Ikki yil avval Farg‘ona viloyatining Buvayda tumanidagi Qoraqum mahallasida umrguzaronlik qilayotgan 123 yoshli Huvaydo momo Umarovani “Dunyoning eng keksa kishisi” sifatida Ginnes rekordlari kitobiga kiritish haqida ijtimoiy tarmoqlarda muhokamalar avjiga chiqqandi. Hatto o‘tgan yili Huvaydo momoning ism-familiyasi ushbu kitobga qayd etilgani to‘g‘risida ham gap-so‘zlar bolaladi. Andijonlik jurnalist Mirolim Isajonov ushbu ovozalarga oydinlik kiritdi.
Jurnalist Huvaydo momoning 55 yoshli kenja o‘g‘li To‘raqul aka Umarov bilan suhbatda bo‘ldi.
— 2016-yili yurtimizning barcha hududlarida o‘tkazilgan “Kim edig-u kim bo‘ldik, ertaga qanday yuksak marralarni egallashimiz kerak?” targ‘ibot tadbirlari Farg‘onada ham bo‘lib o‘tayotgan paytda bir guruh san’atkorlar xonadonimizda mehmon bo‘lishgandi. O‘shanda aktyor Alisher Uzoqov va bir qancha taniqli insonlar onam bilan rasmga tushib, ushbu kitobga kiritish masalasi haqida gapirishgandi.
Ular ketganidan keyin uch-to‘rt kun o‘tgach, onamni ziyorat qiladaganlar ko‘payib qoldi. Turli viloyatlardan ham yurtdoshlarimiz kelishdi.
Ginnes rekordlari kitobiga kiritish haqidagi munozaralardan xabarimiz bor. Lekin hali biror yangilik eshitganimizcha yo‘q. Bu haqda ko‘plab jurnalistlar va qiziquvchilar turli savollar bilan yuzlanishyapti. Ammo ikki yildirki, tayinli javob kelmadi. Aslida bunga qiziqsak-da, qayerga murojaat qilishni, kimlardan aniq maslahat va xulosalar olishni bilmaymiz, ochig‘i. O‘sha jahonga mashhur kitobdan ham nasib qilsa o‘rin olib qolar. Asosiysi, onam sog‘-omon-ku. Shunisiga shukr. Umri uzun va ziyoda bo‘lsin!
— Volidangizning ajdodlari orasida ham shunday ulug‘ yoshga kirganlari bo‘lganmi? Bunga hech qiziqib, onangizdan ma’lumot olganmisiz?
— Onamning aytishicha, uzoq umr ko‘rish ularning genida bor ekan. Ajdodlari orasida ham bir asrdan ziyod hayot kechirganlari ko‘pchilikni tashkil etarkan. Masalan, dadasi Toshmat ota 101 yil, tog‘asi Mullaqodir ota 130 yil, ammasi Saydiniso aya esa 125 yil umr ko‘rishgan ekan. Ayamning ulardan ham ko‘proq yashashini Xudodan so‘rab qolamiz!
— Bu xonadonga kelin bo‘lib tushganimga 33 yil bo‘ldi. Men kelgan vaqtimda qaynonamning ko‘zlari ojiz edi. Hassaga tayanib yurardi. Oxirgi o‘n yillikda esa bir joyda o‘tiradigan bo‘lib qoldi. Kecha-yu kunduz nazorat qilib turaman. Tunlari birga yotaman. Juda kam uxlaydi. Tahoratini qilib bo‘lganimizdan keyin salovatlar aytib, duolar qilib o‘tiradi. Men ham shu odatga o‘rganganman. Aravachaga o‘tkazib, ko‘cha-ko‘yga olib chiqaylik desak, sira ko‘nmaydi. Uyda o‘tirishni afzal biladi. Ovqat ham oz yeydi. Ko‘proq suyuq taomlar pishiring deydi. Oshni juda xush ko‘radi. Choy o‘rniga, qaynatilgan suv ichadi. O‘zlari kelinlik davrida epchil, g‘ayratli bo‘lganliklarini ko‘p xotirlab, takrorlaydi. Tishlari ikkinchi marta ham chiqib, ko‘pi to‘kilib ketdi. Sochlari ham qayta o‘sib, yana siyraklashib qolgan. Zehni o‘tkirligiga qoyil qolamiz. Bolaligi, yoshlik chog‘lari, kolxozlashtirish davri, quloqlashtirish yillari, urush mashaqqatlari, mash’um qatag‘on voqealari to‘g‘risida ko‘p gapiradi. Go‘yo tirik tarix deysiz. Bu inson borligi uchun ham uyimiz doim gavjum va qut-baraka hukmron. Ilohim yana uzoq yillar umr kechirib, bizning baxtimizga omon bo‘lsin. Ularning xizmatlarini qilishdan sira charchamaylik, — deydi kenja kelini Dilorom Umarova.
— Onaxonning uch o‘g‘il va to‘rt qizining barchasi qishloq xo‘jaligida faoliyat yuritadi.
— 36 nafar nevara, 68 nafar chevara, 28 nafar evarasi bor.
2 yil avval Huvaydo momoga Prezident nomidan “Shuhrat” medali topshirilgan.
Izoh (0)