Iskandar Hamroqulov YouTube’dagi kanallardan biriga bergan intervyusida farzandining vafotiga nima sabab bo‘lgani haqida gapirdi. So‘z ustasi o‘sha vaqtda nimalarni his qilgandi?
— Kichkina o‘g‘lim OITSdan o‘lib qoldi. Tozalikka qattiq qarayman, o‘zim ham pokiza odamman. Uyda bolani ham oq yuvib oq tarab o‘tirardik. Shamollaganda shifoxonaga borganimizda o‘sha yerdan yuqib qoldi. Uchta bolaga yuqqan ekan, hammasi vafot etdi, ichida mening o‘g‘lim ham bor edi. Kasallikka chalinib, OITS deb aniqlangach, 4 oydan keyin o‘ldi. Er-xotin ikkimizning tomirlarimizni teshib tashlashdi, qon olib tekshirib, qattiq nazorat qilishdi. Aniq javobi chiqmaguncha ularni odamlar orasiga qo‘shmay turishar ekan. Hammamizda hamma tahlillar toza chiqdi. Oxiri yuqtirgan joyini topishdi.
Endi bola qo‘limizda, lekin uning kelajagi yo‘qligi, yashamasligini bilib turibmiz. Sog‘ paytida kuniga ikki soat yig‘lagan bo‘lsa, keyin 3, 4, 5, 6 soat — to‘xtovsiz yig‘lab chiqardi. Kundan kunga sog‘lig‘i ortga ketardi. Kundan kunga kulmay qo‘ydi. Bola yashab ketmasligini men ham, ayolim ham, doktorlar ham — atrofimdagi hamma aniq bilamiz. OITS — baribir o‘ladi. Lekin qachon? Sal isitmasi ko‘tarilib, og‘irlashib qolsa, iye, boshlanib qoldimikan, bugun kechasi uzilib qolarmikan, deya shunday kechalarni 4-5 oy yashadik. Bu mening asablarimga ham ta’sir qilgan. Bo‘lmasin deysiz-u, baribir bo‘ladi. Bolam bir yosh-u to‘rt oyligida ketdi.
Hozir beshta farzandim bor, lekin hech birining qiliqlari, mimikalari menikiga unikichalik o‘xshamaydi. Mana shu o‘g‘lim qiziqchi, aktyor, san’atkor bo‘lardi. Eng yaxshi ko‘rgan o‘g‘lim qo‘limizda quridi. Avvalo, bu qismat — 16 ta farzandi bo‘lib, hammasi yashab ketganlar ham ko‘p. Yolg‘iz farzand bo‘lib, endi voyaga yetayotganda olamdan o‘tganlar ham bor. Hayot bu, Xudo hammani har xil sinaydi. Lekin ota ezilib ketarkan. Qo‘lingdan hech nima kelmasa, qanchalik ojizligingni tan olarkansan. Dunyoning bor pulini yig‘ib kelib berishsa ham, foydasi yo‘qligini bilasan. Hozir o‘sha kunlarni eslab, taqdirga rozi bo‘laman. Oilaviy shu kasallikni yuqtirib olganlarni aytib berishdi, koviddan oilaviy ketganlarni aytishdi — mana shularni hisob-kitob qilib, shukr qilaman.
O‘sha kunlar o‘tib ketdi, lekin menga ibrat bo‘ldi. Yaqinda xolam onkologik kasalliklar shifoxonasida yotib chiqdi. Har kuni borib turdim. Doktorlar bilan gaplashayotganimda guvillab odam yig‘ilib ketdi. Kimdir onasiga, kimdir otasiga, boshqa birov bolasiga qarayapti. Rasmga tushib bo‘lishgandan keyin ham ketishmadi. Ularga ham qo‘limdan kelgancha dalda berdim, deydi so‘z ustasi.
Izoh (0)