Вьетнамлик Фуок Фук бутун дунёга беғаразлик нима эканлигини кўрсатиб берди, деб ёзади In My Way. Барчаси 2001 йилда — унинг рафиқаси ҳомиладор бўлганида бошланди.
Касалхонада йўлагида ўтириб, Тонг ҳомиладор аёллар битта хонага кириб, у ердан кўзларида ёш билан ва боласидан ажралган ҳолда чиқиб кетаётганини сезди.
Ҳодисанинг маъносини у дарҳол англамади. Тонг ўз фарзандини қандай қилиб ўлдириш мумкинлигига тушунмасди. Ўлдириш ва ҳатто уни инсонларча дафн қилмаслик.
Вазият Тонгнинг қалбига жуда кучли таъсир қилди. Ўз пулларига у Хон Том тоғи ёнбағридан ер сотиб олиб, ҳаётлари ҳали бошланмасдан туриб узиб олинган болаларни дафн этишга қарор қилди. Касалхонадан рухсат олгач, Тонг илк икки йил ичидаёқ 10 мингдан зиёд гўдакларни дафн қилди.
Аммо вьетнамликнинг асл мақсади умуман бошқа эди. Тонг ҳомиладор аёллар қабристонга ташриф буюргач, ўз фарзандларидан халос бўлиш истагидан воз кечишига умид қилди.
Унинг ғояси амалга ошди: бироз вақтдан сўнг моддий қийинчиликлар туфайли ўз фарзандининг келажагини таъминлай олмайдиган аёллар энди Тонгга ёрдам сўраб мурожаат қила бошлади.
Эркакнинг жавоби барчани қалбининг туб-тубигача ҳайратга солди. Тонг барча эҳтиёжманд болаларни ўз оиласи бағрига олишга рози бўлди. Қачонлардир ғам ва қайғу билан тўлган қабристонда эса уй қурилиб, у 100 дан ортиқ болага қадрдон масканга айланди.
Бировларнинг дардига ҳамдард бўлиб, Тонг молиявий ва оилавий қийинчиликлари ортда қолган оналарга фарзандларини қайтариб беришга рози бўлди.
Ўзининг 100 нафар асранди ўғил-қизлари исмларини чалкаштириб юбормаслик учун, Тонг уларга ёқимли тахаллуслар ўйлаб топди. Масалан, «Вин» («шараф») ёки «Там» («қалб»). Болаларнинг барчаси ҳам ўз онасининг ҳам Тонгнинг фамилиясини олган.
«Буни сўнгги нафасимгача давом эттираман, — деди кўп фарзандли ота. — Умид қиламанки, мен бу дунёни тарк этганимда, болаларим ҳам одамларга ёрдам беради».
Изоҳ (0)