Томошабинларга Борья тахаллуси билан яхши таниш бўлган актёр, режиссёр ва хонанда Санжар Шодиев бу йил 47 ёшни қаршилади. Катта орзу умидлар билан ижод оламига кириб келган Санжар Шодиев интервьюларида ундан кўнгли қолгани ва оиласининг бошига тушган мусибатдан сўнг кўплаб “дўст”ларидан воз кечгани ҳақида сўзлаб берди.
“Онам артист бўлишимга қарши бўлганди”
Санжар Шодиев санъаткорлар оиласида дунёга келган. Унинг отаси Султон Шодиев Навоийнинг кўзга кўринган ҳофизларидан бири бўлган. Шу боисдан ҳам у болаликдан шу соҳага қизиққан. Аммо онаси ўғлининг санъаткор бўлишини истамаган.
— Оилада бешта фарзанд бўлганмиз: уч ўғил, икки қиз. Афсуски, сафимиз биттага қисқарди, акам вафот этди. Дадам ҳофиз бўлган, ҳар куни тўй хизматлари билан банд эди. Онам эса уйда тикувчилик билан шуғулланарди. Менда санъатга қизиқиш болаликдан бўлган. Аммо онам “Хотининг бир умр рашк қилади”, деб артист бўлишимга қаршилик қилган.
Қизилтепа туманидаги Максим Горкий номидаги 1-мактабда таҳсил олганман. Ўқишларим билан унчалик мақтанолмайман-у, аммо энг фаол ўқувчилардан бири эдим. У пайтлари ойлаб пахта теримига борардик. Кечки овқатдан кейин концертлар уюштирардик. Ўшанда қўшиқ айтиш, кулдириш менинг чекимга тушарди. Синфдошларимда “Вақтим борида дастхат олинглар, таниқли бўлиб кетсам қўлим тегмаслиги мумкин”, деб ҳазиллашардим, — дейди Санжар Шодиев.
“Икки йил ўқиб, институтдан кетишга мажбур бўлганман”
Санжар Шодиев мактабни битириб, ҳарбий хизматга борган. Кейин 1997 йили ҳозирги Ўзбекистон давлат санъат ва маданият институтига шартнома асосида ўқишга қабул қилинган. Аммо икки йил ўқиб, шартнома пулини тўлолмай, Навоийга қайтиб кетишга мажбур бўлган.
— Оиламиз катта эди, шартнома асосида ўқиб, устига-устак пойтахтда яшаш бирмунча қийин. 1997 йили драма кино актёрлиги бўлимига шартнома асосида ўқишга қабул қилинганман. Икки йил ўқигандан кейин шартнома пулини тўлашга қийналиб қолганман. Шундан кейин ўқишни ташлаб кетишга мажбур бўлганман. 2000 йили яна институтга ҳужжат топширганман. Аммо бу сафар актёрлик бўйича эмас, режиссёрлик бўлимига ҳужжат топширганман. Валижон Умаров курсига давлат гранти асосида қабул қилинганман. Шартнома тўлолмайдиган талаба учун бу чинакамига бахт эди, — дейди Санжар Шодиев.
“Тан оламан келишган актёр эмасман”
Санжар Шодиевни нега Борья дейишади? Аслида бу тахаллус унга “Жоним сени ёхуд эгизаклар” фильмидан эсдалик бўлиб қолган.
— Илк ролимни Бурхон Шаропов фильмида ижро этганман. Бу фильм менга, Гулчеҳра Эшонқулова ва Шароф Муқимовга ҳам катта омад олиб келган. Тан оламан, мен чиройли, келишган актёр эмасман. Шу боис рол берилаётганда кўпинча иккинчи даражадаги ролларни беришарди. Бундан ранжимаганман, аммо кун келиб ўзим ҳам фильм суратга олишни кўнглимга тугиб қўйганман. Илк режиссёрлик ишим 2007 йили суратга олган “Ортиқча омад” фильми бўлган. Икки йилдан кейин “Етти ҳайкал битта кал” фильмини суратга олганман. Аммо бу икки фильмга нисбатан 2011 йили суратга олинган “Қалб кўзи” ва “Жигарбандим” фильмлари омадлироқ чиққан. Одамлар ишонувчан, уларни кулдиришдан кўра йиғлатиш осонроқ, — дейди Санжар Шодиев.
“100 минг АҚШ доллари сарфланган фильм…”
Санжар Шодиев шу кунгача ўнга яқин фильмларга режиссёрлик қилган. Хўш, унга қайси фильми катта даромад келтирди?
— Ижоддан катта фойда олганман, деб айтолмайман. Масалан фаолиятим давомидаги энг кўп харажат қилган фильмим “Шурик Тошкентда” бўлган. 100 минг АҚШ доллари сарфланган, аммо натижа кутилганидек бўлмаган. “Қалб кўзи”га эса бор-йўғи 15 минг харажат қилинган. Аммо сарфланганидан бир неча бор кўпроқ даромад олинган. Айтмоқчиманки, фильм даромади унинг сифати ва сарфланган маблағига боғлиқ эмас. Ҳеч қанча сарфланмаган оддий фильм ҳам зўр даромад келтириши мумкин, — дейди Санжар Шодиев.
“Акам ўлганда кўп дўстларим ёнимда бўлмади”
Актёр акаси Анвар Шодиевнинг ўлимидан кейин тушкунликка тушиб, ичкиликка берилгани ва санъатдан кўнгли совигани ҳақида гапирди.
— Акам мен учун нафақат ҳаётда, ижодда ҳам энг яқин инсоним эди. Жуда кўп фильмларда рассом бўлиб ишлаган, ўзи ишининг устаси бўлган. Ҳозир ҳам сёмкаларга борсам, тасвирга олиш майдончасининг ҳар бурчагида акамнинг борлиги сезилади. Афсуски, акам жуда оғир аҳволда касалхонага тушди. Ўша пайтда жигар қанчалик одамга яқин бўлишини тушундим. Шифокорга машинамнинг калитини кўрсатиб “Акамнинг жонини сақлаб қолинг, боримни бераман. Кўчадаги машинам ҳам сизга”, дедим. Акамнинг ҳаётидан бошқа ҳеч нарса кўзимга кўринмасди. Акам вафот этди, бу хабарни эшитиб онамнинг ҳам аҳволи оғирлашди.
Ўша пайтда менга жуда қийин эди. Навоий ва Тошкентда эҳсон бердик. Аммо энг қийин вазиятимда яқин деб билган кўп инсонлар туриб беролмади. Ҳатто, жонини беришга тайёр бўлган инсонлар ҳам кўчада ўзини кўрмаганликка олиб ўтди. Жуда тушкун кайфиятда қолдим, ичкиликдан аламимни олдим. Худди девонасифат инсонга айландим. Ўша пайтда санъатдан ҳам кўнглим совиди. Акам бир умр шу соҳада ишлади, мен ишладим. Аммо ҳеч нарса, ҳатто санъатдаги таниш-билишлар ҳам кўнгил сўрашга ярамади, дедим. Ўзимни қўлга олишим учун тўрт йилдан ошиқроқ вақт кетди, — дейди Санжар Шодиев.
“Аёлимнинг ижодни давом эттиришини истамагандим”
Санжар Шодиев интервьюларида беш нафар фарзанди борлиги ҳақида гапиради.
— Ўзимнинг фарзандларим учта, акамдан эса икки фарзанд қолди. Уларга оталик қилишни вазифам ва акам олдидаги қарзим деб биламан. Ўзимдан 7 ёш кичик Муҳаббат исмли қизга уйланганман. У билан санъат институтида бирга ўқиганмиз. “Ниҳол” номидаги давлат мукофотини қўлга киритган, ширали овози бор. Тақдир экан, оила қурдик. Аммо анча вақтгача унинг ижодни давом эттиришини истамадим. Сёмкалар сабаб кун бўйи кўчадаман, агар аёлим ҳам худди мендек бўлса болаларнинг тарбияси билан ким шуғулланади? “Вақти келганда ўзим ижодингни бошлашингда ёрдам бераман”, деб кўп гапирардим. 2012 йил “Жигарбандим” фильмининг саудтрекини унга ижро эттирдим. Мухлисларга манзур келди, ундан кейин концерт дастурини ҳам ўтказиб бердим, — дейди Санжар Шодиев.
“Аёлим рашкчи инсон”
Одатда, бир соҳада ишлайдиган жуфтлар бир-бирини тушунади, дейишади. Санжар Шодиев эса оила хотиржамлиги эр-хотиннинг касб-корига боғлиқ эмаслигини айтди.
— Барча оилада бўлгани каби бизнинг оилада ҳам тушунмовчиликлар бўлган. Аёлим ниҳоятда рашкчи эди. Уришиш учун ҳар доим баҳонаси бўларди. Шунда тушундимки, эр-хотиннинг бир-бирини тушуниши касбига мутлақо боғлиқ эмас экан. Йиллар бир-биримизга бўлган ишончимизни мустаҳкамлади, — дейди Санжар Шодиев.
Изоҳ (0)