“Jaydari kelin” spektaklidagi roli bilan sevimli bo‘lgan aktrisa Munojot Alimboyeva “Daryo”ga bergan intervyusida asl kasbi xonanda ekani, “davosiz” kasallikni boshidan o‘tkazgani haqida gapirib, o‘qimagan aktyor va blogerlarni tanqid qildi.
“Asl kasbim musiqiy teatr aktrisasi”
— San’at oliygohining musiqiy teatr aktrisasi yo‘nalishini tamomlaganman. Besh yil davomida vokal, maqom, fortopiano — musiqadan bilim olgan professional aktrisa va xonandaman. Ikkinchi kursdaligimdayoq Muqimiy teatriga 2001-yilda ishga kirib, uchinchi kursligimda “Alpomishning qaytishi” spektaklida men Oybarchin rolini, rahmatli Mirza Azizov Alpomishni o‘ynaganmiz.
Ijtimoiy tarmoqlarda nega endi aktrisalikni tashlab qo‘shiq aytib yuribsiz, deyishadi. Yo‘q, men har doim qo‘shiq kuylaganman va buning uddasidan chiqqanman — solist-vokalistman. O‘zim bilmagan kasbga aralashayotganim yo‘q. Lekin baribir o‘zimni xuddi teatrimga xiyonat qilib qo‘yayotgandek his qilaman, deydi Munojot Alimboyeva.
“Oq dog‘larimni boricha qabul qilganman”
— Farzandli bo‘lganimdan so‘ng tanamda oq dog‘lar chiqishni boshladi, bu vitaminlar kamayib ketganidan bo‘larkan. O‘shanda odamlardan o‘zimni olib qochgan, stressga tushgan paytlarim ham bo‘lgan. O‘zbekchilikda bu yuqumli kasallik deb singdirilgan, aslida unday emas, umuman yuqmaydi, nasldan naslga o‘tmaydi. Shunchaki, teri rangining o‘zgarishi xolos.
Ko‘pchilik mening qizimda shunday bo‘lyapti, endi turmushga berolmaymanmi yoki ukamda oq dog‘lar bor, uylantirolmayapmiz, hech kim qizini bermayapti deb yozib, qanday davolanishimni so‘rashadi. Aslida kasallikni boricha qabul qilib, bunday yomon ahvoldamasligimizga shukr qilishimiz kerak. Men shu teri kamchiligi sababli shukr qilishni o‘rgandim, bir kunda 2-3 soat vaqtimni shukrona aytish uchun bag‘ishlayman. Doim kulib yurib, hech kimdan xafa bo‘lmay, har xil gap-so‘zlarni ko‘ngilga olmasa, bu kasallik kelib chiqmaydi. Bor bo‘lsa, ko‘payib ketmay, sekin-asta kamayib boraverarkan. Kimdir meni xafa qilib qo‘ysa tezroq unutishni va ichimda saqlab yurmaslikni o‘rgandim. Qadarga rozi bo‘lib, o‘zimni borimcha qabul qildim, dedi aktrisa.
“Kinoga ‘konfet’ aktyorlar ham kerak”
— Xalq xizmatlari yoki tadbirlarda meni chaqirib olib, nega rol o‘ynamayapsiz, sizdek aktyor-aktrisalar qayoqqa yo‘qolib qoldi, televideniyeni o‘qimagan chalasavod, “qalang‘i-qasang‘i” aktyorlar bosib ketdi-ku, deb dakki ham berishadi. Haqiqatan ham balki kerakdir “konfetlar”, chunki o‘shalarning bergan puli ham biror kinoning kam-ko‘stiga ishlatilar. Lekin baribir ularga o‘rgatib, mahorat darsini o‘tab keyin ekranga olib chiqish kerak, pulini oldik bo‘ldi, emas-da! Hozir o‘zidan oldin kiprigi ko‘rinadigan aktrisalar chiqqan, o‘lim to‘shagida yoki kasal ahvolda yotgan sahnada ham o‘sha kipriklari-yu shishgan labi, bo‘yab olgan yanoqlari bilan ekranga chiqadi. Axir yuz ifodasi, mimika bilinishi kerak-ku, ko‘z bilan aytiladigan gaplar bo‘ladi, ulama kipriklar ijrochining ko‘zini butunlay to‘sib qo‘yadi.
Biz rol o‘ynayotganimizda rejissyorlar ekranga bo‘yoqlar bilan chiqishga umuman ruxsat bermasdi, hatto tabiiy o‘sma surtib olsam ham qo‘limga kirsovun tutqazib, bor qoshingni o‘chirib kel, deyishardi. Tabiiylik baribir yaxshi-da, rol ham ishonarli chiqadi, deya o‘zi yoshligidagi voqealarni esladi aktrisa.
Suhbatni to‘liq holatda "Daryo Lifestyle" YouTube kanalida tomosha qiling.
Izoh (0)