Taniqli xonanda va aktyor Otabek Madrahimov 1975-yilning 26-yanvarida Toshkent shahrida tavallud topgan. Bir necha yildan beri oilasi bilan AQShda yashaydigan xonanda kuni kecha oilasi davrasida 50 yillik yubileyini nishonladi. 90-yillarning eng muvaffaqiyatli xonandasi nima sababdan mashhurlikning eng cho‘qqisida katta sahna va vatanni tark etdi?
“O‘zbek san’ati darg‘alari qo‘lida katta bo‘lganman”
— O‘zbekistonning eng buyuk yulduzlarining qo‘lida katta bo‘lganman, desam adashmayman. Chunki onamning ota-onalari O‘zbekistonda xizmat ko‘rsatgan artistlar Ubaydulla Madrahimov va Ergashxon Mirmahmudovalar bo‘lishgan. Ular birinchi Tohir va Zuhralarni ijro etgan san’atkorlar. Bobom va buvim Nabi Rahimov, Ergash Karimovlar bilan juda yaqin edi. Ularning farzandlari — mening onam Ziyoda Madrahimova “Bahor” ansamblini tashkil etganlar. Onam bilan konsertlarga borib, Botir Zokirov, Farruh Zokirov, Mukarrama Turg‘unboyevalar bilan ko‘p hamsuhbat bo‘lardim. Bayramlarda shu mashhur insonlar uyimizga mehmonga kelishardi. Men ularni ko‘p ko‘rganim uchun ular oddiy insondek ko‘rinardi. Lekin qo‘ni-qo‘shnilarim “Uylaringda Botir Zokirov o‘tiribdiya?”, deb havas qilishardi. Keyinchalik o‘zim ham san’atkor bo‘lib bu gaplarning mag‘zini chaqqanman. Bolaligim Toshkentning Shayxontohur va Mirzo Ulug‘bek tumanlarida o‘tgan.
“Iste’dodimga ishongan inson — buvim edi”
— Sahna ortida tug‘ilgan bola hech qachon sahnadan uzoqqa ketib qola olmaydi. Men ustozlarning qo‘lida katta bo‘lganim uchun, ko‘radigan narsam ertalabdan kechgacha konsertlar bo‘lgani uchun shu san’atga tortib ketgan. Oilamizda iste’dodimga ishongan inson mening buvim bo‘lgan. Qarasalar, bola ko‘chada koptok tepib yurgani yo‘q. Uydagi chelak va boshqa idishlarni chalib o‘tiradigan bola edim. Buvim shundan keyin menga baraban olib berganlar.
Ustozlari haqida
— Elmurod, Dilmurod va Xolmurod Islomovlar ustozlarim bo‘lgan. Anvar Sanayevni ko‘pchilik xonanda sifatida yaxshi taniydi. Lekin Anvar akam san’atga kirib kelganlarida marhum san’atkor Muhriddin Xoliqovning barabanchisi bo‘lgan. Ular baraban bo‘yicha menga ustozlik qilganlar. Men ham Muhriddin Xoliqovda va Nuriddin Haydarovda baraban chalib yurganman. Keyinchalik Muhriddin va Xusniddin Xoliqovlarning oldiga kelib, “Qo‘shiq aytmoqchiman, menga oq fotiha beringlar”, deganimda ular menga qo‘shiqchilik bo‘yicha ustozlik qila boshlagan. Oxir oqibat otam ham mening qo‘shiqchi bo‘lish istagimni qabul qilganlar, Xusniddin Xoliqovga qo‘ng‘iroq qilib “Suyagi bizniki, eti sizniki” deganlar.
Mashhurlik sari yo‘l
— Bir dona qo‘shiq yozib, ovoz yozishda faoliyat yuritadigan insonlarga tarqatib chiqqanmiz. Oradan bir hafta o‘tgach ota-onam bilan bozorga tushganmiz. Bozorning har nuqtasida qayerda ovoz yozish joyi bo‘lsa, hammasidan mening qo‘shig‘imni eshitganmiz. Onam menga qarab, “Iya, ovozing chiqib qoldiku, mana”, deb xursand bo‘lganlar. Buni ham o‘ziga yarasha gashti bor edi.
“Budur”ning muvaffaqiyati
— 1994-yilda “Budur” deb nomlangan qo‘shig‘imning musiqasi hamda so‘zini o‘zim yozib chiqarganimdan so‘ng u juda tez ommalashib ketdi. U paytlarda juda ko‘p yoshlar Modern Talking kabi Yevropa guruhlarini eshitishardi. Shunda o‘zimcha mana shunday yo‘nalishlarni sharqona qilib taqdim etsa nima bo‘larkan, deb o‘ylaganman. Bundan tashqari men hindcha musiqalarga juda qiziqardim. Yevropa va sharqona yo‘nalishlarni birlashtirib, musiqa yaratishni oldimga maqsad qildim va bu juda mashhur bo‘lib ketdi. “Otash shou” konsertlarim ham shu qo‘shig‘im bilan boshlangan edi.
“Konsertlarimga 3-4 yillab tayyorgarlik ko‘rardim”
— Hech qachon oddiy konsert berishni xohlamaganman. Har doim shou-tomosha spektakl tarzida konsert berganman. Shu paytgacha necha marta konsert bergan bo‘lsam birontasidan foyda olmaganman. Hatto ko‘p pul sarflab qarzga kirib ketgan paytlarim bo‘lgan. To‘rtta raqqosani o‘ynatib qo‘yib, o‘zim bir joyda harakatsiz turib zerikarli konsert berishni istamaganman. “Budur” qo‘shig‘imni kuylayotganimda sahnaga tuya chiqib kelishini sahnalashtirganmiz. Tuya bo‘lganidan keyin bitta o‘zi bo‘lmaydi, uni ustida malika, yonida kanizaklar bilan chiqib kelishi kerak edi. Milliy teatrga Yoqub Ahmedovning yoniga borib, aktyorlar va kostyumlar olganmiz. 3-4 daqiqalik qo‘shiqni kuylashga shunaqa tayyorgarlik ko‘rganmiz. Konsertlarimga juda jiddiy tayyorgarlik ko‘rilgani bois faoliyatimni boshlaganimga 30 yil bo‘lgan bo‘lsa, bor yo‘g‘i 5 marta konsert berganmiz. Har bitta konsertimga tayyorgarlikning o‘zi 3-4 yil vaqtni olardi.
“San’atkor bo‘lishimga qaysidir ma’noda Mithun Chakraborti ham sababchi”
— Bolaligimda onam meni yozgi kinoteatrda namoyish etilgan “Disko raqqosi” filmiga olib tushganlar. O‘shanda Mithun Chakrabortining ijrosi menga shunchalik yoqqanidan san’atkor bo‘lishga ahd qilganman. Qaysidir ma’noda Mithun Chakraborti ham bunga sabab bo‘lgan. Onamga o‘shanda “Ona, hali vaqti keladi, men ham shunaqa san’atkor bo‘laman va kerak bo‘lsa mana shu insonni O‘zbekistonga olib kelib, u bilan bitta sahnaga chiqib, qo‘shiq ijro etaman”, deganman. Taqdir taqazosi bilan AQShga ketishimdan oldin, ijodimning 25 yilligini nishonlab, O‘zbekistonga Mithun Chakrabortini olib keldim. Ularni O‘zbekistonda 10 kun aylantirdim, hanuzgacha bordi-keldimiz bor.
Kinodagi ilk roli
— 1996-yilda Hindiston va O‘zbekiston hamkorligida “Chapani oshiq” deb nomlangan badiiy film suratga olindi. O‘sha filmda bosh rolni ijro etdim. Syomka jarayonida aktyorlar bilan muloqotda bo‘lib kinoga qiziqishim ortdi. Shundan so‘ng o‘zimning musiqiy filmlarimni olishni boshladim.
O‘zbekistondan ko‘chib ketishiga nima sabab bo‘lgan?
— Hech qachon O‘zbekistondan ketish niyatim bo‘lmagan. Men chet elga borsam, sharqoniy musiqalarga ega bo‘lgan davlatlarga borardim. O‘zbekistondagi har xil nohaq “zapret”larga 15 yil chidab keldim. Amerikaga kelish niyatim bo‘lmagan. Keyin o‘g‘lim shu yerga o‘qishga kirdi va biz ham shu yerga ko‘chib kelishga qaror qildik.
15 yillik mavhum taqiq
— 15 yil “zapret”ga chidash bu qiyin narsa. Eshigini taqqillatib borib, “nimaga konsertimni bekor qildinglar, nimaga televizorga chiqarmayapsizlar?” deb so‘raysiz, bir yil chidaysiz, ikki yil chidaysiz. Men esa 15 yil chidadim, oxiri menga litsenziya berib, ruxsat berib, konsertimni qilaman, deb Mitxun Chakrabortini olib kelganimda o‘sha konsertimni ham bekor qildirishdi. Eng qizig‘i o‘sha insonning o‘zi menga litsenziya berib, bo‘ldi boshlang, deb oq fotiha berib, yana o‘zi konsertimni to‘xtatdi. Bunday voqea uch marta takrorlandi, oxiri chidolmadim. Sababi oila, bola-chaqamni boqishim kerak. Men o‘g‘ri bo‘lmasam, vahobiy bo‘lmasam, nega menga bunday qilishadi?
Kechirasiz-u, odam o‘ldirgan odamniyam besh yilda amnistiyaga chiqarishadi. 15 yil “zapret”ga chidash qiyin narsa.
Bitta narsa, bir mansabdor shaxsga yoqmay qolishingiz bu butun O‘zbekiston xalqiga yoqmay qoldingiz, degani emas-ku? Bir insonga yoqmay qolgan bo‘lsam, butun xalqdan meni yuzimni o‘girib qo‘yish kerak emas-ku?
AQShda shuncha yildan beri yashab kelayotgan bo‘lsam, ichimdan nima o‘tganini o‘zim bildim, Xudo bildi. Men ham yurtimni, muxlislarim va katta-katta sahnalarni sog‘inaman. Ketgan bo‘lsam ham har doim ko‘zim O‘zbekistonda.
“Ozodbek Nazarbekov qaytishimni so‘radi”
— Yurtimizdagi o‘zgarishlar judayam menga yoqyapti. Sababi undan oldingi “zapretlar”, boshqa vaziyatlar juda ham insonning kayfiyatini, xafsalasini tushirib yuborgan edi. Madaniyat vazirligida ham yaxshi o‘zgarishlar bo‘lib, nohaq “zapret”lar bekor qilinib, ancha san’atkorlar sahnaga qaytdi. Menga ham do‘stim, yaqinim madaniyat vaziri Ozodbek Nazarbekov “qayting, o‘rtoq, hammasi joyida” deb va’da berdi hamda bekor qilingan konsertlarim qayta tiklandi. Buning uchun Ozodbekka minnatdorchilik bildiraman. Vaqt oliy hakam, bizga qarshilik qilgan insonlar noto‘g‘ri qilganini endi anglab yetayotgandir. Men bir tomondan menga qarshilik qilib, “zapret” qo‘ygan insonlardan minnatdorman. Agar shu “zapret”lar bo‘lmaganida men Amerikaga kelmagan bo‘lardim. Farzandlarim bu yerda universitetlarni bitirdi. Quda-andali bo‘ldim, sekin-sekin ishlarim o‘z yo‘liga tushdi.
Otabek Madrahimov ikki o‘g‘il va bir qizning otasi. U, shuningdek, uch nevaraning sevimli bobosi. Otabek Madrahimov AQShning Filadelfiya shahrida logistika kompaniyasini tashkil qilgan. Kompaniya juda katta bo‘lib, uning Toshkentda ham filiali bor.
Izoh (0)