Tomoshabinlarga Borya taxallusi bilan yaxshi tanish bo‘lgan aktyor, rejissor va xonanda Sanjar Shodiyev bu yil 47 yoshni qarshiladi. Katta orzu umidlar bilan ijod olamiga kirib kelgan Sanjar Shodiyev intervyularida undan ko‘ngli qolgani va oilasining boshiga tushgan musibatdan so‘ng ko‘plab “do‘st”laridan voz kechgani haqida so‘zlab berdi.
“Onam artist bo‘lishimga qarshi bo‘lgandi”
Sanjar Shodiyev san’atkorlar oilasida dunyoga kelgan. Uning otasi Sulton Shodiyev Navoiyning ko‘zga ko‘ringan hofizlaridan biri bo‘lgan. Shu boisdan ham u bolalikdan shu sohaga qiziqqan. Ammo onasi o‘g‘lining san’atkor bo‘lishini istamagan.
— Oilada beshta farzand bo‘lganmiz: uch o‘g‘il, ikki qiz. Afsuski, safimiz bittaga qisqardi, akam vafot etdi. Dadam hofiz bo‘lgan, har kuni to‘y xizmatlari bilan band edi. Onam esa uyda tikuvchilik bilan shug‘ullanardi. Menda san’atga qiziqish bolalikdan bo‘lgan. Ammo onam “Xotining bir umr rashk qiladi”, deb artist bo‘lishimga qarshilik qilgan.
Qiziltepa tumanidagi Maksim Gorkiy nomidagi 1-maktabda tahsil olganman. O‘qishlarim bilan unchalik maqtanolmayman-u, ammo eng faol o‘quvchilardan biri edim. U paytlari oylab paxta terimiga borardik. Kechki ovqatdan keyin konsertlar uyushtirardik. O‘shanda qo‘shiq aytish, kuldirish mening chekimga tushardi. Sinfdoshlarimda “Vaqtim borida dastxat olinglar, taniqli bo‘lib ketsam qo‘lim tegmasligi mumkin”, deb hazillashardim, — deydi Sanjar Shodiyev.
“Ikki yil o‘qib, institutdan ketishga majbur bo‘lganman”
Sanjar Shodiyev maktabni bitirib, harbiy xizmatga borgan. Keyin 1997-yili hozirgi O‘zbekiston davlat san’at va madaniyat institutiga shartnoma asosida o‘qishga qabul qilingan. Ammo ikki yil o‘qib, shartnoma pulini to‘lolmay, Navoiyga qaytib ketishga majbur bo‘lgan.
— Oilamiz katta edi, shartnoma asosida o‘qib, ustiga-ustak poytaxtda yashash birmuncha qiyin. 1997-yili drama kino aktyorligi bo‘limiga shartnoma asosida o‘qishga qabul qilinganman. Ikki yil o‘qigandan keyin shartnoma pulini to‘lashga qiynalib qolganman. Shundan keyin o‘qishni tashlab ketishga majbur bo‘lganman. 2000-yili yana institutga hujjat topshirganman. Ammo bu safar aktyorlik bo‘yicha emas, rejissorlik bo‘limiga hujjat topshirganman. Valijon Umarov kursiga davlat granti asosida qabul qilinganman. Shartnoma to‘lolmaydigan talaba uchun bu chinakamiga baxt edi, — deydi Sanjar Shodiyev.
“Tan olaman kelishgan aktyor emasman”
Sanjar Shodiyevni nega Borya deyishadi? Aslida bu taxallus unga “Jonim seni yoxud egizaklar” filmidan esdalik bo‘lib qolgan.
— Ilk rolimni Burxon Sharopov filmida ijro etganman. Bu film menga, Gulchehra Eshonqulova va Sharof Muqimovga ham katta omad olib kelgan. Tan olaman, men chiroyli, kelishgan aktyor emasman. Shu bois rol berilayotganda ko‘pincha ikkinchi darajadagi rollarni berishardi. Bundan ranjimaganman, ammo kun kelib o‘zim ham film suratga olishni ko‘nglimga tugib qo‘yganman. Ilk rejissorlik ishim 2007-yili suratga olgan “Ortiqcha omad” filmi bo‘lgan. Ikki yildan keyin “Yetti haykal bitta kal” filmini suratga olganman. Ammo bu ikki filmga nisbatan 2011-yili suratga olingan “Qalb ko‘zi” va “Jigarbandim” filmlari omadliroq chiqqan. Odamlar ishonuvchan, ularni kuldirishdan ko‘ra yig‘latish osonroq, — deydi Sanjar Shodiyev.
“100 ming AQSH dollari sarflangan film…”
Sanjar Shodiyev shu kungacha o‘nga yaqin filmlarga rejissorlik qilgan. Xo‘sh, unga qaysi filmi katta daromad keltirdi?
— Ijoddan katta foyda olganman, deb aytolmayman. Masalan faoliyatim davomidagi eng ko‘p xarajat qilgan filmim “Shurik Toshkentda” bo‘lgan. 100 ming AQSH dollari sarflangan, ammo natija kutilganidek bo‘lmagan. “Qalb ko‘zi”ga esa bor-yo‘g‘i 15 ming xarajat qilingan. Ammo sarflanganidan bir necha bor ko‘proq daromad olingan. Aytmoqchimanki, film daromadi uning sifati va sarflangan mablag‘iga bog‘liq emas. Hech qancha sarflanmagan oddiy film ham zo‘r daromad keltirishi mumkin, — deydi Sanjar Shodiyev.
“Akam o‘lganda ko‘p do‘stlarim yonimda bo‘lmadi”
Aktyor akasi Anvar Shodiyevning o‘limidan keyin tushkunlikka tushib, ichkilikka berilgani va san’atdan ko‘ngli sovigani haqida gapirdi.
— Akam men uchun nafaqat hayotda, ijodda ham eng yaqin insonim edi. Juda ko‘p filmlarda rassom bo‘lib ishlagan, o‘zi ishining ustasi bo‘lgan. Hozir ham syomkalarga borsam, tasvirga olish maydonchasining har burchagida akamning borligi seziladi. Afsuski, akam juda og‘ir ahvolda kasalxonaga tushdi. O‘sha paytda jigar qanchalik odamga yaqin bo‘lishini tushundim. Shifokorga mashinamning kalitini ko‘rsatib “Akamning jonini saqlab qoling, borimni beraman. Ko‘chadagi mashinam ham sizga”, dedim. Akamning hayotidan boshqa hech narsa ko‘zimga ko‘rinmasdi. Akam vafot etdi, bu xabarni eshitib onamning ham ahvoli og‘irlashdi.
O‘sha paytda menga juda qiyin edi. Navoiy va Toshkentda ehson berdik. Ammo eng qiyin vaziyatimda yaqin deb bilgan ko‘p insonlar turib berolmadi. Hatto, jonini berishga tayyor bo‘lgan insonlar ham ko‘chada o‘zini ko‘rmaganlikka olib o‘tdi. Juda tushkun kayfiyatda qoldim, ichkilikdan alamimni oldim. Xuddi devonasifat insonga aylandim. O‘sha paytda san’atdan ham ko‘nglim sovidi. Akam bir umr shu sohada ishladi, men ishladim. Ammo hech narsa, hatto san’atdagi tanish-bilishlar ham ko‘ngil so‘rashga yaramadi, dedim. O‘zimni qo‘lga olishim uchun to‘rt yildan oshiqroq vaqt ketdi, — deydi Sanjar Shodiyev.
“Ayolimning ijodni davom ettirishini istamagandim”
Sanjar Shodiyev intervyularida besh nafar farzandi borligi haqida gapiradi.
— O‘zimning farzandlarim uchta, akamdan esa ikki farzand qoldi. Ularga otalik qilishni vazifam va akam oldidagi qarzim deb bilaman. O‘zimdan 7 yosh kichik Muhabbat ismli qizga uylanganman. U bilan san’at institutida birga o‘qiganmiz. “Nihol” nomidagi davlat mukofotini qo‘lga kiritgan, shirali ovozi bor. Taqdir ekan, oila qurdik. Ammo ancha vaqtgacha uning ijodni davom ettirishini istamadim. Syomkalar sabab kun bo‘yi ko‘chadaman, agar ayolim ham xuddi mendek bo‘lsa bolalarning tarbiyasi bilan kim shug‘ullanadi? “Vaqti kelganda o‘zim ijodingni boshlashingda yordam beraman”, deb ko‘p gapirardim. 2012-yil “Jigarbandim” filmining saudtrekini unga ijro ettirdim. Muxlislarga manzur keldi, undan keyin konsert dasturini ham o‘tkazib berdim, — deydi Sanjar Shodiyev.
“Ayolim rashkchi inson”
Odatda, bir sohada ishlaydigan juftlar bir-birini tushunadi, deyishadi. Sanjar Shodiyev esa oila xotirjamligi er-xotinning kasb-koriga bog‘liq emasligini aytdi.
— Barcha oilada bo‘lgani kabi bizning oilada ham tushunmovchiliklar bo‘lgan. Ayolim nihoyatda rashkchi edi. Urishish uchun har doim bahonasi bo‘lardi. Shunda tushundimki, er-xotinning bir-birini tushunishi kasbiga mutlaqo bog‘liq emas ekan. Yillar bir-birimizga bo‘lgan ishonchimizni mustahkamladi, — deydi Sanjar Shodiyev.
Izoh (0)