Shavkat Mirziyoyev 2021-yil may oyida Toshkentdagi Respublika ixtisoslashtirilgan onkologiya va radiologiya ilmiy-amaliy tibbiyot markaziga tashrif buyurib, bu yerda davolanayotgan bolalarni yo‘qlagan, ularning ota-onalari bilan uchrashgan edi. Davlat rahbari bilan muloqotda bo‘lgan bolalar orasida namanganlik Nodirabegim Qosimova ham bor. Bu uchrashuv uning hayotini butkul o‘zgartirib yubordi.
Sochidagi Gran-pri va uning ortidan boshlangan tashvishlar
Nodirabegim Qosimova, Namangandagi Prezident maktabining 7-sinf o‘quvchisi:
—3 yoshimda bobom Hamidxon Otaxonov gimnastika to‘garagiga olib borganlar. O‘zi sog‘lom, qomati chiroyli bo‘lsin deb. Bu yerda sportga ishtiyoqim uyg‘ondi, chiniqdim, toblandim. Gimnastika musobaqalarida harakatlarim, mimikamni kuzatgan mutaxassislar raqsga ham qatnashishni tavsiya qilishdi.
5 yil davomida Namangandagi 11-sonli musiqa va san’at maktabida raqs sirlarini o‘rgandim. Ko‘plab tadbirlarda qatnashdim, tanlovlarda g‘olib bo‘ldim. 2019-yili Rossiyaning Sochi shahrida o‘tkazilgan bolalar xalqaro ijodiyot festivalida ishtirok etib, Gran-prini qo‘lga kiritdim. Bu men uchun juda katta muvaffaqiyat edi, lekin hayotimdagi muammo va tashvishlar ham shundan so‘ng boshlandi.
Gap shundaki, Sochida tadbirlardan so‘ng tengqurlarim bilan maza qilib dam oldik, dengizda cho‘mildik. Shunday cho‘milishlardan birida chap oyog‘im toshgami, temirgami tegdi. Biroz og‘ridi, ko‘kardi. Uyga qaytgandan so‘ng shifokorlarga qaratdik, turli mazlar surtib yurdim. Og‘riq unutilgandek bo‘ldi. Sport va san’at bilan shug‘ullanishda davom etdim.
Oradan ikki yil o‘tib, sinfdan chiqayotganda maktab partasiga urilib, oyog‘im lat yetdi. Aksiga olgandek, yana o‘sha chap oyoq. Bu gal dori-darmon bilan qutulib bo‘lmadi. Namanganda turli kasalxonalarga, shifokorlarga bordik, aniq tashxis qo‘yib bo‘lmadi. Shundan so‘ng Toshkentga, Respublika ixtisoslashtirilgan onkologiya va radiologiya ilmiy-amaliy tibbiyot markaziga yo‘llanma berildi. Bu yerda mutaxassislar meni tekshirib ko‘rib, aniq tashxis qo‘yishdi — boldirimda o‘sma bor ekan.
“Tibbiyot markaziga Prezident keladi” deb aytishganida operatsiyadan endi chiqqandim. U kishiga shu holatda ko‘ringani uyaldim. Yo‘lakda birinchi palata bizniki edi, oxiriga ko‘chirib qo‘yishlarini iltimos qildim. Lekin aslida davlat rahbari bilan ko‘rishish istagi bor edi, bu haqda oyimga ham aytgandim. Nasib ekan, u kishi o‘sha oxirgi palataga ham kirdilar. Mendan hol-ahvol so‘radilar, orzu-niyatlarim bilan qiziqdilar. Televizorda Prezident maktabida o‘qiyotgan tengdoshlarimni ko‘rib, juda havas qilardim. Shuni aytdim. “O‘zingni Prezident maktabi o‘quvchisiman deb hisoblayver”, deb kuldilar.
“Yana bir narsa so‘rasam maylimi?” dedim shundan so‘ng. “Bemalol, so‘rayver” dedilar. “Siz bilan suratga tushmoqchi edim” dedim jur’at topib. “Suratga ham tushamiz, dastxat ham yozib beraman” dedilar. Keyin Prezident, oyim va men birga fotoga tushdik. Hech qancha o‘tmay bu suratni dastxatlari tushirilgan, ramkaga solingan holatda olib kelib berishdi.
Yangi o‘quv yili boshlanganidan so‘ng Namangandagi Prezident maktabiga chaqirishdi va bu yerda 7-sinfda o‘qishni boshladim.
Sinfdoshlarimdan ancha ortda ekanligimni bilaman, shu uchun astoydil o‘qishga, menga bildirilgan ishonchni oqlashga harakat qilyapman.
“Sinfimizda xuddi oldindan o‘qib kelgandek taassurot qoldirmoqda”
Oydina Shermatova, Namangandagi Prezident maktabi ona tili va adabiyoti o‘qituvchisi:
— Xabaringiz bor, har yili Prezident maktablariga 24 nafar o‘quvchi imtihonlardan so‘ng qabul qilinadi. Nodirabegim davlat rahbari tavsiyasiga asosan 25-o‘quvchi sifatida 7-sinfga kelib qo‘shildi. Bizda bu sinf ikkiga bo‘lingan, men ikkinchi sinf rahbariman. Nodirabegim bilan birga hisoblaganda 13 nafar o‘quvchi bor.
Ochig‘ini aytganda, u dastlab kelib qo‘shilganda menda jiddiy xavotir bor edi. Chunki bu sinfni ikki yildan beri olib yuraman, o‘quvchilarim ancha ilgarilab ketgan, bir-birlarini imo-ishora bilan ham tushunishadi. “Sinfga ko‘nikib, moslashib ketarmikin, o‘qishda yetkazib oladimi?” deb tashvishlandim.
Xavotirlarim ko‘p o‘tmay unut bo‘ldi: Nodirabegim tirishqoqligi, kirishimliligi va o‘qishga ishtiyoqi bilan sinfdoshlar hamda ustozlar mehrini qozonishga ulgurdi. U xuddi sinfimizda oldindan o‘qib kelayotgandek taassurot qoldirmoqda.
“Prezidentdan qizimni duo qilishlarini so‘radim”
Komila Otaxonova, Namangan shahridagi skrining markazi kichik tibbiy xodimi:
— Oddiy oilamiz, turmush o‘rtog‘im Hoshimjon Ergashev bozorda savdo-sotiq bilan band, o‘zim kichik tibbiyot xodimiman. Nodiradan tashqari yana 3 yashar Madinabonu ismli qizimiz bor.
Nodiradan umidimiz katta, lekin shu yil bolam bechora juda qiynaldi. Oyog‘idagi eski dardi yana qo‘zg‘adi, hech kim aniq tashxis qo‘yolmadi. Kimdir suyagi singan desa, yana kimdir saraton alomatlari bor, deydi. Oxiri ko‘pchilikning tavsiyasi bilan Toshkentga — Respublika ixtisoslashtirilgan onkologiya va radiologiya ilmiy-amaliy tibbiyot markaziga bordik. Shu yerda kasalligi aniq bo‘ldi, operatsiya ham o‘tkazildi.
Qizimning Xudoga aytgani bor ekan, shu tashvishlar bilan o‘ralashib yurgan paytimiz, Hayit arafasida kasalxonaga davlat rahbari kelib qoldilar.
Avval palatada qizimning o‘zi bilan suhbat qurdilar, keyin meni ham chaqirishdi. “Shunday iste’dodli qizni tarbiyalaganingiz uchun rahmat, mendan nima yordam?” deb so‘radilar. “Hech nima kerak emas, qizimni duo qilsangiz bo‘ldi” dedim.
Prezident “namanganliklarni shu xislati, e’tiqodini hurmat qilaman, nima kerak desang, duo so‘raydi” dedilar. Qizimni salomatligi ziyoda, iqboli baland bo‘lishini so‘rab duo qildilar. Davlat rahbari shunday chiroyli duo qilishlarini ko‘rib, etlarim jimirlab ketdi.
Shifokorlar “Qizingiz operatsiyadan 6 oy o‘tib yaxshi bo‘lib ketadi” deyishgan, shu muddat tezroq kelishini kutib turibmiz.
Hozir qo‘ltiqtayoqda yuribdi. Bir paytlar gimnastika to‘garagiga borgan, raqslarga tushgan, tanlovlarda g‘olib bo‘lgan qiz uchun bu qanchalik og‘ir ekanligini tasavvur qilyapsizmi? Bir narsa taskin beradi: shu dard bahona qizim Prezident bilan uchrashdi, duolarini oldi.
Qahramonimiz Nodirabegim Qosimova bolaligida mashhur sportchi yoki san’atkor bo‘lishni orzu qilardi. Endi uning rejalari o‘zgargan va qarori qat’iy: kelgusida shifokor, aniqrog‘i, jarroh bo‘lmoqchi. O‘zi kabi darddan qiynalgan bolalarni davolash uchun...
Izoh (0)