Xonanda Nargiz Yandasheva “Sevimli” telekanalining “O‘zim” ko‘rsatuviga bergan intervyusida ota-onasi ajrashgani, otasini boshqa oilasidan qizg‘anishi, hayotidagi armonlari, onasini ranjitmaslik uchun san’atda familiyasi bilan emas, ismi bilan ijod qilayotgani haqida gapirib berdi.
“40 yildan oshdi, ota-onam ajrashgan”
Men doim xayollarim bilan yashayman, o‘zim yaratgan oilam, sharoitim bor. Baribir nimagadir ovunib yashash chiroyli. Menda bir umr otam bilan onam birga yashaydi, biz birgamiz degan xayol bor, aslida esa birga yashamaymiz, 40 yildan oshdi, ota-onam ajrashgan. Biroq men otam unaqa dedi, onam bunaqa dedi, deb gapirib kelganman. Televizorda qo‘shiq aytgani chiqsam, Nargiz degan yozuv chiqadi, dadam: “Familiyangni yozmaganingga seni tanimabman”, — deb xafa bo‘ladi.
Onam esa familiyam bilan chiqsam, “Kechasi-yu kunduzi boqib katta qilsam, meni xafa qilding”, — deb arazlab oladi. Shuning uchun ikkalalarining ko‘nglini qoldirmasdan Nargiz taxallusi bilan chiqishni to‘g‘ri deb bildim. Chunki dadamni ham yaxshi ko‘raman, dadamning qiziman, ularga juda o‘xshayman. Dadam hamma orzularimga motivatsiya beradigan inson, hozirgacha ham shunday. Menga nima yarashishini aytib turadi, dadam mening do‘stim.
“Ayb bolalarda emas, ular ota-onasi bilan birga yashashi kerak”
Dadamning umri uzoq bo‘lsin, mayli, qishloqning u cheti bilan bu chetida yashasak ham. Ularning uylariga borib turaman, dadamni rosa qizg‘anaman. Boshqa oilasi bor, yana xayolimga qaytaman. Shuning uchun men ham o‘zimning turmushimda nima voqea-hodisa bo‘lsa ham, bolamni yetim qoldirmayman, lekin yetim bolalarga ham hech qachon xalaqit bermayman. Ayb bolalarda emas, ular ota-onasi bilan birga yashashi kerak. Mening hamma narsam: uyim, mashinam, farzandim bor, lekin ota-ona bilan katta bo‘lish boshqa.
Ota-onaga dardni aytish boshqa, sho‘x edim, shuning uchun ko‘p muammolar bo‘lar edi, hattoki hozirgacha ham kimdir xafa qilib qo‘ysa, dadamga aytib beraman, deydigan erkaligim bor. Dadamning himoyasi men uchun katta himoya, ular menga rosa kerak bo‘ldi. Ancha yillar sahnada ko‘rinmay qolganimda va kimdir ijodimga surunkali xalaqit berganida rosa dadamga aytib bermoqchi bo‘lganman. Hozir ham dadam: “Qizim, mening yo‘qotadigan narsam yo‘q, biror kim xafa qilsa, ichingga solib yuraging siqilmasin, o‘zim dabdalasini chiqaraman”, — deb qo‘yadi.
“Dadamning boshqa oilasi bor, ulardan qizg‘anaman, chiday olmayman”
Hech qachon bolalar ota-onasiz yashashi kerak emas. Ota-onam bir-birini sevib turmush qurgan, butun qishloq biladi. San’atdan armonim bo‘lmagan, faqat doim ota-onam bir hovlida bo‘lishi menga armonga aylanib qolgan. Shu narsani qila olmadim. Qishloqqa borsam, ikkovlarini alohida-alohida ko‘rishga boraman. Dadamning boshqa oilasi bor, ulardan qizg‘anaman, chiday olmayman. Nimaga biz emas, boshqalar ikkita ayoli bilan yashashni epladi-ku, deyman. Dadam “Qizim, onang juda ham yaxshi ayol, taqdir ekan”, — deydi. Agar dadam bilan birga yashaganimizda, balki san’atkor bo‘lmasmidim. Hozirgi kunda birinchi qiladigan ishim ota-onamga atab qo‘shiq aytish. Shunday niyatim bor.
Mavzuga doir:
Izoh (0)