolarim juda ham to‘g‘ri odamlar. Dadam vrach bo‘lgan, to‘g‘ri odam. Faqat shu vrachligining ortidan bizni tarbiyalab, katta qilgan. Biz hayotda nimaga erishgan bo‘lsak, o‘zimiz erishganmiz. Men 17 yoshimda Angliyaga ketganman, lekin men u yerga katta pul to‘lov qilib, o‘qigani ketmaganman. Angliyaga ilk bor maktabni bitirib, ishlashga ketganman. Borganimdan so‘ng to‘rt yil ishlaganman. Hamma ishni qilganman. Oshxonada ham ishlaganman, magazinda ham ishlaganman, pochtada ishlaganman, qilmagan ishim qolmagan. Qo‘limdan kelganicha mehnat qilib, o‘zim topgan daromadimni oilamga yuborib, oilamga yordam berganman, aka-ukamga yordam berganman, moddiy tomondan sharoitimizni yaxshilashga harakat qilganman.
Biz Shuhrat Madaminovich yoki boshqa tufayli biz davlatdanmi yo bir joydan boyigan joyimiz yo‘q. Dadam faqat shu oylikka mehnat qilgan, Angliyada men ishlab, pul jo‘natib, moddiy tomondan yordam berganman. Ishlash jarayonida men baribir qachondir o‘qishim kerakligini anglab yetganman. To‘g‘ri, ishlab ko‘p pul topganmiz, lekin anglab yetganmanki, bu pul topishlar — vaqtinchalik. Oilamizda hamma o‘qigan, oliy ma’lumotli, davlat ishida ishlagan — o‘qish kerak. Pul topib, o‘zimning pulim bilan universitetga kirib, o‘qiganman. Bu o‘qish jarayonida ham juda ko‘p qiynalganman. Besh kun o‘qisam, o‘qish bilan birga ishlashni ham davom ettirganman. Haftaning besh kuni o‘qiganman, juma, shanba, yakshanba kechqurunlari o‘qishdan chiqib, har kuni borib ishlaganman. Juda ham og‘ir jarayonni boshimdan o‘tkazganman.
Ko‘pchilik “bu Angliyada o‘qigan ekan” desa, “hokimning jiyani-da, pulini to‘lab bergan, borib o‘qiyvergan”, deydi. Yo‘q, bizda umuman unaqa narsa bo‘lmagan, hammasiga o‘zimning mehnatim bilan erishganman. Buni Xudoning oldida ham, hammaning oldida ham aytaman. Qaytib kelganimdan keyin, soham audit, lekin, ming afsuski, o‘z sohamda ishlay olmadim. Toshkentda propiskam yo‘qligi uchun ishlolmadim. Davlat ishida ham ishlolmadim, negaki diplomim xorijniki bo‘lgani uchun, nostrifikatsiya qilib berishmadi. O‘sha vaqtda ham men viloyat hokimining jiyani edim, menga hech kim yordam bergani yo‘q. Viloyat hokimining jiyani bo‘lsam-da, propiska qilib berishgani yo‘q, diplomimni nostrifikatsiya qilib berishgani yo‘q, ishga olishgani yo‘q. Hech kim menga yordam bergani yo‘q. Hamma qatori, propiskam yo‘qligi uchun Toshkentda yasholmadim, ishlolmadim, shu bois tadbirkorlik faoliyati bilan shug‘ullandim.
Tadbirkorlik faoliyati bilan shug‘ullanganimda ham hamma qatori o‘sha qiyinchiliklarga duchor bo‘ldim — bankdan kredit olishda qiynaldim. Lekin, siyosiy o‘zgarish jarayonidan keyin, chet elliklar bilan ishlash, investitsiya jalb qilish sohasi kuchaytirilgani uchun, to‘g‘ri, menga Shuhrat Madaminovich chaqirib, ishlashni taklif qildi. “Ishlagin, o‘qiding, tokaygacha mana shunday xususiy sektorda tadbirkor bo‘lib yurasan, oilang, hamma bizda davlat ishida ishlagan, sen ham ishlagin, hissangni qo‘sh”, deb taklif qildilar. Bo‘lim boshlig‘i sifatida ish boshladim. To‘g‘ri, qaysidir ma’noda nepotizm ham bo‘lishi mumkin, buni inkor etmayman. Ehtimol, hokimning jiyani bo‘lmaganimda tezroq boshqarma boshlig‘i bo‘lishim, ko‘proq odam tanishim, yoki partiya tomonidan deputatlikka nomzodim qo‘yilmasligi ham mumkin edi. Buni inkor etmayman. Lekin men hech qayerga borib, “men hokimning jiyaniman” yoki “hokimning jiyani bo‘lganim uchun menga shuni qilib beringlar” degan joyim bo‘lmagan.
To‘g‘ri, bevosita emasu, bilvosita ta’siri bo‘lgandir. Ya’ni, boshqa odamlarning menga nisbatan fikri hokimning jiyani ekanim uchun o‘zgargan bo‘lishi mumkin. Lekin bu mening aybim emas. Men u odamlarning oldiga borib, hokimning jiyani bo‘lganim uchun menga nisbatan boshqacha munosabatda bo‘l, deb so‘ramaganman. Bu ko‘proq o‘zbekchilik. Istaymizmi-yo‘qmi, biz o‘zbekmiz, qaysidir amaldorning farzandi, jiyani bo‘lsa, iloji yo‘q, boshqacharoq muomala qilamiz, o‘zimiz yaxshi ko‘rinishga harakat qilamiz. Endi, bu degani, men hokimning jiyani bo‘lganim uchun davlat ishida ishlamasligim kerak yoki o‘z kareramni qurishga haqqim yo‘q, degani emas-ku. Shuhrat Madaminovich — bu alohida shaxs, men esa alohida bir shaxsman.
Doniyor G‘aniyev, Oliy Majlis Qonunchilik palatasi deputati
