Hasta bo‘lib qolsak oh uramiz, noliymiz. Shunda qanchalar irodasiz ekanimiz namoyon bo‘ladi. Oramizda shunday insonlar borki, ular dunyoga kelishi bilan turli sabablarga ko‘ra, jismoniy nuqson orttirib olgan. Andijon viloyatining Qo‘rg‘ontepa tumanida yashovchi Feruza Imommuhammedova ham taqdir hukmi bilan bolalikdagi kasallik asoratlari tufayli imkoniyati cheklanib qolganlardan biri. Shunday bo‘lsa-da, hech qachon ortga chekinmaydigan Feruza gul yasashni o‘rganib, kichik tadbirkorlik bilan shug‘ullanib kelmoqda. “Daryo” muxbiri to‘quvchi qiz va uning bobo-buvisi bilan suhbat qurdi.
Oilada to‘ng‘ich farzandman. Avval bog‘chada tarbiya ko‘rganman, keyin esa mahallamizdagi maktabda tahsil oldim. Maktabni tamomlagach, tumandagi iqtisodiyot kollejida o‘qidim. Bolalikdan rassomchilik va turli gullarni yasashga qiziqishim baribir ustun kelib, shu hunarni tanlaganman.Bu hunarga maktabda o‘qib yurgan paytlarim, ya’ni 12 yoshimda qiziqa boshlaganman. Toshkentdagi Muruvvat uyida o‘qiganimda shunaqa narsalar yaratishardi. Ularni ko‘rib qiziqardim, o‘rganardim. Shunday narsalarni yasasa bo‘larkan-ku deganman. Kollejni bitirgach, shogirdlikka tushganman. Bir-ikki yil davomida o‘rganadiganlarimni ikki oyda o‘rganib, mustaqil ish boshlaganman. Uch yildan beri shu yo‘nalishda faoliyat yuritib kelyapman. Ozmi ko‘pmi o‘zim o‘rgangan hunarni boshqalarga ham o‘rgatyapman. Imtiyozli kredit olganman. Ushbu mablag‘ni ishimni rivojlantirishga sarfladim.
Bitta gulni yasash uchun bir soat vaqtim ketadi. Uning narxi 15-16 ming so‘m turadi. Odatda bog‘cha va maktablardan 10-15 tagacha shunday gullarni yasashga buyurtma berishadi. Gul yasash uchun kerak bo‘lgan materiallarni o‘zim bozordan olib kelaman. Tayyor bo‘lgach, buyurtmalarni o‘z egasiga topshiraman. Kuniga o‘rtacha 250-300 minggacha pul topishim mumkin”, — deydi Feruzaxon.
Feruzaxonning aytishicha, bu yil u Andijon davlat universitetiga o‘qishga kirish uchun hujjat topshirgan. Ayni paytda imtihonlarga tayyorgarlik ko‘rmoqda.
Ko‘proq bobom va buvimning bag‘rida bo‘lganim uchun ularning nasihatlarini tinglab katta bo‘lganman. Ular menga o‘rtoqlarim bilan yaxshi muomalada bo‘lishni, joylarda o‘zimni yaxshi tutishni o‘rgatishgan, shunday tarbiya berishgan.Maktab paytida ingliz tili, rus tili, tarix, tasviriy san’at va mehnat darslariga qiziqardim. Qiynalsam ham o‘qigim kelardi. Imkoniyatim cheklanganiga qaramasdan o‘rtoqlarimdan ortda qolib ketmay, deb ko‘proq o‘qiganman. Ming qiynalsam ham hayotda bir maqsad bilan yashashga harakat qilardim, intilardim. Bundan tashqari rassomchilik san’atiga ham qiziqaman, buyurtma asosida chiroyli suratlar chizib beraman. Oilada katta farzand bo‘lganim uchun uy ishlariga ham qarashib turaman. Singillarim universitetda o‘qiydi.
Bu yil Andijon davlat universitetining Maktabgacha ta’lim yo‘nalishiga hujjatlarimni topshirdim, talaba bo‘lish niyatidaman. Ayni paytda imtihonlardan o‘tish uchun tayyorgarlik ko‘ryapman.
Tengdoshlarimga hayotda o‘z o‘rnini topishlari, yaxshi yashashlari uchun ko‘p o‘qishi va oldiga qo‘ygan maqsadi sari intilishlarini tavsiya qilaman. Chunki o‘qib ilm olgan inson hech qachon hayotda qoqilmaydi, kam bo‘lmaydi. Maqsadi sari olg‘a intilgan kishi, albatta, maqsadiga yetadi”, — deydi qahramonimiz.
Feruzaxonning bobosi Imommuhammad aka Muhammadtursunovning aytishicha, o‘zi tarbiyalangan maktabgacha ta’lim muassasasida bolalarga gullar yasashni o‘rgatishni boshlaganida uni ko‘rganlar “oylik bermasa ham kelib ishlab yuribdida” deb ustidan kulishgan.
Alloh o‘zi suygan bandalarini yo xursandchilik, yo qiyinchilik bilan siylar ekan. Feruzaxon bizning Allohdan yaxshi niyatlar ila so‘ragan eng katta nabiramiz. Ammo u kasalmand bo‘lib tug‘ildi. Bolaligida juda ko‘p kasal bo‘lgan. Navbati bilan hali men, hali buvisi yoki ota-onasi shifoxonalarda davolatardik.Shahar hokimi bo‘lib ishlayotgan paytlarimda ham shu nabiram uchun vaqt topib, Toshkentgacha olib borib doktorlarga ko‘rsatardim. Shundan so‘ng uning ahvoli yaxshilanib bordi. Ammo butunlay sog‘ayib ketmadi. Shunday bo‘lsa ham u bugun ancha-muncha sog‘ odam qilolmaydigan ishlarni qiladi. To‘g‘risi undagi shijoatni boshqasida ko‘rmaganman.
Feruzaxonning qilgan ishlarini ko‘rganlar unga havas qilishadi. Tengdoshlaridek sog‘lom bo‘lmasa-da, xalqimizga foydasi tegayotganidan o‘zim ham xursand bo‘laman. El og‘ziga elak tutib bo‘lmaydi, deganlaridek nabiramizni ‘invalid bola’ deyishganini ham eshitib qolardim. Lekin Allohim uning aql zakovatini ulardanda ziyoda qildi.
Kichkinaligida bir ishni boshladimi oxirigacha tugatmaguncha tinchimasdi, hozir ham shunday. U bir nechta joyda ishlaydi. Ayniqsa, o‘zi tarbiyalangan maktabgacha ta’lim muassasasida dastlab bolalarga gullar yasashni o‘rgatayotganini ko‘rganlar ‘oylik bermasa ham kelib ishlab yuribdida’, deb uni ustidan kulishdi. Nabiramiz bu gaplarga e’tibor bermadi. U o‘z aql zakovatiga tayangan holatda ustidan kuluvchilarning ko‘zi yetmagan ishlarni amalga oshirmoqda. Sekin sekin uning ortidan ergashuvchilar paydo bo‘la boshladi. Yosh qizlar shogird bo‘lib kirdi. Bundan yanada kuch-quvvat olib o‘zi ham yangi narsalarni o‘rganishga va o‘rganganlarini shogirdlariga ham o‘rgatishga urinmoqda. Bog‘chada yosh qizaloqlarda ham o‘zining hunariga qiziqish uyg‘ota oldi.
Har bir qizni voyaga yetishi bilan ota-onasi uni yaxshi joylarga uzatishni orzu qiladi. Biz qizimizning salomatligiga qarab bu orzumiz amalga oshmaydi, deb o‘ylagandik. Ammo hozirdanoq qizimizni so‘rab kelayotganlar ko‘p. Feruzaxon hozircha boshlagan ishlarini yakunlab olishi uchun sharoit yaratib beryapmiz. Bir paytlar biz uchun armondek tuyulgan orzular yana kurtak yoza boshladi”,— deydi Feruzaxonning bobosi Imommuhammad Muhammadtursunov.
Uning bolaligida kasal bo‘lishiga o‘zimizni sababchi deb bilaman. Shifokorlarga ko‘rsatsak ham yaxshi bo‘lmaydi, deb o‘ylagandik. Yo‘q, mana umri bor ekan sog‘lom odamlar qatorida chiroyli yashayapti. Gullar yasashni unga birov o‘rgatgan emas. U bunday ishlarga yoshligidan qiziqardi. Gohida bir qo‘lida bazo‘r gul yasayotganini ko‘rib meni yuragim ezilib ketardi, qiynalardim. ‘Oldimda yasama bu gullaringni’, deb yig‘lab tashqariga chiqib ketardim. U bo‘lsa o‘zi yasagan bir-biridan chiroyli gullarni olib kelib uylarni bezatib qo‘yardi. Uzoq yaqindan kelgan qarindoshlarimiz ham ko‘rib havas qiladi. Ularga ham sovg‘a qilib gullaridan beradi.Unga birov mana bu ishni qil deb aytmagan, qiziqish o‘zida paydo bo‘lgan. Feruza yasagan gullarning xaridori ham ko‘p. Buyurtma uchun tayyorlagan gullarining pulini olib shahardan o‘ziga kerakli mahsulotlarni olib keladi. Bu hunarini qo‘shni qizlarga, bolalar bog‘chasidagi qizaloqlarga ham o‘rgatadi. Biz uchun u doim sog‘lom insonlar qatorida yursa, o‘zini erkin his qilsa, shuni o‘zi kifoya”, — deydi buvisi Davlatxon aya.
Izoh (0)