“Kelinlar qo‘zg‘aloni”dagi Abbos — tug‘ruqxonadagi uchrashuv sabab kinoga qadam qo‘ygani hamda bolaligidagi rollari uchun kattalarnikidek gonorar olgani haqida

“Kelinlar qo‘zg‘aloni” filmidagi Abbos rolini ijro etgan aktyor Muhammadjon Rahimov yodingizdami? U yosh bo‘la turib, ko‘plab tomoshabinlarning ko‘nglidan joy olgandi. Mashhurlikda ulg‘aygan bolakay kim sabab kino olamiga kirib kelgan va bugungi kunda nimalar bilan band? Keling, bu savollarga aktyorning o‘zidan javob olsak.

“Aktyor bo‘lishimga tug‘ruqxona sabab bo‘lgan”

— Kutilmagan tasodif sabab, kino olamiga kirib kelganman. Ukam Murodjon Sergelidagi tug‘ruqxonada dunyoga kelgan. Otam ikkimiz onamni ko‘rish uchun tug‘ruqxonaga borganimizda, xonadagi ayollardan biri meni zimdan kuzatgan ekan. Uning turmush o‘rtog‘i Jashlig‘ aka ikkinchi rejissor bo‘lib faoliyat yuritar ekan. Xullas, onam u ayol bilan yaqin dugona bo‘lib qolgan. Ayol meni shirin va uddaburon deb turmush o‘rtog‘iga maqtagach, ikki yildan so‘ng Jashlig‘ aka meni filmga taklif etgan. Qo‘lim singani uchun kino syomkaga bormayman, deb rosa xarxasha qilganman. Ota-onam qarshiligimga qaramay Elyor Eshmuhammedovning “Dahoning yoshligi” filmida epizod rolni ijro etishimga ko‘ndirishgan. Xullas, tug‘ruqxonadagi uchrashuv sabab kino olamiga qadam qo‘yganman.

“Orziqib kutilgan farzandman!”

— Onam bolaligida aktrisa bo‘lishni orzu qilgan ekan. Bobom bilan buvim zamonasining dindor insonlari bo‘lishgani uchun qizlarining orzulariga qarshi bo‘lishgan. Shu bois, onam aktyor bo‘lishimni mendan ham ko‘ra ko‘proq istagan.Oilada 11 ta farzand bo‘lganmiz. Uch qizdan keyin tug‘ilgan o‘g‘il bo‘lganim uchun bolalikdan menga bo‘lgan e’tibor boshqacha edi. Ota-onam erinmay kinostudiyalarga olib borishar, ssenariyni yodlashimga ko‘maklashishardi. Boshqa farzandlarda ham san’atkor bo‘lish imkoniyati bor edi. Ammo ular bu sohani egallashni istashmadi.

“Rus tilini bilmasligim pand berardi!”

— Ilk rolimni sakkiz yoshimda ijro etganman. U paytlarda filmlarning suratga olinishi bugungidan ancha murakkab edi. Filmlar kinotasmada olingani uchun qayta-qayta dubl qilish qimmatga tushardi. Shu bois, jiddiy tayyorgarlik ishlaridan so‘ng kamera motorlari bosilardi. Eng yomoni, u paytlarda filmlar asosan rus tilida tasvirga olinardi. Men esa bu tilni yaxshi bilmasdim. Shunday bo‘lsa-da, rejissordan tanbeh eshitmaslik uchun rus tilidagi matnni yodlardim.Ilgari filmlarning deyarli bari 3-4 oylab chekka qishloqlarda suratga olinardi. Toshkent shahrida kamdan kam filmlar suratga olingan. Yosh bola uchun uzoq vaqt uyidan, ota-ona mehridan ayro yashash oson emas. Shuning uchun har doim aktyor bo‘lmayman, rol o‘ynamayman, deb injiqlik qilardim. Ammo bora-bora bunday muhitga ham moslashib ketdim. Aktyorlar yaqinlarimdek bo‘lib ketishgandi. Ijodiy jamoaning erkatoyi bo‘lganman, desam xato bo‘lmaydi.

“Bolalik gashtini his qilmadim!

— Bolalik gashtini his qilmaganman, desam mubolag‘a bo‘lmaydi. Chunki 8 yoshimda kinoga kirib kelgan bo‘lsam, 16 yoshimga qadar yiliga kamida 2 ta filmda suratga tushardim. Bola bo‘lib istirohat bog‘iga borganimni yoki yozni dam olish oromgohida o‘tkazganimni eslolmayman. Ammo minglab bolalar ichidan aktyor bo‘lish baxti menga nasib etganidan xursand bo‘laman. Chunki bunday omad hammaga ham kulib boqmaydi.

“Kelinlar qo‘zg‘aloni”dagi Abbos

— “Kelinlar qo‘zg‘aloni” filmidagi Abbos roli uchun kasting o‘tkazilgan. Unda 325-ishtirokchi bo‘lib qatnashganman. Filmning suratga olinishi juda qiziq kechgan. O‘zbekiston xalq artistlari Tursunxon Ja’farova va Nabi Rahimov kabi ustozlar bilan bir filmda suratga tushganimdan baxtiyorman.Odamlar “Kelinlar qo‘zg‘aloni” beriladigan kun televizor qarshisidan jilishmasdi. Ammo otam rahmatli kibrlanib, yulduzlik kasaliga chalinishimga yo‘l qo‘ymagan. Biror marta suratga tushgan filmimni maqtaganini ham eslolmayman. “O‘g‘il bola har ishni bilishi kerak”, deb eng qiyin ishlarni menga buyurardi. Ko‘cha-kuyda odamlar havas qiladigan aktyor bolacha bo‘lsam-da, uyda hamma qatori edim. Syomkalardan qaytgach, ukam bilan hovli ishlarini qilardik. G‘isht quyib, o‘ra qazigan kunlarimiz ham bo‘lgan.

“Kino bugun bor, ertaga yo‘q”

— Maktabni tamomlagan yilim bir guruh yosh aktyorlarni Moskvaga jo‘natadigan bo‘lishdi. Javohir Zokirov, Tolib Mo‘minov, Fahriddin Shamsimatov kabi tengdosh ijodkorlar bilan Moskvaga o‘qishga borganman. O‘qishni tamomlaganimizdan keyin Moskvada ishlab qolishni taklif qilishgan. Ammo onam 7 ta yosh bola bilan qiynalib qolganliklarini aytib, Toshkentga qaytishimni so‘radilar. Turgan gapki, onamga yo‘q deyolmay qaytib keldim. Mana shu voqeadan so‘ng qaysidir ma’nodagi kinodagi faoliyatim to‘xtadi.Kinodagi faoliyat hech qachon muqobil bo‘lmaydi. Ish birda bor, birda yo‘q. Ammo ro‘zg‘or hamisha qaynashi kerak. Oldimda uch yo‘l bor edi: Moskvaga qaytib borish, kinoda ishlash yoki televedeniyedan kelayotgan taklifni qabul qilish. Men vaziyatni inobatga olgan holda, uchinchi yo‘lni tanladim. Har holda, televideniyeda har doim ish bor va shunga yarasha maosh beriladi.

— Shu kunga qadar davlat telekanalarida turli lavozimlarda faoliyat yuritdim. Ikkinchi rejissor, rejissor, muharrir, marketing bo‘limi boshlig‘i bo‘lib ishladim. Lekin biror marta filmlarga taklif etishsa, birdan rad javobini bermaganman. Chunki kinoga bo‘lgan mehrim bo‘lakcha. Agar film ssenariysi va menga atalgan qahramon xarakteri ma’qul kelsa, hamkorlik qilishga tayyorman. Ammo ochig‘ini aytay, katta rejissorlar maktabini ko‘rgach, boshqalar bilan ishlash qiyin kechar ekan.

“Yosh bolaga katta gonorar to‘lashgan”

— Shuncha filmlarda suratga tushgansiz, yaxshigina gonorar olgandirsiz, deb ko‘p so‘rashadi. Haqiqatan ham yaxshigina gonorar olganman. Ammo aniq summasi haqida bilmayman. Chunki gonorarni ota-onam olishgan, menga qancha pul topishimni aytishmagan. Balki buni ko‘p pul olar ekanman, deb havolanib ketmasligim uchun shunday qilishgandir.U paytlarda voyaga yetmagan bolani 4 soatdan ortiq ishlatish taqiqlangan ekan. “O‘zbekfilm” men bilan uzoq vaqtga shartnoma tuzardi. Shu bois, katta aktyorlarga qanday haq to‘lashsa, menga ham shunchadan berishgan ekan.

“Bugungi kino professional emas”

— Avvalgi rejissorlar  professional edi. Son uchun emas, sifat uchun intilishardi. Aktyorlar ham rolni shunchaki ijro etmasdi, unda yashardi. Hozir ham yaxshi ijodkorlar bor, ammo ularga nisbatan noprofessionallar ko‘p.Meni ajablantirgan narsa, hozirgi aktyorlarning ko‘pchiligi suflyorga zarurat sezadi. Agar aktyor suflyorning gapini takrorlab tursa, yurakdan chiqmaydi. Shuning uchun aktyor, albatta, ssenariyni avvaldan o‘qishi, roliga tayyorgarlik ko‘rishi kerak. Shunda rol ham bir-biriga o‘xshash bo‘lib qolmaydi.

“Farzandlarim san’atkor bo‘lmaganidan xursandman”

— Orzularim juda ko‘p. Odam necha yoshga to‘lishidan qat’i nazar orzu qilishdan to‘xtamas ekan. Otam rahmatli meni to‘yimni ko‘rmay, erta olamdan o‘tganlar. Shu bois, farzandlarim tug‘ilgan kundan boshlab ularning to‘ylarini ko‘rishni orzu qilaman. To‘ng‘ich qizimni ikki yil avval turmushga berdim. O‘g‘lim ingliz tilini o‘rganib, logistika sohasida ishlayapti. Kenja qizim esa oliygohga kirishga tayyorgarlik ko‘ryapti. Farzandlarimning hech biri san’at sohasini egallamaganiga afsuslanmayman.Kelajakda aktyorlar fondini ochishni rejalashtirayapman. Viloyatda ijod qilayotgan va ba’zi sabablarga ko‘ra unitilayotgan aktyorlarga moddiy va ma’naviy ko‘mak berishni niyat qilaganman.