Маҳбуба Қосимова салкам ўттиз йилдан бери чипта сотувчи бўлиб ишлайди. У йигирма етти ёшида уч нафар гўдагини ёлғиз боқиш ташвиши билан қолгач, шу касбни танлаган. “Соядаги одамлар” лойиҳасида кондукторлик маоши билан фарзандларини уйли-жойли қилиб, рўзғор тебратаётган юртдошимиз билан суҳбат қилдик.

“Ака-опаларим касбимдан уялишган”

— Турмуш ўртоғим билан ажрашгач, қўлимда уч фарзанд билан ёлғиз қолдим. Уларни боқишим, катта қилишим учун ишлашим керак эди. Аввалига у ер, бу ердан иш излаб кўрдим. Муносибини тополмагач, кондукторлик қилишга қарор қилдим. Оилада олтита фарзанд бўлсак, мендан бошқа ҳаммаси олий маълумотли бўлгани учун ака-опаларим бу ишда ишлашимни исташмаган. Улар  касбимдан уялишган, синглисининг автобусда одамлар орасида тиқилиб чипта сотишини хоҳлашмаган. Шунда раҳматли дадам “сен ҳам яшашинг, болаларингни боқишинг керак, уялма танлаган касбингдан”, деб қўллаб-қувватлаганлар. Уларнинг далдаси билан ишлаб кетдим.

Ёш бўлсам-да, иккинчи марта оила қурмадим. Қанчалик қийин бўлмасин, фарзандларимни ўзим катта қилишга қарор қилдим. Чунки улар жуда ёш эди, ростини айтсам, уларни кўзим қиймади. Тўғри, қийналган кунларим кўп бўлган. Ойликдан ойликкача пул етмасди, бирининг устини бутласам, иккинчисига олиб беролмасдим, буёғи рўзғорнинг бирор ками топилиб турарди. Шундай пайтларда дадам пенсияларидан берардилар, уларнинг ёрдами жуда катта бўлган. Доим “ҳали ҳаммаси яхши бўлиб кетади”, дердилар. Ўзим ҳам қийинчиликларни енгиб ўтишга, уларни ортда қолдиришга ҳаракат қилганман. Керак бўлса, ҳар куни ишга чиқардим.

 “Баъзида одамларнинг менсимаслигидан оғринаман”

— Турли йўналишли автобусларда кондукторлик қилганман. Пойтахтнинг Карвон бозори ва Тошкент халқаро аэропорти оралиғида қатновчи 94-йўналишли автобусда ўн етти йилдан бери ишлайман. Йўловчилар ҳам таниб қолишган. Автобусга чиққанда ҳол-аҳвол сўрашади, ишга чиқмай қолсам “нега кўринмай қолдингиз”, дейишади, хурсанд бўламан. Шу куни кўнглим кўтарилиб, руҳим енгил бўлиб юраман. Лекин ҳар хил одамлар бор. Баъзи йўловчилар одам ўрнида кўрмагандай, менсимагандай қарашади. Айрим йўловчиларга чиптангизни олволинг, деганимиз ёқмайди. Шундай пайтларда кўнглим оғрийди. Ахир биз ҳам ишимизни қиляпмиз. Чунки оладиган маошимиз белгиланган кунлик режаларни бажаришимизга боғлиқ.

Эрталаб соат 5:00 дан 22:00 гача тик оёқда ишлаймиз. Бир ойда 152 ёки 174 соат белгиланган, кунлик режа бир миллион йигирма олти минг сўм. Агар кунлик режаларни бажариб, соатларимни “йиғсам”, тўрт миллион сўм ойлик оламан. Гоҳида режаларни бажаролмай, ишлаган соатларимиз кам чиқса, ойлигимиз ҳам камаяди, қарз бўлиб, режанинг етмай қолган қисмини қоплашимизга тўғри келади. Айниқса, ёзги таътилда қийин. Ўқувчилар, талабалар чиқмайди. Ҳозир яхши, ўқиш бошланди. Режаларни бажаряпмиз. Агар режаларимизни ортиғи билан бажарсак, озгина ёнимизга ҳам пул қолади. Ҳарна рўзғор учун, болаларимизнинг ризқи.

“Ҳамма гап дуода, яхши ниятда...”

— Ростини айтсам, биринчи марта жамоат транспортларига валидаторлар ўрнатиларкан, дейишганда бу мослама қандай ишлатиларкан, энди биз керак бўлмасмиканмиз, деб ўйлаганман. Бошқа иш изласак керак, деган хавотир пайдо бўлган. Йўқ, ундай бўлиб чиқмади. Валидатор билан ҳам ишлашда давом этяпмиз. Чунки нақд пулда тўлайдиганлар ҳам бор. Кейин ҳар бекатда тушиб-чиқаётганларни тўловни амалга оширадими-йўқми, назорат қилиш керак. Бу иш ҳайдовчига оғирлик қилади. Ҳали бизга эҳтиёж бор экан деб, кераклигимиздан қувониб, ишлаб юрибмиз.

Ҳамма гап дуода, яхши ниятда экан. Шу касбимнинг ортидан ўғил-қизларимни вояга етказиб, уйли-жойли қилдим. Олтита набиранинг бувисиман. Ҳозир ўғлимга таянаман, ёнимга ишга кирди. У ўн икки йилдан бери автобус ҳайдовчиси бўлиб ишлайди. Бугун сменамиз ўғлим билан тўғри келиб қолди. Она-бола бирга ишлаяпмиз. Авваллари ойликларимиз жуда кам эди. Мана, ойликларимиз ҳам кўтарилди. Янги автобуслар олиб келиняпти, иш шароитларимиз яхшиланяпти. Шу кунларга етказганига шукр, ўтган йили пенсияга чиқдим. Лекин рўзғорга ёрдам бўлсин, деб ишлашда давом этяпман. Икки йил ишлайман, уч йил ишлайман, демайман. Балки яна беш йил ишларман. Оёқ-қўлим бутун, соғлиғим жойида. Кучим етганча ишламоқчиман.