“Kalit menda, mashina qayerda?” — o‘zbekistonlik san’atkorlar ilk mashinalari va ular bilan bog‘liq qiziqarli voqealar haqida
“Sevimli” telekanalining “Mashhurlar” ko‘rsatuvida mashhur san’atkor ayollar o‘zlarining qanday haydovchi ekanliklari hamda ilk mashinalari bilan bog‘liq xotiralari haqida so‘zlab berdi.
Nasiba Qambarova: “Mashina erkaklardan ko‘ra ayollarga ko‘proq zarur”
— Ko‘p yillik tajribaga ega haydovchiman. Dadamni ko‘rmaganman, chunki ikki oylik vaqtimda urushga ketib, qaytib kelmagan. Onam bir ko‘zlab boqsa-da, barcha sharoitlarni yaratib berishga harakat qilardi. Ilk mashinamni “Ulug‘bek yulduzi” videofilmida suratga tushgandan keyin xarid qilganman. Rol katta bo‘lgani uchun gonorarim ham shunga yarasha bo‘lgan. Onam ham yig‘ib yurgan pullarini bergan. U paytlarda “Volga” mashinasining obro‘si juda yuqori edi. Hatto, rulga o‘tirgan ayollarga ham boshqacha havas ko‘zi bilan qarashardi. Chunki u paytlarda kamdan-kam ayollar mashina boshqarishardi. Menimcha, mashina erkak kishidan ko‘ra, ayollarga ko‘proq kerak. Hozir nabira kelinimda ham mashina bor. Uch bolasini o‘quv kurslariga, sport mashg‘ulotlariga olib boradi, — deydi Nasiba Qambarova.
Xosiyat Husanova: “Instruktorni o‘z mashinasidan tushirib qoldirganman”
— Ilk mashinamni bundan roppa-rosa 21 yil avval xarid qilganman. Chunki o‘sha paytlarda chekka qishloqlarga ko‘p taklif etishardi. U yerga borish va kechga qaytish muammo bo‘lgani uchun o‘zimga mashina olmasam bo‘lmaydi, deganman. Bor pulimni to‘plab, qo‘shimchasiga qarz ham ko‘tarib, 1982-yilda ishlab chiqarilgan eski mashinani xarid qilgandim. Uni “chirib” ketgan desa ham bo‘lardi. Ammo mashina men uchun nihoyatda qadrli edi. Mashina haydashni o‘rganishim ham juda qiziq kechgan. Xo‘jayinim rahmatli mashina o‘rgatuvchi inson bilan tanishtirib qo‘ygan. Asabdanmi bilmadim, unga ham og‘ir gapirib yuborardim. U “Gazni bosmang” deb ko‘p aytardi. Bir kuni jahlim chiqib “Tushing mashinadan” deb baqirib berganman. Aslida mashina u insonga tegishli edi. “Mayli mashinadan tushaman, faqat aybim nimada?” deb so‘raganda “O‘zingiz gazni bosib, tuxmat qilasiz. Nega bunaqa odamsiz-a?” deb koyib bergandim. Keyin bilsam instruktor faqat tormozni bosar ekan. Besh kunlik mashg‘ulotdan keyin instruktor nega kerak, deb o‘ylab qolganman. Chunki o‘zimga juda ishonardim, — deydi aktrisa Xosiyat Xusanova.
Ra’no Yarasheva: “Kalit menda ammo ko‘chada mashinam yo‘q”
— Bolaligimdan mashina haydashga qiziqardim. O‘zi o‘g‘il bolalarning ichida ulg‘aygan qizlarga mashina yuvish, tuzatish ham oddiy holga aylanib qolarkan. Ilk shaxsiy avtomobilim Tico bo‘lgan. O‘sha yillari shu rusumdagi mashinani ayollar haydashi urfga kirgandi. Yangi mashina olgan paytimda “Mehrobdan chayon” spektaklining radioinssenirovkasi qilinadigan bo‘ldi. Kechga qolmaylik deb hammamiz shoshib radioga keldik. Ovozlashtirish ishlari tugagach, boshqa studiyadagi ishlarimni ham yakunlab, tashqariga chiqsam mashinam yo‘q. Kalit menda, mashinani esa qayerga qo‘yganimni eslolmayman. “Mashinamni o‘g‘irlab ketishdimi?” degan fikrlar ham hayolimdan o‘tdi. Tag‘in o‘zimni “Shuncha mashina turganda, faqat menikini o‘g‘irlaydimi?” deb yupatib ham qo‘yaman. O‘sha yerda militsionerlar yurgan ekan. “Mashinam yo‘q” deganimdan keyin ular ham menga qo‘shilib izlashgandi. Endi “102”ga xabar beramiz deyishganida, mashinam teatrda qolgani va radioga Tohir Saidovning mashinasiga kelganim yodimga tushgandi, — deydi aktrisa Ra’no Yarasheva.
Malika Ravshanova: “Avariyadan keyin rulga o‘tirishga qo‘rqqanman”
— Birinchi mashinamni bundan 15 yillar avval xarid qilganmiz. Rusumi aniq yodimda yo‘q, chunki u kamyob koreys brendidagi mashina edi. Undan keyin baxtsiz yo‘l transport hodisasiga uchraganimizdan keyin turmush o‘rtog‘im mashina boshqarishni taqiqlagandi.
Keyin o‘sha yillari turmush o‘rtog‘im xizmat safari bilan xorijga ko‘p borgani uchun mashina boshqarishni o‘rganishimga to‘g‘ri kelgan. Vaziyat taqozosi bilan yana rulga o‘tirganman. Ammo hozir ham mashinada rulda bo‘lmasam ham ko‘zimga uyqu kelmaydi. Bir marta bo‘lsa ham avariyaning zarbini his qilgan inson ancha sergak tortar ekan, — deydi xonanda Malika Ravshanova.
Nargiz: “Rus instruktorning gaplariga tushunmasdim”
— Ilk mashinamni 2011-yili xarid qilganman. U paytlarda Nexiya-2 mashinasi urf bo‘lgandi. Ammo mashinani ancha vaqtgacha o‘zim boshqarmaganman. Havdovchilik guvohnomam bo‘lishiga qaramay, rulga o‘tirishga qo‘rqardim. Mashinamni ma’mur yigitimiz boshqarar edi. Bir kuni tadbirga taklif etishdi, unga qo‘ng‘iroq qilsam, “Borolmayman opa” dedi. Mana shu voqeadan keyin mashinani o‘zim boshqarishim kerak, deb jiddiy ahd qilganman. Aksiga olib instruktorim rus millatiga mansub inson bo‘lgan. Men esa bu tilda unchalik yaxshi gaplasholmasdim. Xullas, men savollarimni berolmay, “yomon o‘quvchi” bo‘lib ko‘ringanman. Chunki o‘qituvchilar ko‘p savol beradigan o‘quvchilarni qiziquvchan deb hisoblashadi. Men esa til bilmasligim uchun bilganimlarimni so‘rolmasdim, — deydi xonanda Nargiz.
