“Nadomat” loyihasining navbatdagi suhbatdoshi bo‘lgan Abdusamad 25 yoshda, ayni o‘qib-o‘rganadigan yoki ishlab jamiyat rivoji uchun hissa qo‘shishi kerak bo‘lgan yoshda u Respublika ixtisoslashtirilgan ruhiy salomatlik ilmiy amaliy tibbiy markazining narkologiya va toksikomaniya bo‘limida davolanmoqda.
“Onam qornida shakllangan qaramlik”
— To‘liq oilada dunyoga kelgan yolg‘iz o‘g‘il farzandman. Ota-onam ziyoli insonlar bo‘lgani uchun opam ikkimizning taʼlim olishimizga ham yetarli sharoitlarni yaratib berishgan.
Men tug‘ilmasimdan avval otam geroin isteʼmoliga berilgan ekan. Ammo keyinchalik qaramlikdan qutulgan. To‘qqiz yildan buyon qaramlik bilan kurashayotganim uchun bu haqida ko‘p o‘ylayman. Balki giyohvand vositalariga bo‘lgan qaramlik ona qornidaligimdayoq paydo bo‘lgandir. Bolaligim juda yaxshi o‘tgan, hamma qatori o‘ynab-kuladigan bola bo‘lganman. Hammasi maktabni tamomlab, akademik litseyga o‘qishga kirganimdan keyin boshlandi. Yon-atrofimdagi katta yoshdagi bolalar psixotrop dorilarni isteʼmol qilishardi. Shunchaki qiziqishdan men ham ichib ko‘rdim va bu hayot tarzimga aylanib qoldi.
“Chinakam giyohvandga aylandim”
— Ota-onam menga ishonishardi, chunki u kungacha xulqimda birorta o‘zgarish sezishmagani uchun uyga kech kelsam ham indashmasdi. Mahallamizdagi juda ko‘p katta yoshdagi bolalar bunday dorilarni isteʼmol qilishardi va boshqalar ularga havas bilan qarardi. Ular “blatnoy” va hamma ulardan qo‘rqadi, deb hisoblardik.
Uch yil akademik litseyda o‘qiyotgan vaqtim xilma-xil psixotrop dorilarni isteʼmol qildim. Bu jarayon taxminan 3 yil davom etdi. Keyin Moskva shahriga o‘qishga ketdim. Begona muhit bo‘lgani uchun bu zararli odatlardan bir muddat qutuldim. Ammo orada karantin bo‘ldi va Toshkentga qaytib kelishga majbur bo‘ldim. Yana o‘sha eski tanish-bilishlar sabab qaramligim yanada ortib ketdi. To‘g‘rirog‘i, endi chinakamiga giyohvandga aylanib qoldim.
“Hammasidan charchadim...”
— Shunda ham ota-onamning ishonchini yo‘qotganim yo‘q, ular tadbirkorlik bilan shug‘ullanishim uchun mablag‘ berishdi. Ish boshladim, hammasi risoladagidek bo‘ldi. Avvaliga faqat kechki payt ularni isteʼmol qilib, huzur olardim. Shunday vaqtlar keldiki, do‘stlarim bilan bir kechada 200-300 AQSH dollariga giyohvandlik vositalarini sotib olib, isteʼmol qiladigan bo‘ldik. Biznesim kasodga uchradi, eng yomoni, tan butunlay charchadi. Kelajagimni ko‘rolmaganimdan keyin yaqinlarimdan yordam so‘radim. Ular meni davolatishga yotqizishdi.
“Odamlarning ishonchini yo‘qotdim”
— Davolanishga yotgandan keyin juda ko‘p narsalarni tushunib yetdim. Aslida men hech narsaga erishganim yo‘q, lekin juda ko‘p narsalarni yo‘qotdim. Odamlar menga ishonmaydi, o‘zini olib qochadi, “U giyohvand, do‘st bo‘lsam, men ham shunday bo‘lib qolaman”, deb qo‘rqishadi. 25 yoshdaman, ammo oila qurganim yo‘q. Yaqinda onamga “Balki uylansam, hammasi iziga tushib ketar”, dedim. Ammo “Onam bir ota-onaning qizini baxtsiz qilsang-chi”, dedi. Men ruhiy kasalman va yana qaramlikka taslim bo‘lishdan qo‘rqaman.
Ota-onalarga tavsiyam, farzandlari bilan ko‘proq yaqin bo‘lishsin. “Yeb-ichirsam bo‘ldi, bolam tinch yuradi”, deb o‘ylashmasin. Har qanday zararli odatning bosh sababi bekorchilik hisoblanadi. Agar menga ham o‘z vaqtida “tinch bo‘lsang bo‘ldi”, deyishmaganida va sport bilan shug‘ullanganimda, bugun afsus qilmagan bo‘lardim.
YouTube’dagi “Daryo media” kanalida intervyuni to‘liq holda tomosha qilishingiz mumkin.
Izoh (0)