Sport doimo totalizator kompaniyalariga qarshi kurashib keladi. Biroq sportchilarga shunday takliflar bo‘ladiki, ba’zida uni inkor qilib bo‘lmaydi.
Raketka ustalari haqidagi maqolalari bilan chiqish qilayotgan Xusniddin Mirzaliyevning “Olamsport” nashridagi tarjimasida shu mavzu ko‘rsatib berilgan. Gap Chilidagi tennisni yoritib boruvchi mashhur saytlardan biriga kelgan qiziq bir maktub haqida boradi. Xatni tennischi yozgan va achchiq haqiqat nimadan iborat ekanini bayon qilishga uringan. O‘sha tennischi aslida kim ekani ma’lum emas, biroq uning fikriga jiddiy e’tibor qaratsa arziydi.
“Men professional tennischiman. ATP reytingida ochkolarim bor, biroq asosan “Fyuchers”, yoki “Chellenjer” musobaqalarida ishtirok etib kelaman. Ismimni aytolmayman, chunki bu meni tennisdan bir umrga ayirishi mumkin. Kelishilgan o‘yinlarda qatnashgan tennischilar nomini ham ko‘rsatmaymanki, zero ular katta miqdordagi jarimalarga tortiladi yoki sportdan chetlatiladi. Men tennissiz hayotimni tasavvur eta olmayman, butun hayotimni unga bag‘ishlaganman.
Men o‘z kuchimga ishonaman va doim g‘alabaga intilaman. Shu bilan birga, boy oiladan emasman. Tennisdagi xarajatlarimni asosan ota-onam ko‘tarib kelardi.
Bir necha yillar oldin bir voqea sodir bo‘ldi. Men g‘alabalarga erisha boshlayotgandim. Reytingim esa o‘sib borardi. “Fyuchers” turnirlarining birida yonimga bir odam kelib, ilk davrada yutqazib berishim uchun 1500 AQSh dollari taklif qildi. Vaholanki, raqibim ancha kuchsiz edi. Men uning taklifiga rozi bo‘lmadim, geymni o‘z foydamga hal qildim. Biroq xayolimdan 1500 dollar ketmay qolgandi. Shu asnoda keyingi o‘yindayoq imkoniyatni boy berdim va tashkilotchilardan 200 dollar gonorar oldim. Axir 1500 olishim mumkin edi-ku, degan o‘y meni tinch qo‘ymasdi.
Oradan bir hafta o‘tib, boshqa turnir start oldi. O‘yinga chiqish arafasida men o‘sha shaxs bilan yana bir bor duch keldim. Endi u biryo‘la 2000 dollar taklif qildi va men rozi bo‘ldim. O‘yin vaqti meni qaltiroq bosar, sovuq terga botib borardim. 2—3 setni o‘z foydamga hal qilib, yakunda geymni baribir yutqazib berdim. Tashkilotchilar menga 117 dollar to‘ladi, soliqlar chegirib qolingach, uning qiymati yanada kamaydi. Kelishilgan 2000 dollar esa hamyonimda naqd turardi. Men keyingi musobaqalarda bemalol o‘z hisobimdan ishtirok etishim mumkin edi.
Umrimda birinchi bor turnirdan qaytishda ota-onamga sovg‘a oldim. Endi xarajatlarimni o‘zim qoplashimni, ularning yordami shart emasligini aytdim, ular quvonishdi. Axir mehmonxona, yeb-ichish va parvozlar uchun chiptalarni o‘zim amallay olardim. Jahon miqyosiga bemalol chiqib olaman, degan xayol o‘tardi.
Oradan oylar o‘tdi. Hamyonim bo‘shab borayotgandi, ota-onamda imkoniyat yo‘q. Murabbiylar uchun ham pul kerak... Turnirlardagi ishtiroklarim uchun oladigan pullarim choy-chaqa, xolos. Mana shunday paytda Argentinada “Fyuchers” turniri boshlandi. Qur’a menga omadsiz keldi. Ilk davradayoq musobaqaning birinchi raketkasiga qarshi kortga chiqishim kerak edi. O‘yinga puxta tayyorlandim. Birinchi setni 6:1 hisobida yutganimda, hayron edim. Ikkinchi set yana mening foydamga hal bo‘lganida esa, barchasini tushundim: men bu biznesda yagona emasman. Menga duch kelgan noma’lum shaxs, raqibimni ham “sotib olgandi”. Odamlar bukmekerlik kompaniyalarida kuchsizroq tennischilarga pul tikib, mo‘may daromad qilib yotibdi.
Men hozir ham ayrim uchrashuvlarimni sotishga majburman. Ba’zida faqatgina setlarning o‘zinigina sotishga to‘g‘ri keladi. Axir tennischilar kerak vaqtda o‘zlari yo‘l qo‘yadigan qo‘shxatolarni ham sotib yuboryapti.
Qilgan ishlarimdan pushaymon emasman, uyalmayman ham. Ammo maqtanib ham bo‘lmaydi. O‘ylashimcha, tennis turnirilarida sovrin jamg‘armalari ko‘tarilmagunicha, men va menga o‘xshaganlar o‘yinlarni sotishda davom etaveradi”.
Izoh (0)