Mo‘min Oripovni san’at vakillari juda yaxshi eslashadi. “Bojalar” guruhining vakili o‘z davrining eng yorqin yulduzlaridan biri bo‘ldi. Ular ijro etgan qo‘shiqlar har bir o‘zbek xonadoniga kirib, quvonch ulashgan bo‘lsa ne ajab. Afsuski, beshafqat hayot Mo‘min Oripovni bu hayotdan juda erta olib ketdi. U ayni kuch-quvvatga to‘lgan paytida tuproqqa qo‘yildi. Agar xonanda hayot bo‘lganida bu yilning 15-mart sanasida 39 bahorni qarshilagan bo‘lardi. “Daryo” muxbiri ushbu sana munosabati bilan marhum xonandaning oila a’zolari hamda do‘stlari bilan suhbat qurdi.
— Oilamiz oddiy, hamma qatori kamtarona hayot kechiradi. Mo‘min ikkinchi farzandim edi. Uning Zulfiya ismli opasi va Ma’murjon ismli ukasi bor. Rahmatli Mo‘minxo‘ja o‘g‘lim bolaligidan mehnatda o‘sdi. Dadasi uzoq yil oshpazlik bilan shug‘ullangan. Ammo bolalar yoshligida og‘ir operatsiyani boshdan kechirgani uchun shifokorlar unga gaz plitasining yoniga yaqinlashmasligini ta’yinlashgandi. “Uchta bola bor, harakat qilishi kerak”, deb uyda buyurtmaga narsalar pishirardik. U xamir yoyish, ularni pishirishga nihoyatda usta edi. Uni ish qilishini ko‘rib, qo‘ni-qo‘shnilar ham hayron qolishardi. “Qiz boladek ish qiladi-ya”, deb gapirishganidan keyin kaftlari yiringlab, azob chekkandi. Shifokorga olib chiqsam, “Bolaning qo‘lini kim yedi?” degandi. Shundan keyin dadasi “Bolaga ko‘z tegdi, unga bunday ishlarni qildirma”, degandi.
U maktabdan qaytguncha, narsalarni pishirib qo‘yardim, Mo‘minxo‘ja kelgach, ikkimiz ularni sotib kelardik. Biror marta yo‘q bormayman demasdi. Aksincha, yordamlashgisi kelardi, — deydi Mo‘min Oripovning onasi Jamila Oripova.
Jamila Oripova o‘g‘li bolalikdan ilm o‘rganishga qiziqqani va maktabni qizil shahodatnomaga tamomlagani haqida so‘zlab berdi.
— Mo‘minxo‘ja maktabdagi eng a’lochi va faol o‘quvchilardan biri edi. She’r yozishni yaxshi ko‘rardi. Uning xonanda bo‘lishi hech kimning xayoliga kelmasdi. Ammo bolaligidan maktabida “KVN”lar o‘tkazishni yaxshi ko‘rardi. Hatto maktab direktori buning uchun bir necha marta jazolagan, ammo tomoshalari qiziqarli chiqqanidan keyin ruxsat bergandi. Tamaki qutilaridan samolyotlar yasardi. Naqqoshlikka ham qiziqishi baland edi. Maktabni tamomlab, turk litseyiga hujjat topshirgandi. Ammo imtihondan o‘tolmay shashti tushgandi. Keyin “Institutga kiraman” deb jiddiy ahd qildi. Kun bo‘yi kitobdan boshini ko‘tarmay o‘qirdi. Keyin “San’at institutiga hujjat topshiraman, ssenariylar yozaman”, dedi. Imtihon javoblari chiqqanida qovog‘ini uyib kelgandi. Kirolmadi deb yupatmoqchi bo‘lganimda kulib “Ona men budjet asosida o‘qishga qabul qilindim”, deb suyunchi olgandi, — deydi Mo‘min Oripovning onasi Jamila Oripova.
Jamila Oripova o‘g‘lining san’atga kirib kelishi va bunga atrofdagilarning munosabati haqida so‘zlab berdi.
— Mo‘minxo‘janing san’atkor bo‘lishiga qarshi bo‘lmaganmiz. Chunki bolalikdan uning san’atga mehri bo‘lak edi. Kichkinagina magnitofoni bo‘lardi, u dadasining do‘sti Rustamxo‘ja Tursunovning qo‘shiqlarini ko‘z qoqmay eshitardi. Uyimizda dadasining do‘stlari yig‘ilsa, albatta doira chalinib, qo‘shiq aytilardi. Menimcha, uning san’atkor bo‘lishiga ana shu voqealar ham sabab bo‘lgan.
Jahongir Poziljonov bilan tanishishiga do‘sti Alisher Botirov sabab bo‘lgan. Uning Faxriddin ismli ukasi Toshkent davlat yuridik kollejida o‘qigan va Jahongir ularni “KVN”ga tayyorlagan ekan. Mo‘minxo‘ja esa “KVN” jamoalari uchun ssenariy yozib berardi. Xullas, Jahongir Alisher Botirovga hazil qo‘shiqlar aytish va parodiya qilishni taklif qilgan. Alisher esa bunday ish qo‘lidan kelmasligini aytib, uni Mo‘minxo‘ja bilan tanishtirgan. “Bojalar” avvaliga “Shovvozlar” jamoasi bo‘lib to‘y-xizmatlariga chiqishgan, — deydi Jamila Oripova.
Marhum xonandaning yaqinlari bilan suhbatni quyida to‘liq tomosha qilishingiz mumkin
Izoh (0)