Afsonaviy arman aktyori doimo qayg‘uli ko‘rinishining o‘ziga yarasha sabablari bor edi. Karyerasida muvaffaqiyat qozongan Mkrtchyan oilaviy hayotda aqlbovar qilmas fojialarni boshdan kechirgan.
Ajoyib muqaddima
Turk genotsididan qochgan armanning o‘g‘li Frunzik Mkrtchyan 15 yoshidanoq kinomexanik yordamchisi bo‘lib ishga kiradi. Kinoning sehrli olami uni shunchalik hayratda qoldiradiki, yigit teatr to‘garagiga qatnasha boshlaydi, keyin esa Leninakan (hozirgi Gyumri) teatriga ishga kiradi. Burni juda kattaligi tufayli sahnada rol ijro qilish uchun turli masxaralarga chidashga to‘g‘ri kelardi.
“Xudo insoniyatga burun berganida, u odamlardan hidlash organiga ega bo‘lishni xohlashlarini so‘raydi. Ruslar burunlari stakanga xalaqit bermasligini xohladi. Gruzinlar Kavkaz tog‘lariga o‘xshaganini so‘radi. Arman esa: “Narxi qancha?” deb so‘radi. Xudo bu bepul deb javob berganida, arman: “Unda imkon qadar kattaroq bo‘lsin” degan, — deb hazillashardi Mkrtchyan.
Ammo keyinchalik uning bu kamchiligi fazilatga aylanishi mumkinligi kashfiyot bo‘ldi: g‘ayrioddiy ko‘rinish Sirano de Berjerak rolini grimsiz o‘ynashga imkon berdi. Mkrtchyan boshqa rollarni ham shu qadar qoyilmaqom tarzda ijro etdiki, natijada tez orada teatr yulduziga aylandi. Sahnadan keyin aktyor kinoni zabt etdi. U talabalik yillaridayoq filmlardagi ilk rollarini o‘ynay boshladi. Karyerasida hammasi a’lo darajada edi, ammo shaxsiy hayoti haqida bunday deb bo‘lmasdi.
Oilaviy drama
Kursdoshi Knara bilan bo‘lgan birinchi nikohi tezda ajralish bilan yakunlandi, yosh bo‘lgani uchun bu narsa u uchun fojiaga o‘xshamagandi. Frunzikning ikkinchi jiddiy munosabati — o‘zidan ancha katta aktrisa Donara Pilosyan bilan edi. Donara erini chin yurakdan sevdi va evaziga xuddi shunday mehrni olgan tabiatan go‘zal ayol edi. Teatr oliygohida o‘qib yurganda tanishgan yoshlar tezda turmush qurishdi va birga ishlay boshlashdi.
Donara suratga olish maydonchasiga Mkrtchyanga tez-tez hamroh bo‘lib borardi — “Kavkaz asirasi” filmida u Jabroilning rafiqasi epizodik rolini ham o‘ynagan. Aynan u Shurikka Nina o‘g‘irlab ketilgandan keyin darvoza oldida turib, Kavkaz to‘ylarining o‘ziga xos xususiyatlarini afsus bilan tushuntiradi.
Bir muncha vaqt Frunzik Mkrtchyan baxtdan sarxush edi: sevimli rafiqasi, sevikli bolalari (qizi Nune va o‘g‘li Vazgen), u zavq bilan boradigan ishi va jamoatchilik e’tirofi. Ammo keyin hammasi chappasiga ketdi.
Donara to‘satdan juda rashkchi va gumonsiraydigan bo‘lib qoldi: u erini o‘zidan bir qadam ham nariga qo‘ymasdi, arzimagan narsalarni deb janjal qilardi, gastrol bahonasida ma’shuqalari oldiga boradi, deb eridan shubhalanardi. Frunzik avval xotinini bunday emasligiga ishontirishga harakat qildi, keyin esa hammasi joniga tegdi: suratga olish ishlari yoki spektakllardan keyin ko‘pincha uyga qaytgisi kelmasdi: yo bo‘kkunicha ichardi, yoki shunchaki shahar kezardi. Uydagi vaziyat butunlay chidab bo‘lmas holga kelganida, Mkrtchyan do‘stlarining maslahatiga amal qildi va rafiqasini psixiatr qabuliga yozdirdi.
Shizofreniya tashxisi ularning hayotini avval va keyinga ajratib yubordi. Aktyor rafiqasini davolashga jiddiy kirishdi: uni Yerevan va Moskvadagi eng zo‘r mutaxassislarga ko‘rsatdi, chet elga olib ketdi. Muqarrar vaziyatga kelish uchun ko‘p yillar kerak bo‘ldi: Donaraga hech narsa yordam bermadi, uning ahvoli faqatgina yomonlashib borardi. Rafiqasining sog‘lig‘i uchun yelib-yugurgan, Mkrtchyan ko‘plab yulduzli rollaridan voz kechdi — uning karyerasida jimjitlik boshlandi.
Oxir-oqibat u Donarani Fransiyadagi ruhiy kasalliklar shifoxonasiga yotqizishga rozi bo‘ldi. Aktyorning o‘zi ikki farzandni tarbiyalash uchun ishlashda davom etishi kerak edi. Qizi Nune turmushga chiqib, Argentinaga ko‘chib ketganidan keyin esa o‘g‘li bilan yolg‘iz qoldi.
Bu safar u hammasini tez tushundi: o‘g‘li Vazgenning xatti-harakati juda g‘alati bo‘lib borar, onasining qiliqlariga o‘xshardi. Shifokorlar bu shubhani tasdiqladi: bir xil tashxis, bir xil ayanchli taqdir. Bu yangilik Frunzik Mkrtchyanni aqldan ozdiray dedi. U filmlarda suratga tushish, teatrda o‘ynashda davom etsa-da, ich-ichidan rafiqasi va o‘g‘lining jinnixonada yashashini qabul qila olmasdi. Donara va Vazgen esa kasalxona yo‘lagida uchrashib qolishganda ham bir-birlarini taniy olmaydigan darajaga yetgandi.
Oxiri
Frunzik Mkrtchyan Tamara Ovannisyan bilan uchrashganida hayotidagi qora ranglar qisqa vaqtga bo‘lsa-da yorqin rangga aylandi. Ular bir necha yil birga yashashdi, ammo oltmish yoshida aktyor yana yolg‘iz qoldi. Frunzik o‘ttiz yildan ko‘proq vaqt davomida xizmat qilgan teatrni yangi rejissor tayinlanishiga rozi bo‘lmagan holda tark etdi.
U 1987-yildan keyin esa filmlarda rol o‘ynamay qo‘ydi — uning aytishicha, hozirgi yoshida biror yangi narsa qilishga juda kech. Mkrtchyan o‘zining teatri bo‘lishini orzu qilgan va hatto uni yaratish ustida ishlay boshlagan, ammo yakunlashga ulgurolmagan.
“Frunz o‘lishni xohlardi, unga intildi, orzu qildi, hayotiy instinktlarini shafqatsizlarcha yo‘q qildi. Uni vaqt ham, sharob va tamaki ham o‘ldirmadi ... Yo‘q, u ataylab o‘lim tomon bordi, o‘g‘li va xotinining kasalligi tufayli yashashga kuch topa olmadi”, — deya tushuntiradi aktyorning akasi Albert Mkrtchyan.
1993-yil 29-dekabrda Armanistonning eng sevimli aktyori o‘z uyida yurak xurujidan tinchgina vafot etdi. O‘sha Yangi yilda Yerevan aholisi birinchi qadahni aktyor xotirasi uchun jimgina ko‘tarishdi
Mavzuga doir:
- Saraton — hammasi tamom, degani emas: Onkologik kasalliklarni yengishga muvaffaq bo‘lgan mashhur shaxslar
- Turetta sindromi va boshqa kamyob kasalliklarga chalingan jahon yulduzlari (foto)
- Dushmanlari tomonidan zaharlangan, Ginnesning rekordlar kitobiga kirgan Hindiston bulbuli — Lata Mangeshkarning zahmatli hayot yo‘li
- “Kuylashni qaytadan o‘rganyapman”: Rossiyalik xonanda MakSim koronavirusdan keyin ovozidagi muammolar haqida so‘zlab berdi
Izoh (0)