Shu kunlarda Zo‘r TV telekanalida “Shaytanat” seriali namoyish etilmoqda. Unda Asadbekning qizi Zaynab obrazini gavdalantirgan aktrisa, O‘zbekiston Respublikasida xizmat ko‘rsatgan artist Ra’no Shodiyeva “Daryo” muxbiri Mirolim Isajonov bilan suhbatda serialga qay tariqa kelib qolgani to‘g‘risida so‘zlab berdi.
— Zaynab rolini o‘ynagan paytimda 19 yosh bo‘lishimga qaramasdan, bir qancha rollarni talqin qilgan aktrisa va ikki farzandning onasi edim. Qizim olti oylik chaqaloq edi. Serialga sinov tariqasida taklif etishganida yaqinlarimdan maslahat so‘ramay, ikkilanmasdan mustaqil qaror qabul qilganman. Yodgor aka Sa’diyev bilan serial voqealari haqida umumiy gaplashib, suratga olish maydonchasiga qatnay boshlaganman.
Atrofimdagi barcha aktyor va aktrisalar o‘z kasbining professionali edi. Ammo boshida sal og‘irroq kechgan. Chunki giyohvandlarni umuman ko‘rmay turib, o‘shalarning bittasi qiyofasini gavdalantirishim kerak edi. Gohida tasvirga olish jarayonida shunday rolga kirishib ketardimki, tugagach ham shuning ruhidan chiqolmay qolardim. Oyoq-qo‘llarim uvishib, anchagacha o‘zimga kelolmay o‘tirardim.
“Shaytanat”ning birinchi rejissori va Zaynabning ilk ijrochisi kim ekanligini keyinroq bilganman. Shunchalik sodda bo‘lganimdan avval serialning birinchi fasli suratga olinganidan ham kech xabar topganman.
Aynan men qatnashgan qismlarda Zaynabning shaxsiy hayoti bilan bog‘liq asosiy sahnalar bo‘lganligi uchun tomoshabinlarga qiziq tuyulgan, deb o‘ylayman. Agar Navro‘za Biynazova rolini oxirigacha o‘ynaganida, film ishqibozlari uni ham Zaynab va Asadbekning qizi sifatida tan olishardi.
— “Shaytanat” katta ekranlarga chiqqanidan so‘ng ko‘cha-ko‘ydagilar qanday fikr bildirishgan?
— Shaxsiy mashina boshqarish orzum va oilaviy imkoniyatim borligiga qaramay, soddaligim, ota-onamning qattiqligi uchun avtoulov haydash sira hayolimga kelmagan. Serial keng omma e’tiboriga havola qilingunga qadar el qatori avtobus, metro va taksilarda yurardim.
“Shaytanat”ga nisbatan xalqning qiziqishi ortgan va serial shov-shuvlarga sabab bo‘lgan kunlarning birida metroda ketayotsam, uch, to‘rt nafar yigitlar meni barmog‘i bilan ko‘rsatib, “Voy, Asadbekning qizi ham metroda yurarkanmi?”, deya gapirishgan. Shunda metroda g‘ala-g‘ovur boshlanib, hamma men tomon qaragan. O‘zimni boshqacha his etib, uyalganimdan manzilimga yetmasdan ham tushib qolganman. Mana shu holat qattiq ta’sir qilganmi, jamoat transportiga qayta chiqmay qo‘yganman.
1999-yili “Shaytanat”ning ikkinchi fasli va “Chimildiq” filmi parallel ravishda suratga olingan bo‘lsa, 2000-yil boshlarida katta ekranlarga chiqqan. O‘shanda birdaniga mashhur bo‘lib ketganman.
Izoh (0)