Xonanda Azamat Sharipov “Sevimli” telekanalining “Mashhurlar” ko‘rsatuviga bergan intervyusida hayotidagi sinovli yillar, qizi vafot etgani va uzoq yillik ijodiy tanaffusga nima sabab bo‘lgani haqida gapirib berdi.
“Kurash maydonida bo‘ldim va yashash uchun kurashdim”
Qizim 22 yoshida vafot etdi, uni o‘z qo‘llarim bilan yerga qo‘ydim. Uch-to‘rt yil shu bilan ovvora bo‘lib qoldim, chunki qizim saratonga chalingan edi. Ko‘p yelib-yugurdim, biroq olib qololmadim. Og‘riqli nuqtam shu yerda bo‘lib qoldi. Biz oddiy bandamiz, Allohning ishiga aralasha olmaymiz. Yakka-yu yolg‘iz qizimni olib borib yerga qo‘ydim, to‘ylarini qilgandim. Uning ortidan onam ham vafot etdi, jigarim serroz bo‘lib qoldi. Bo‘ldi, shu bilan Azamat Sharipov tamom bo‘ldi, degan fikrlar ovoza bo‘lib ketdi. Men buni piar qilib, ovoza qilmadim. Hech qayerga chiqmadim, hech kim bilmaydi.
Nega ko‘rinmaysiz, deb savol berishadi. Hammasi yaxshi, deb indamay qo‘yaman. Kurash maydonida bo‘ldim, yashash uchun kurashdim va jigar masalalarini, ichki organ masalalarini yengib o‘tdim. Kasalliklardan qutulib, endi sog‘ayayotganimda birdaniga insult bo‘lib qoldim. Ertalab tursam, hech kimni tanimayapman, ismimni ham esimdan chiqarib yubordim, hayot zavqi nimaligini ham bilmayman. Yillab qimirlolmay yotdim. To‘shakka mixlanib yotganimda hayot go‘zalligini his qila boshladim. Yana o‘rnimdan turishga, yashashga jur’at topdim. Yana ijod qilishga, qo‘shiqlarimni tiklashga kirishdim. Keyin san’at va madaniyat oliygohiga qaytdim, hozirda dotsentman.
Izoh (0)