“Nadomat” loyihasining navbatdagi qahramoni Dadajon Yusupov ayni damda jazo muddatini Ohangaron shahridagi 44-son manzil koloniyasida o‘tamoqda. U oson mo‘may daromad topishga qiziqib, onlayn qimorga berilgan. O‘ziga tanish bo‘lgan fuqarodan 27 ming AQSH dollari miqdoridagi pulni olib, uni qimorda boy bergan.
Mahkum Dadajon Yusupov 1977-yil Farg‘ona viloyatida tug‘ilgan. U Jinoyat kodeksining 168-moddasi 4-qismi “a” bandi bilan aybdor deb topilib, 5 yilga ozodlikdan mahrum etilgan.
— 2006-yildan buyon fermer xo‘jaligi tashkil qilib, unga rahbarlik qilardim. Oliy maʼlumotli iqtisodchi bo‘lganim uchun hammasi joyida edi. Ammo orada do‘stlarim onlayn qimor o‘ynashlarini bilib qoldim. Avvaliga bu oddiy o‘yindek tuyuldi. Yaʼni qaysi futbol jamoasi yutishi haqida so‘rashardi, taxmin qilsam, bir kundan keyin yutishganini aytib, bozorlik qilib ziyofat qilishardi. Keyin menga ham “Puling bor, o‘yinga tik, yaxshi daromad topasan”, deyishdi.
Avvaliga hammasi osondek tuyuldi, “stavka” qilinadi va daromad olinadi. Ammo inson azartga berilib, boridan ayrilganini ham bilmay qolarkan. Vaziyat shunchalikka bordiki, fermer xo‘jaligi hisobidagi pullarni ham tikib yubordim.
Yutish insonga umid berarkan, bir marta 27 ming AQSH dollari foyda ko‘rdim. Ammo uni kartadan yechib olish nasib qilmadi. Chunki o‘sha kuni shanba edi va bankomatlarda buncha katta pul bo‘lmagani uchun uni ham “stavka” qildim. Kartamda 27 ming dollardan tashqari 7 500 AQSH dollari ham bor edi. Bir necha soatda bor pulimdan ayrildim.
Hech kim mening qamalishimga ishonmasdi, ota-onamga va farzandlarimga jabr qildim. Chunki ular meni yaxshi inson deb bilishardi.
O‘yinga shu qadar berilib ketganimdan uyimda qo‘lga ilinadigan narsalarning barini olib chiqib sotdim. Eng yomoni ota-onam bilan yashaydigan uyni ham sotishga qaror qilganim bo‘ldi. O‘sha vaziyatda keksayib qolgan ota-onam va hali voyaga yetmagan uchta farzandim qayerda yashaydi, deb o‘ylamadim. Uyni sotuvga qo‘ygan paytimda singlim “Ota-onam ko‘chada qolishmasin, menda 17 ming AQSH dollari bor”, deb uyimizni sotib oldi.
Yashirmayman, hozir uyimiz yo‘q. Ayolim bolalarim bilan birga qaynotamning uyida yashashadi.
Bo‘lib o‘tgan shuncha voqealardan keyin ham ko‘zim ochilmadi. O‘zimga yaqin bo‘lgan insondan yangi ish boshlashni aytib, qarz oldim. Ammo bu pullar yangi biznesga emas, onlayn qimorga tikildi. Natijada undan 27 ming AQSH dollari qarz bo‘lib qoldim. Qarzni berolmaganimdan keyin u shikoyat qilishga majbur bo‘ldi. Agar ozodlikdan mahrum etilmaganimda, allaqachon bu qarzdan qutulgan bo‘lardim. Ammo shu yerlarga kelish peshonamda bor ekan. Ko‘p narsalarni tushunib yetdim, nafs yaxshilikka olib bormasligini, nafaqat o‘sha insonning o‘zini, balki oila aʼzolarining ham hayotini zulmatga aylantirishini tushunib yetdim. Chunki bolalarim ancha ulg‘ayib qolishgan, ayni ularga kerak paytimda yonlarida emasman. Eng yomoni — ular “otasi qamalgan” degan nomni eshitishga majbur.
Ozodlikka chiqsam, albatta, o‘sha insonning omonatini qaytaraman. Ayrimlar “Qamaldingiz-ku, qaytarishingiz shartmi?” deyishadi. Albatta, qaytarish niyatim bor, tun-u kun Allohdan shuni so‘rayman.
Qamoqxonada toza yotoq joy, kutubxona, ish joyi bor. Ammo hech bir sharoit ozodlikning zavqini bermaydi. Yigitlarga maslahatim, vaqtida nafsni jilovlanglar, yo‘qsa, o‘zingizni ham yaqinlaringizni ham qiynaysiz, deydi mahkum Dadajon Yusupov.
Izoh (0)