“‘Charxpalak’da suratga tushishni istamaganman” — aktrisa Tamara Hazratqulova ukrain millatiga mansub onasi va rollari hayotiga ko‘chishidan qo‘rqishi haqida

Tamara Hazratqulova “Charxpalak” serialidagi Shahnoza obrazi bilan tomoshabinlar e’tiboriga tushgan, desak mubolag‘a bo‘lmaydi. Aktrisa teatr va kino sohasida faoliyat yuritsa-da, negadir omma e’tiborida bo‘lishni, ba’zi ijodkorlarga o‘xshab intervyu berishni xohlamaydi. Ammo muxlislar uchun Tamara Hazratqulovaning ijodi va shaxsiy hayoti hamisha qiziq. “Daryo” muxbiri Tamara Hazratqulova bilan suhbatlashib, ko‘plab tomoshabinlarni qiziqtirgan savollarga javob oldi.

“Dadam onamni Ukrainadan olib kelgan”

— Dadam o‘zbek, onam esa ukrainka bo‘lgan. Dadam o‘qish uchun xorijga borganida onam bilan tanishib qolgan va muhabbat sabab onam O‘zbekistonga kelishga qaror qilgan. “O‘zbekcha raqs” spektaklidagi jarayon onamning ham boshlaridan o‘tgan. Onamning ismlari Irina bo‘lsa-da, o‘zbeklashib ketgan ayol. Non yopib, qo‘y boqish, ko‘rpa qavish, xullas, hammasi onamning qo‘lidan keladi.Dadam bilan onam Ukrainada tanishishgan. Albatta, ularning oila qurishi osonlikcha bo‘lmagan. Qarshiliklar bo‘lgani aniq. Bobom rahmatli onamni ilk ko‘rgandayoq “Kalimayi shahodat”ni o‘rgatgan ekan. Onamning kelinlik davrlari bilan bog‘liq qiziqarli voqealar juda ko‘p. Til bilmasligi, urf-odatlarni tushunmagani va ro‘zg‘or ishlariga qiynalgani haqida kulib gapirib beradi.

Surxondaryo viloyatining Muzrabot tumanida yashaganmiz. Qishloq odamlarining qiziqishlari qanday bo‘lishini yaxshi bilasiz. Bolaligimdan mehnat bilan ulg‘aygan insonman. Uyimizda 10-15 bosh qo‘yimiz bo‘lardi. Tong saharda belimga bodring, pomidor va bitta nonni bog‘lab chorvalarni dalaga olib chiqib ketardim. Bundan tashqari, ekin-tekin ekishda ham o‘g‘il bolalardan qolishmasdim.

“TOSHMIga kirolmagach, san’at institutiga hujjat topshirdim”

— Oilada besh farzandmiz. Men va ukam san’at sohasini tanladik. Qolgan farzandlar otamning izidan borib, o‘qituvchi bo‘lishdi. Oilamizda san’atkorlar bo‘lmagan bo‘lsa-da, dadam Muzrabotning eng obro‘li insonlaridan biri edi. To‘ylarda davraboshilik qilardi. Bolaligimdan shifokor bo‘lishni orzu qilgandim. Afsuski, institutga kirolmaganman. Shunda onam sobiq Glinka ko‘chasidagi san’at institutining manzilini topib, “Shu institutga hujjat topshir, mahorating bor”, degandi. Ammam bilan institutga kelib, hujjat topshirganmiz. Ustozimiz Ulug‘bek Zufarov “Seni ilk ko‘rganimdayoq spektaklda qanday rol ijro etishingni xayolimdan o‘tkazgandim”, degandi. Nasibam qo‘shilgan ekan, aktrisa bo‘lish baxti nasib etdi.

“Bahodir akani ko‘rishga ko‘zim bo‘lmagan”

— Bahodir aka bilan 1994-yil ammam bilan institutga hujjat topshirgani kelganimda tanishganman. Ammo u insonni ko‘rishga ko‘zim bo‘lmagan. Negadir fe’l-atvori va toshkentcha shevasi yoqmagan. O‘qish boshlanganida u inson bilan kursdosh ekanligimni bilganman. Xullas, boshida hech fe’limiz bir-biriga to‘g‘ri kelmagan. Hatto bir kuni Bahodir aka “Yaxshiyamki qiz bolasiz, bo‘lmasa, rosa urib, xumordan chiqqan bo‘lardim”, degan. Taqdir ekan, birdan munosabatlarimiz iliqlashdi. Oila qurdik va fe’l-atvorimiz ham bir-biriga moslashdi. Bahodir aka yaxshi inson va mahoratli ijodkor.

“ ‘Charxpalak’ serialida suratga tushishni istamagandim” 

—  “Charxpalak” seriali suratga olinayotganida talaba edim. Bir kuni dugonalarimdan biri qiz roliga yosh aktrisa izlashayotganini aytdi. “Sen ham kastingda ishtirok etgin”, deganida o‘ylab ham o‘tirmay rad etgandim. Shunda ustozim “Sen qaysi soha bo‘yicha o‘qiyotganingni bilasanmi?”deb koyib bergandi. Kastingda ishtirok etdim. Ammo badiiy kengashdagilar “Ko‘rinishi juda kiborli, bizda qaynotasidan zulm ko‘rgan, oila qiyinchiliklari sabab qaddi bukilib qolgan obraz bo‘lishi kerak”, deb meni rad etishmoqchi bo‘lishgan. Ammo serial rejissori rahmatli Shavkat Junaydullayev “Kelin roliga Tamaradan boshqasini olmayman”, degan ekan. Shu insonlar sabab ilk muvaffaqiyatli rolimni ijro etdim. Oradan 20 yildan ortiqroq vaqt o‘tgan bo‘lsa ham, odamlar haligacha filmdagi rolimni eslashadi.

“Kino — bu omad, teatr esa doimiy ish”

— Teatrda 2000-yil ish boshlaganman. Rus yosh tomoshabinlar teatrida va “O‘zbekfilm”da ishlardim. Bir kuni ko‘chada rejissor Abror Yo‘ldoshev bilan uchrashib qolganman. U Abror Hidoyatov teatrida yangi spektakl qo‘yilayotgani va rollardan birida meni tasavvur qilayotganini aytdi. Xullas, mana shu uchrashuv sabab bo‘lib, hozirgi O‘zbek davlat drama teatriga kelganman. Ish grafigim juda qiyin edi. Bir kunning o‘zida uchta ishga borishimga to‘g‘ri kelardi. Buni ko‘rgan Bahodir Yo‘ldoshev “Behalovat bo‘lib yuraverasanmi, shu yerda ishlay qol”, degan. Kino — bu omad, teatr esa doimiy ish. Syomkalar har doim ham bo‘lmaydi. Shu bois hech qachon syomkani teatrning ishidan ustun ko‘rmayman. Bo‘sh kunlardagi syomkalarga boraman va ikki ijod bir-biriga xalal bermasligiga harakat qilaman. Shu bois menda bu borada ziddiyatli vaziyatlar bo‘lmagan.

“Rollarim hayotimga ko‘chib qolishidan qo‘rqaman”

— “Aktrisa har qanday rolni ijro etishi kerak”, deyishadi. Ammo men buni istamayman. Rollarim hayotimga ko‘chib qolishidan qo‘rqaman. Shu uchun ham rollar uchun talashib-tortishmayman. Masalan. Rejissor Sayfiddin Meliyev “Medeya” spektaklini sahnalashtirgan. Bu rolni haqiqatan ham aktrisalar kutib yashaydi. Jahon klassikasi bo‘lgan asarda Medeya eridan qasd olish uchun ikki farzandini o‘ldiradi. Sayfiddin spektaklga tayyorgarlik boshlanganida “Medeyani siz o‘ynaysiz”, dedi. Boshidan bu rolni o‘ynashga qarshi bo‘ldim. Ammo teatrda rolni ochiqchasiga rad etish qiyin. Ammo ancha tayyorgarliklardan keyin bo‘lsa ham, rolni rad etdim. Chunki rolimdagi holatlar hayotimda ham takrorlangan vaqtlar bo‘lgan. Qaysidir filmda firibgar yigit meni pulga aldagan. Bir oylardan keyin hayotimda ham xuddi shunday voqea sodir bo‘lgan. Shu bois hayotida og‘ir judolikka uchragan, qiyin vaziyatga tushgan rollarga taklif etishsa, rad javobini beraman. Menga oddiy rollar ham bo‘laveradi, deb kulaman.

Qozog‘iston buyurtmasiga binoan olingan “Oyijon” serialidagi rolim o‘zimga yoqdi. Komik rol ijro etganim yo‘q, shunchaki qahramonning xarakterini ochib berdim, xolos. Ammo tomoshabinlarga manzur bo‘lyapti.

Uch farzandning onasiman. Katta o‘g‘lim 17 yoshni qarshiladi. Negadir o‘g‘illarim bolaligidan teatrga borishni ham xushlashmagan. Ikki o‘g‘lim san’atkor bo‘lishni istamadi. Ammo qizimda qiziqish bor. Lekin uning san’at yo‘lidan borishini unchalik istamayman. Menga-ku, bu sohani tushunadigan turmush o‘rtoq uchradi. Ammo hammaga ham bunday baxt nasib etmaydi-da. San’atning nonini yeyish uchun temirdan tish bo‘lishi kerak, degan gaplar haqiqat.