Ertaga bizni qanday kun qarshilashini hech qachon bilolmaymiz. Bir zumda inson hayoti o‘zgarishi, kutilmagan voqealar sodir bo‘lishi mumkin. Uch farzandi bilan qolgan ona ikki o‘g‘lini olib Rossiyaga ishlashga ketadi. U yerda oshpazlik qilib o‘g‘illarini o‘qitadi. Kenja o‘g‘il Qahramon Jumaboyev muhandislik sohasini tanlaydi va Krasnoyarskda tahsil oladi. Ammo ona negadir bolalarining Rossiyada qolib ketishini istamaydi. Ularni olib O‘zbekistonga qaytadi. Jumaboyev Qahramon Toshkentda o‘qishini davom ettirib, oliy maʼlumotli muhandisga aylanadi. Ammo bir kunda sodir bo‘lgan voqealar uning hayotini butkul o‘zgartirib yuboradi.
“Uyg‘onsam ko‘zlarim ko‘rmay qoldi”
— Ertalab uyg‘onsam, boshim qattiq og‘ridi. Onamga “Bugun hech qayerga bormayman, negadir boshim og‘riyapti”, dedim. Yotib bir necha soat uxladim. Keyin uyg‘onib, ko‘zimni ochsam, xuddi qora parda to‘silgandek, hech narsa ko‘rinmadi. Qo‘rqib ketib, onamga ko‘zlarim ko‘rmayotganini aytdim. Tez yordam xodimlari birinchi yordamni berib, shoshilinch kasalxonaga olib ketishdi. Qon bosimim 200 dan baland bo‘lgani uchun ko‘z qon-tomirlari qisilib qolgan ekan. Bu esa ikki ko‘zimning ham ko‘rmay qolishiga sabab bo‘libdi. Qon bosimim tushguniga qadar jonlantirish bo‘limida davolab, keyin Angren shahrida nefrolog yo‘qligi uchun Toshkentga borishimiz kerakligini aytishdi, — deydi Qahramon Jumaboyev.
“Men buyragimni beraman”
Shifokorlar og‘ir ahvoldagi Qahramon Jumaboyevni tekshiruvdan o‘tkazib, unda buyrak yetishmovchiligi kasalligi borligini aniqlashdi. Olti oylik qatʼiy davolash choralarini ishlab chiqishdi. Davolanish jarayonida bemorga parhezga jiddiy rioya qilishini qayta-qayta taʼkidlashdi.
— Onam qo‘ng‘iroq qilib, “Agar ukangning ahvoli yaxshilanmasa, buyrak ko‘chirib o‘tkazish kerak ekan”, dedi. O‘ylab o‘tirmay “Men buyragimni beraman”, dedim. Operatsiyadan keyin ahvolim nima kechadi, hali bolalarim yosh, ishlay olarmikanman, degan fikrlar xayolimga ham kelgani yo‘q. Nafaqat men, balki ikki farzandning onasi bo‘lgan singlim ham buyragini berishga tayyor edi. Donor bo‘ladigan inson ham operatsiyadan avval jiddiy tekshiruvlardan o‘tishi kerak ekan. Ikki oy davomida DNK tahlillarini topshirib, operatsiya bo‘lishimizga juda oz vaqt qolgandi. Bu orada ukamning ham kayfiyati ancha yaxshi bo‘lib qoldi. Ammo bir kuni tongda eshigimiz taqilladi. Ertalabdan kim keldi ekan, deb hayron bo‘lib eshikni ochsam, ukam kelgan ekan. U shoshib nimalardir dedi. “Onam” degan gapi qulog‘imga kirdi-yu, qolganini anglay olmadim, — deydi bemorning akasi Odiljon Umbetov.
“Ona deb turtdim, ammo allaqachon uning joni uzilib bo‘lgan ekan”
Qahramonlarimizning onasi Nargiza Nazarova hayotlik chog‘ida ko‘plab qiyinchiliklarni boshdan kechirdi. 30 yoshida uch bola bilan beva qolgan ayol pul topish ilinjida musofirlikni ham boshdan kechirdi. Xasta o‘g‘lining ko‘nglini cho‘ktirmaslik uchun “Sen sog‘ayasan” derdi-yu, ammo qalban ezilardi.
— Rossiyada tahsil olganim uchun rus tilini yaxshi bilardim. Shu bois uyimiz yaqinidagi o‘quv markazda rus tilidan dars berardim. Ertalab choylarni tayyorlab, “Ona, men ketyapman”, dedim. Ammo u indamadi. Charchab uxlab qolgan, shekilli, deb yoniga borib, uyg‘otishga harakat qildim. Yana javob olmagach, yelkasiga asta turtib uyg‘otmoqchi bo‘ldim. Ammo onamning tanasi muzlab bo‘lgandi. Uning allaqachon joni uzilib bo‘lgan edi. Opamga qo‘ng‘iroq qildim, orqa “dom”da turadigan akamni chaqirib keldim. Shifokorlar onamning jonsiz tanasini tekshiruvdan o‘tkazib, yurak tonggi 5:00 da urishdan to‘xtaganini aytishdi. Juma kuni onamga janoza namozi o‘qildi, — deydi Qahramon Jumaboyev.
“Onam muammolarni bildirmaslikka urinar ekan”
Qahramon Jumaboyev kenja farzand bo‘lgani uchun hamisha onasi bilan birga edi. Kutilmagan o‘lim uning ahvolining yanada og‘irlashishiga sabab bo‘ldi. Ammo onaning o‘limidan keyin talaygina muammolar ko‘zga tashlandi.
— Onam rahmatli hamma muammoni o‘zi hal qilib, bizga bildirmaslikka urinar ekan. Yaʼni donorning operatsiya puli davlat tomonidan qoplanmaydi, dori-darmonlarga ham yaxshigina pul kerak ekan. Ammo bizda uncha pul yo‘q edi. Shunda Angren shahar hokimi Alisher Rayimovga murojaat qildim. U kishining yordami bilan hokimiyat huzuridagi “Saxovat va ko‘mak” fondidan pul ajratildi. Operatsiya kuniga qadar bizni qo‘llab-quvvatlagan Angren tibbiyot birlashmasi bosh shifokori Furqat akaga ham ming rahmat. “Daryo” internet nashrining “Mehridaryo” loyihasida yig‘ilgan mablag‘lar va tanish-bilishlarning yordami bilan operatsiya muvaffaqiyatli o‘tdi. Bu nihoyatda murakkab operatsiya ekanligi uchun baʼzi insonlar uni xorijda o‘tkazishga intilishadi. Ammo o‘zbekistonlik shifokorlar ham o‘z ishining ustasi ekanligiga guvoh bo‘ldik. Operatsiyadan keyin ikki oy o‘tib ishga qaytdim, ukamning ham ahvoli juda yaxshi, — deydi donor Odiljon Umbetov.
“Qon bosimim 200 ga ko‘tarilardi”
Qahramon Jumaboyev bugungi ahvoli va kelajakdagi rejalari haqida quyidagilarni so‘zlab berdi.
— Bir zumda hammasi o‘zgarib ketishi hech gap emas ekan. Rossiyada muhandislik sohasi bo‘yicha o‘qidim, undan so‘ng o‘qishni Toshkentda davom ettirdim. Diplomni olib, endi ishga joylashaman, deganimda sog‘lig‘imda jiddiy muammo borligi aniqlandi.
Hozir ahvolim ancha yaxshi, avvalgidek qon bosimim 200 darajaga chiqayotgani yo‘q. Operatsiyadan avval harakatlanolmay qolgandim. Hozir biroz charchoqni hisobga olmasa, erkin harakatlana olaman. Faqatgina parhez taomlarni yeyishim va bir yilga qadar doimiy shifokor nazoratida bo‘lishim kerak. Ilgari akam taomga qalampir qo‘shib yeyishni yoqtirardi. Hozir bundan tiyilishga majbur bo‘lyapti, xolos, — deydi Qahramon Jumaboyev.
“Qarorimdan hech qachon afsuslanmayman”
Ukasining salomatligi tiklanishi uchun jarrohlik stoliga yotishga ham hayiqmagan Odiljon Umbetovning quyidagi gaplari insonni mulohazaga chorlaydi.
— Ketsa birgina buyragim ketibdi, jigarim yonimda qoldi-ku, shunisidan xursandman. Onam rahmatli qiyinchilik bilan katta qilgan. Chunki otamiz bizni tashlab ketganida ancha kichik yoshda edik. “Sizlar mehrli bo‘lsalaring, har qanday muammoni yengolasizlar”, deb ko‘p aytardi. Bu gaplarning mag‘zini endi chaqyapman. Qarorimdan hech qachon afsuslanmayman, aksincha ukamning sog‘-salomatligi menga kuch bag‘ishlaydi, — deydi Odiljon Umbetov.
Bu oila bilan tanishar ekanmiz, xayoldan mol-mulk talashib, bir-biriga tan-jarohat yetkazayotgan aka-ukalar haqidagi xabarlar ko‘z oldimizdan o‘tadi. Mehrli insonlar bor bo‘lsin, oramizda jigarjonlar ko‘paysin.
Videoni quyida to‘liq tomosha qilishingiz mumkin:
Nargiza Murodova suhbatlashdi.
Izoh (0)