Bu voqea baliqni muzlatib saqlaydigan korxonalardan birida bo‘lgan edi. Bir kuni korxona ishchilaridan biri shu kungi oxirgi ishini yakunlab qo‘yish uchun baliq saqlaydigan muzlatgichga kiradi. U muzlatgich ichida ishlab turgan paytda to‘satdan uning eshigi qulflanib qoladi. U qancha urinmasin, eshikni ocha olmaydi. Bor ovozi bilan qichqirib, boshqa ishchilarni yordamga chaqira boshlaydi. Lekin ish vaqti tugab, korxonada hech kim qolmagan edi. Besh soatlar chamasi vaqt o‘tib, sovuqdan u kishi deyarli o‘lishiga yaqin qolgan paytda to‘satdan korxonaning qorovuli muzlatgichning eshigini ochib, uni qutqarib qoladi.
Korxona mudiri qorovuldan: “U ishchi boshqa ishchilar bilan korxonadan chiqib ketmaganini, uning zavodda qolganini qayerdan bildingiz?”, deb so‘raganida, u: “Men bu korxonada o‘ttiz yildan beri ishlayman. Korxonaga har kuni yuzlab ishchilar kirib chiqadi. Lekin bu ishchidan boshqa birortasi har kuni men bilan salomlashib, hol-ahvolimni so‘ramas edi. Shu kuni kechki payt undan shu so‘zlarni ya’ni salomlashib, mendan hol-ahvol so‘rashini eshitmadim va ishchilar chiqish vaqtida ularning orasidan uni qidirib topmadim. Shundan bildimki, u hali ham shu yerda ekan. So‘ng korxonaga kirib, uni qidirdim va nihoyat topdim”, deb javob berdi.
Izoh (0)