Qiziqchi Zokir Ochildiyev 20-mart kuni 54 yoshni qarshiladi. Tasodifan sanʼat olamiga kirib qolgan va ijara muammosiga ko‘p bor to‘qnash kelgan ijodkorning muvaffaqiyat siri nimada?
“Bolaligimda hayajon kam edi”
Qiziqchi sanʼat olamiga kirib kelishi va bolalik xotiralarini quyidagicha eslaydi.
— Qiziqchilikka qiziqish bilan kirib kelganman. Marhum qiziqchi Rustam Hamroqulovning hangomalari magnit lentaga yozilib, tarqalgan vaqtlari edi. 5–6-sinfda o‘qiyotgan paytim marhum ustozning hangomalarini eshitib, bu sohaga qiziqib qolganman. Ularni yodlab, o‘rtoqlarimga aytib berganman, maqsad kuldirish emas, yod olgan narsamni aytib berish bo‘lgan. Shundan keyin o‘rtoqlarim ustozlarga men haqimda aytgan, keyin ular meni maktabdagi tadbirlarga chiqarishar edi. Hayajon bo‘lardi, shu bilan birga, masʼuliyat ham, biroq oldin hayajon hozirgiga qaraganda kam edi, bilmadim, balki oldin masʼuliyat kam bo‘lgandir. O‘qigan sari, bilgan sari so‘zning masʼuliyati ortar ekan, deydi qiziqchi.
Nega aynan “Handalak”?
Zokir Ochildiyev maktabni tamomlab, Toshkent teatr va rassomchilik institutining Drama va kino aktyorligi bo‘limida tahsil oladi. So‘ng Samarqandga qaytib, sherigi bilan birga kulgi jamoasiga asos solishadi.
— Guruhning nomini men qo‘yganman. “Handalak” ko‘rsatuvini Samarqandda, viloyat telekanallarida namoyish etib boshlaganmiz. Ko‘rsatuv qilishni boshlamoqchi bo‘lganimizda, guruhga nom topish kerak bo‘lgan. Men ikki-uchta nom topib borganman, shundan “Handalak” nomi maʼqul bo‘lgan. “Bir gapim bor, uch tillo”, “Do‘st bedona”, “Hazil shou”, “Kulgi shou” kabi nomlar ham bor edi, biroq eng maʼquli shu bo‘lgan. “Handalak” jarangdor bo‘lgan, ham milliy edi. Handalak kirgan xonadonga quvonch kiradi, bolalar quvonadi, unga qo‘shilib kattalar ham xursand bo‘ladi. Keyin handalak poliz mevalaridan birinchi pishadiganlaridan biri, deydi Zokir Ochildiyev.
“Tanilganmiz, ammo ijara uyga ham pulimiz yo‘q”
Zokir Ochildiyev Toshkentda ijodni boshlagan paytlari ko‘rgan qiyinchiliklarini quyidagicha eslaydi.
— Toshkentda ijodni boshlashdan avval Samarqand viloyatida ancha tanilib qolgandik. Chunki o‘sha paytda viloyat televideniyesida ko‘rsatuvimiz bor edi. Sherigim ikkimizni Samarqand va Jizzax viloyati tomoshabinlari yaxshi tanishardi. Masʼul shaxslar ko‘rsatuvimizni ko‘rib, “Respublika televideniyesida ham bersa bo‘larkan”, deyishganidan keyin Toshkentga kelishga qaror qilganmiz. Ilk ko‘rsatuvimizning o‘ziyoq mashhurlikka erishgan, ertasi kundan boshlab ko‘chalarda taniy boshlashgan. Hatto tuzukroq kiyim-bosh olishga ham ulgurmay qolganmiz. Sherigimning taklifi bilan o‘zimizga 2-3 o‘lcham katta kostyum-shim tiktirardik. O‘ylab qarasam, bizdan ko‘ra kiyimimizning egnimizda turishi juda kulgili edi.
Taksiga pulimiz bo‘lmay, avtobusga chiqsak, odamlar tanib qolib “Iya, sizlar ham avtobusdan foydalanasizlarmi?” deyishardi. Aslida, cho‘ntagimizda o‘sha yo‘lkirani to‘lashga ham pulimiz yo‘q edi. Xalq tanigani uchun yo‘l pulini to‘lardik, bo‘lmasa, orqa eshikdan sekingina tushib ketardik. Chunki haqiqatan ham nomimiz bor-u, pulimiz yo‘q edi. Ortiq Sultonovning akasining taklifi bilan Chorsuda quruq meva sotadigan urgutliklar bilan bir kvartirada yashaganmiz. Bir xonada kamida oltita odam yotadi, biz ham “Biroz surilinglar”, deb joylashib olardik. Chunki alohida uy ijaraga olishga pulimiz yo‘q edi, deydi Zokir Ochildiyev.
“Ayolimga rahmat aytishim kerak”
Zokir Ochildiyev bugungi darajaga yetishida ayolining ham o‘rni kattaligi va undan minnatdorligini bildirdi.
— Sherigim ikkimiz uylangan, bola-chaqali odamlar edik. Ammo uy yo‘qligi sabab ikkimiz ham Toshkentga oilamizni olib kelmaganmiz. Yigirma bir yoshda uylanib, bir yildan keyin farzandli bo‘lgan odam edim. Buning uchun ayolimga rahmat aytishim kerak, o‘sha vaziyatda meni tushungan. Ro‘zg‘orning bor qiyinchiligini bo‘yniga olgani uchun ham Toshkentda erkin ijod qilolganman. Keyinchalik pul to‘plab, Urgutdagi uyni sotib, Toshkentdan xonadon olganmiz. Oilasi bilan ijara uyda yashab, qiyinchilik ko‘rgan insonlarni ko‘p uchratganimiz uchun bunday qilishni istamaganman. O‘ylab qarasam, shu yoshgacha qilgan eng aqlli qarorim shu bo‘lgan ekan, deydi Zokir Ochildiyev.
“Handalak” kulgi jamoasi pul sabab bo‘linib ketdimi?
“Handalak”ning bo‘linib ketishi haqida biror marta ochiqchasiga gapirilmagan. Chunki ular hech kimga sezdirmay tarqoq ijod qilishdi va oradan uzoq vaqt o‘tganidan keyingina odamlar orasida guruhning tarqalib ketgani haqidagi gap-so‘zlar tarqaldi. Ayrimlar bunga pul sabab ekanligi haqida gapirishdi.
— Hamma narsani ham pul hal qilavermaydi. Agar biz Ortiq Sultonov bilan birga ijod qilsak, hozir topayotgan pulimizning kamida ikki, bo‘lmasa uch baravarini topamiz. Pul biz birlashsak ko‘payadi, ajrashsak emas. Pul uchun ajrashib ketdi, deyilgan gap-so‘zlar yolg‘on. Bir kun kelib balki yana birga ijod qilarmiz, lekin har kuni telefonda gaplashib turamiz, deydi qiziqchi.
“Pulim bo‘lmasa ham, oriyatim bor”
Zokir Ochildiyev qanday insonlarning to‘yida ishtirok etishni istamasligi haqida ham gapirgan.
— Baʼzi bir odamlar bor, qancha bersa ham, to‘yiga bormayman. Pulni xohlaganimizcha beradi, lekin odamni mensimay gaplashadi, yerga uradi. Xuddi sotib olgandek muomala qilsa, pulim bo‘lmasa ham, oriyatim bor, chidab turolmayman. Shuning uchun ham bormayman. Masalan, shunaqa hurmatni joyiga qo‘ymagan yoki mehrsiz inson oyog‘imni tagiga qo‘y so‘ysa ham, bormayman. Mehr bo‘lsa, taom yoki boshqa narsa muhim emas, suhbat yoki davra uchun ham boraveramiz, deydi aktyor.
Zokir Ochildiyev hech bir intervyusida oilasi haqida maʼlumot bermaydi. To‘ng‘ich o‘g‘li Rustami Doston sanʼat institutini tamomlagan. U otasining shogirdi Nodirbek Hayitov boshchiligidagi “Akula” teleloyihasida ishtirok etadi.
Izoh (0)