Bugungi kunning telefonlari xuddi egizaklardek: hammasi silliq, sayqallangan va zerikarli. 2000-yillarda esa har bir model o‘ziga xos xususiyatga ega edi. Biri uchinchi qavatdan tushib ketsa ham, sinmasdi, boshqasi qorong‘ida Yangi yil archasi bezaklari kabi yaltirardi. Bu telefonlar hammaning orzusi edi.
Ericsson T28s (1999)
Litiy-polimer batareyali dastlabki telefonlardan biri bo‘lib, u nafaqat yuqori avtonomlikka erishish, balki o‘sha davr uchun aqlbovar qilmaydigan darajada ixcham va atigi 15 mm qalinlikdagi asosiy xususiyatiga ega bo‘lishga imkon berdi. Ericsson T28s haqiqiy san’at asari edi. Faol flip — klaviaturani berkitadigan qopqoq — yengil chertish bilan ochilar va bu nafaqat telefon egasining, balki atrofdagilarning ham hayratiga sabab bo‘lardi.
3. Nokia 3310 (2000)
Oddiylik va ishonchlilikni mujassam etgan, bumer va zumerlar uchun birdek tanish bo‘lgan telefon. Nokia 3310 eng arzon modellardan biri bo‘lib, uzoq vaqt davomida o‘z ahamiyatini yo‘qotmadi. Telefon bir zumda yoqilardi, bir zaryadda 2-3 hafta ishlardi va juda yorqin yoritgichga ega edi. Bundan tashqari, unda moslashtirishga mo‘ljallangan almashtiriladigan panellar va, albatta, mashhur “Ilon” o‘yini mavjud edi.
Siemens ME45 (2001)
Mustahkamligi va ishonchliligi tufayli bu model xalq orasida “Messer” degan nom olgan. Buning sababi bor edi: qurilma chang, zarba va namlikdan himoyalangan, deyarli buzilmasdi. ME45 o‘z davrining eng himoyalangan smartfoni bo‘lib, bunda ortiqcha yorqin "bezaklar" va yoshlarbop dizayn yo‘q edi. Tajribali foydalanuvchilar uni yanada kuchliroq S45 dasturiy ta’minoti yordamida qayta dasturlashgan va “biznes-klass” funksiyalari bilan yaxshilashgan. Buning ustiga, uning batareyasi haftalab ishlardi.
Nokia 1100 (2002)
Barcha sinovlardan — iqtisodiy inqirozlardan, kompaniya obro‘sining tushishidan ham omon qolgan o‘sha mashhur fonarli Nokia. Nokia 1100 nihoyatda sodda edi: qo‘ng‘iroq qilar, xabarlarni qabul qilar va chiroq kuyib qolganda yoritardi. Aynan shu fonarcha tufayli uni aloqa vositasi sifatida emas, balki ko‘proq fonar sifatida yaxshi ko‘rishardi. Telefon juda arzon turardi, uzoq vaqt ishlardi va shunchalik chidamli ediki, hozir ham ba’zan "sinmas" telefonlar ro‘yxatida uchrab turadi. Unda inson uchun zarur bo‘lgan hamma narsa bor, ammo ortiqcha hech narsa yo‘q edi.
Samsung C100 (2003)
Samsung C100 ixchamligi bilan kishini lol qoldirardi: cho‘ntakda atigi 17 mmlik telefon umuman sezilmasdi. Bu kichkina qurilmada “Bumer”, “Brigada” yoki “Tungi nazorat” filmlaridan olingan MMF-ringtoni yangraganda, atrofdagilar uning egasiga havas bilan qarashardi.
Sony Ericsson T610 (2003)
2000-yillar boshidagi uslub ramzi. Aniq korpus chiziqlari va metall qo‘shimchalar bilan kamtarona, deyarli aristokratik qat’iyatli dizayn — ajralib turishga intilishsiz minimalizmni aks ettirardi. Biroq telefon yoqilganda hammasi o‘zgarardi: rangli ekran, polifoniya, MMS va Java ilovalarini qo‘llab-quvvatlash imkoniyatlari paydo bo‘lardi. Hatto kamera va Bluetooth ham bor edi.
Siemens M65 (2004)
Ortiqcha dabdabasiz, ammo qadrli telefon — unda zarur barcha narsa bor. Rangli ekran, Java, infraqizil port, kamera — VGA bo‘lsa-da, o‘ziniki. Interfeysi tez ishlardi, boshqarish uchun qulay joystik mavjud, korpusi esa to‘g‘ridan-to‘g‘ri himoyalangan bo‘lmasa-da, har narsaga bardosh berardi. C65 ko‘pincha birinchi “jiddiy” qurilma sifatida tanlanardi - ko‘ngilochar o‘yinchoq emas, balki asabga tegmaydigan, sekinlashmaydigan va ishonchli oddiy ish telefoni.
Motorola RAZR V3 (2004)
RAZR V3 — metall, shisha va qopqog‘i yopilgandagi qarsillaydigan uslubning mukammal namunasidir. G‘oyat yupqa korpus, alyuminiy panellar, tugmalarning moviy yog‘dusi — bularning barchasi 2004-yil bo‘lishiga qaramay, kelajakdan darak berardi. Funksiyalari jihatidan inqilobiy hech narsa yo‘q: ekran, kamera, Bluetooth va ozgina xotira, xolos. Biroq eng muhimi — u qo‘lda qanday his etilishi, bir chertishda ochilishi, qopqoqning bir harakati bilan qo‘ng‘iroqning ta’sirli yakunlanishi edi. Bu telefonni qo‘ng‘iroq qilish uchun emas, balki taassurot qoldirish uchun xarid qilishardi.
Samsung D600 (2005)
Bir qarashda, bu ishbilarmon odamlar uchun salmoqli slayder: qora, qat’iy, ortiqcha dabdabasiz. Biroq uni ochganda, bu Jeyms Bond qurolxonasidan chiqqan narsaday tuyulardi. 2 megapikselli kamera, Bluetooth orqali printerda chop etish va 1 GB gacha microSD uchun joy — 2000-yillarning o‘rtalarida bu jiddiy imkoniyatlar to‘plami edi.
Izoh (0)