Кинематография — кўплаб инсонлар иштирок этадиган мураккаб санъат тури. Уларнинг ҳар бири фильмнинг маълум босқичида турли вазифаларни бажаради. Бироқ аксарият одамлар актёр ва актрисаларнинг ижросини кўриш учун кинога боришади.
Актёрларнинг ўз ролига илҳом билан ёндашиши баъзан ўртамиёна фильмларнинг муваффақиятсизликка учрамаслигига ёрдам беради, ҳатто битта ажойиб ижро бутун бир фильмни қутқариб қолиши ҳам мумкин. Афсуски, бунинг акси ҳам бўлиб туради. Кўпчилик томошабинларга ёққан лойиҳаларни биргина ижрочи жиддий бузиб қўйиши ҳам мумкин, худди қуйидаги кино юлдузларидек.
Мегги Жилленҳол — “Қора рицар” (2008)
Кўпчилик “Қора рицар”ни барча замонларнинг энг сара кинокомиксларидан бири деб ҳисоблайди. Бироқ Мегги Жилленҳолнинг Рейчел Доус ролини бир маромда — ҳиссиз ва совуққонлик билан ижро этишини томоша қилишни ҳисобга олмаса. Ростдан ҳам унинг бутун фильм давомида юз ифодаси деярли ўзгармайди.
Зендея —“Дюна: иккинчи қисм” (2024)
Биринчи “Дюна” (2021) фильмида Зендеянинг Чани образи жуда кам кўринади ва бу, эҳтимол, Франк Герберт романининг экранлаштириш бўйича асосий ютуқларидан бири эди. Иккинчи қисмда Чани асосий қаҳрамонга айланди, аммо бу ролни ижро этган актрисанинг маҳорати паст эканлиги намоён бўлди. Зендеянинг персонажни юзаки талқин қилиши ва таъсирсиз ижросини яхшилашга ҳатто у вақти-вақти билан кўрсатган беўхшов имо-ишоралар ҳам ёрдам бера олмади.
Кемерон Диас — “Нью Йорк тўдалари” (2002)
Кемерон Диас комедияда ўта маҳоратли, фақат ва фақат комедияда. Мартин Скорсезе Диасни “Нью Йорк тўдалари” фильмидаги ролга тасдиқлашидан олдин кимдир унга бу ҳақда айтиши керак эди. Кемерон ушбу тарихий жиноят сагасида ҳатто унчалик таниқли бўлмаган эркаклар таркиби билан ҳам табиий кўринмасди, аммо Леонардо Ди Каприо, Даниэль Дей-Льюис ва Лиам Нисон каби салобатли актёрлар олдида унинг актёрлик маҳорати бутунлай сўниб қолди.
Роберт Де Ниро — “Ирландиялик” (2019)
Роберт Де Ниронинг “Ирландиялик” биографик гангстер драмасидаги ёш Фрэнк Ширан ролида ишончли кўриниши учун дунёдаги барча гримёрлар ва компьютер графикаси ҳам ёрдам бера олмаса керак. Мартин Скорсезенинг бутун ҳикоя давомида бош қаҳрамон ролини фақат ўз дўстига бериш қарори катта хато бўлиб чиқди ва ҳеч қандай жиҳатдан ўзини оқламади. Бирорта ҳам саҳнада Голливуд фахрийси ёш йигитдек юролмади, гапиролмади ва ўзини тута олмади, бу эса охир-оқибат фильмнинг ушбу қисмидаги муҳитни бузиб юборди.
София Коппола — “Чўқинтирган ота 3” (1990)
Френсис Форд Коппола тарих саҳифаларига кирган камида иккита энг буюк кинолойиҳани яратди — “Чўқинтирган ота” (1972) ва унинг давомини. Сўнгра у учинчи қисмни суратга олишга қарор қилди ва Мери Корлеоне ролига ўз қизини танлади. София Коппола ролини шунчалик ёмон ўйнадики ва ҳар бир кадрда шунчалик беўхшов кўриндики, унинг қаҳрамони экранда бўлмаган пайтларда томошабин фақат чинакам енгиллик ҳис қиларди.
Лив Тайлер — “Армагеддон” (1998)
Брюс Уиллис, Бен Аффлек, Стив Бушеми ва бошқалар портлашлар кучи ҳамда “Армагеддон” муаллифларининг физика ва бошқа фанлар бўйича саёз билимлари ёрдамида дунёни қутқараётган бир пайтда, Лив Тайлер гўё пица етказиб бериш уч дақиқага кечикаётганини ҳозиргина эшитган одамнинг ҳиссий ҳолатини намойиш этмоқда.
Изоҳ (0)